Wyrok SN z dnia 20 czerwca 1996 r. sygn. III ARN 16/96

O uznaniu działalności budowlanej przedsiębiorstwa państwowego za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350) decydują okoliczności faktyczne tej działalności (np. cel wzniesienia budynku i sprzedaż mieszkań w drodze przetargu), a nie wyłącznie treść statutu przedsiębiorstwa.

Przewodniczący SSN: Janusz Łętowski (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Adam Józefowicz, Andrzej Kijowski, Jerzy Kwaśniewski, Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 1996 r. sprawy ze skargi Aleksandry i Jerzego M. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 24 listopada 1994 r. [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 28 września 1995 r., [...]

uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu-Ośrodkowi Zamiejscowemu we Wrocławiu.

Uzasadnienie

Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł w dniu 20 marca 1996 r. rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 28 września 1995 r., [...], oddalającego skargę Aleksandry i Jerzego M. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 24 listopada 1994 r. [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wyrokowi powyższemu zarzucił:

1) naruszenie przepisów prawa materialnego (art. 368 pkt 1 KPC), tj. art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 1992 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 350) w związku z błędną wykładnią art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324 ze zm.),

2) niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, co prowadzi do rozbieżności w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (art. 368 pkt 2 KPC), wnosząc w konsekwencji o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu do ponownego rozpoznania.