Uchwała SN z dnia 24 czerwca 1994 r., sygn. III CZP 79/94

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Gminy Miasta G. przeciwko Piotrowi i Antoninie małż. S. o nakazanie po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Gdańsku postanowieniem z dnia 26 kwietnia 1994 r. III Cr 251/94 do rozstrzygnięcia w trybie art. 392 k.p.c.:

„Czy przepis art. 357¹ kodeksu cywilnego może stanowić podstawę orzeczenia o rozwiązaniu umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego i oddania ułamkowej części gruntu w użytkowanie wieczyste zawartej przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. nr 79, poz. 464) w części niezbędnej dla zaspokojenia roszczeń osoby trzeciej przysługujących wobec gminy na podstawie art. 8 ust. 1 wymienionej ustawy?”

podjął następującą uchwałę:

Przepis art. 357 k.c. nie może stanowić podstawy prawnej rozwiązania przez sąd umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego i oddania gruntu w użytkowanie wieczyste zawartej przed wejściem w życie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. nr 79, poz. 464 z późn. zm.) w celu zaspokojenia roszczeń osoby, która na podstawie pozwolenia na budowę wybudowała ze środków własnych garaż na gruncie stanowiącym własność Skarbu Państwa lub gminy (art. 8 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy).