Wyrok SN z dnia 26 kwietnia 1994 r. sygn. II URN 2/94; II URN 13/94

Przyznanie świadczenia emerytalno-rentowego w kwocie zaliczkowej nie kończy postępowania w sprawie. Ostateczne ustalenie wysokości świadczenia, po przedłożeniu dowodów niezbędnych do jej określenia, następuje na podstawie tego samego wniosku.

Przewodniczący SSN: Krzysztof Kolasiński (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Stefania Szymańska, Maria Tyszel

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Stefana Trautsolta, po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 1994 r. sprawy z wniosku Wandy I. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. o wysokość emerytury i datę jej wypłaty, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...], od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 6 lipca 1992 r. [...] oraz od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 5 lipca 1993 r., [...]

uchylił zaskarżony wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 6 lipca 1992 r., [...] i poprzedzający go wyrok Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 6 marca 1992 r., [...] oraz decyzję ZUS I Oddział w W. z dnia 20 września 1991 r., [...], a także zaskarżony wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 5 lipca 1993 r., [...] i poprzedzający go wyrok Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 15 lutego 1993 r., [...] oraz zmienił decyzję ZUS - Oddział w W. z dnia 25 sierpnia 1992 r. w ten sposób, iż emeryturę w wysokości ustalonej tą decyzją przyznał począwszy od dnia 1 kwietnia 1991 r.