Uchwała SN z dnia 31 sierpnia 1994 r., sygn. I KZP 20/94

Określenia: „rozpoznawanie, leczenie i zapobieganie chorobom a także wydawanie orzeczeń lekarskich”, użyte w art. 1 ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza (Dz.U. nr 50, poz. 458 ze zm.), oznaczają „wykonywanie zawodu lekarza” niezależnie od tego, czy są dokonywane przez lekarza, czy też przez osobę nie będącą lekarzem. „Wykonywaniem zawodu lekarza” jest w każdym razie podejmowanie jakichkolwiek czynności, o których mowa w tym przepisie, w sposób systematyczny, odpłatnie i z zachowaniem form typowych dla czynności lekarza. Do czynności takich należy również ordynowanie pacjentowi leków przez wypisywanie recept (lub ich namiastek), określających rodzaj leku, sposób i ilość jego użycia, także leków homeopatycznych, których nabycie w aptece nie wymaga recept.

Sąd Najwyższy w sprawie Włodzimierza W., po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Wojewódzki w Poznaniu, postanowieniem z dnia 4 maja 1994 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni:

„Czy użyte w art. 1 ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza (Dz.U. nr 50, poz. 458) określenia „rozpoznawanie, leczenie i zapobieganie chorobom” oznaczają również działanie osoby fizycznej, nie będącej lekarzem, a polegające na zapisaniu leku homeopatycznego na „recepcie”, którego nabycie w aptece nie wymaga recepty, a także wykazanie sposobu i ilości używania zapisanego leku?”