Uchwała SN z dnia 25 października 1995 r., sygn. I PZP 30/95

Sąd Najwyższy z udziałem prokuratora w sprawie z powództwa Józefa K. przeciwko Zespołowi Szkół Medycznych w N.S. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie postanowieniem z dnia 7 czerwca 1995 r. (...) do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„1) Czy nauczycielowi mianowanemu, przywróconemu do pracy na poprzednich warunkach wobec bezzasadnego rozwiązania z nim stosunku pracy na podstawie art. 20 Karty Nauczyciela przysługuje uprawnienie do wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy w oparciu o art. 47 czy też art. 57 k.p. w zw. z art. 98 Karty Nauczyciela?

2) Czy nauczyciel przywrócony do pracy, któremu nie wypłacono przyznanej na podstawie art. 20 Karty Nauczyciela odprawy może skutecznie dochodzić wypłaty tej odprawy w wysokości różnicy między przysługującym na podstawie art. 57 § 1 k.p. wynagrodzeniem a kwotą odprawy pomniejszoną o wypłacone wynagrodzenie za pracę po przywróceniu do pracy?”

podjął następującą uchwałę:

1. Nauczycielowi mianowanemu, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do niej wobec bezzasadnego rozwiązania z nim stosunku pracy na podstawie art. 20 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz.U. nr 3, poz. 19 ze zm.), przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy określone w art. 57 k.p. w zw. z art. 98 ust. 1 Karty Nauczyciela.

2. Odmówił udzielenia odpowiedzi na pytanie drugie.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 3.II.1994 r. Sąd Wojewódzki – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie, zmieniając wyrok Sądu pierwszej instancji, przywrócił powoda Józefa K. do pracy w Zespole Szkół Medycznych w N.S., uznając, że nie zaistniały przesłanki rozwiązania stosunku pracy w trybie art. 20 Karty Nauczyciela. Sąd Wojewódzki nie zasądził na rzecz powoda wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.