Wyrok SN z dnia 19 października 1995 r., sygn. III CRN 40/95

Czynności procesowe w postaci uznania przez dłużnika (pozwanego) powództwa o zniesienie wspólności ustawowej oraz złożenia przez niego jako współuczestnika postępowania zgodnego wniosku co do sposobu podziału majątku dorobkowego nie podlegają zaskarżeniu przez jego wierzyciela w drodze skargi pauliańskiej (art. 527 i nast. k.c.).

Sąd Najwyższy z udziałem prokuratora po rozpoznaniu sprawy z powództwa Zdzisława S. przeciwko Halinie Barbarze S. o uznanie za bezskuteczne czynności prawnych na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości SC VII C 5311/1065/95 od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Siedlcach z dnia 2 marca 1995 r. I Cr 116/95 – uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 30 listopada 1994 r. C 13/94 i powództwo oddalił, nie obciążając powoda kosztami procesu.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 30.XI.1994 r. C 13/94 Sąd Rejonowy w Węgrowie, uwzględniając powództwo Zdzisława S. przeciwko pozwanej Halinie Barbarze S., uznał za bezskuteczne w stosunku do powoda czynności prawne dokonane przez dłużnika Tadeusza S. (męża pozwanej), polegające na:

a) uznaniu powództwa swojej żony Haliny Barbary S. o zniesienie ustawowej wspólności majątkowej, wytoczonego w sprawie Sądu Rejonowego w Węgrowie o sygnaturze akt III RC 179/93, zakończonej wyrokiem z 16.VI.1993 r. (w wymienionym na wstępie wyroku z 30.XI.1994 r. omyłkowo wskazano, iż chodziło o wyrok z 29.VII.1993 r.), uwzględniającym to powództwo;

b) wyrażeniu zgody na zaproponowany przez wnioskodawczynię Halinę Barbarę S. (tj. pozwaną w sprawie niniejszej) w sprawie Sądu Rejonowego w Węgrowie o sygnaturze akt Ns 231/93 sposób podziału majątku wspólnego przez przeniesienie na jej wyłączną własność nieruchomości i ruchomości, wchodzących w skład tego majątku, która to sprawa zakończyła się postanowieniem z 24.VIII.1993 r. dokonującym takiego właśnie podziału.