Wyrok SN z dnia 9 września 1993 r., sygn. III ARN 39/93

1. Podstawą prawną zobowiązania obywatela do zwrotu – na podstawie decyzji administracyjnej – nienależnego świadczenia mogą być wyłącznie przepisy obowiązujące w dacie powstania takiego obowiązku po stronie obywatela, a nie przepisy miarodajne w dniu wydania decyzji przez organ administracji.

2. Artykuł 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu (Dz.U. nr 106, poz. 457 z późn. zm.) może być stosowany w wypadkach, gdy zobowiązanie do zwrotu nienależnego świadczenia przyznanego bezrobotnemu powstało po dniu 1 grudnia 1991 r.

Sąd Najwyższy przy udziale prokuratora po rozpoznaniu sprawy ze skargi Stanisławy S. na decyzję Wojewody w B. z dnia 15 lipca 1992 r. WBP-1-9219/381/92 w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnego na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości S/C VII A 537/188/93 od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego – Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z dnia 17 grudnia 1992 r. SA/Ka 1216/92 – 1) uchylił zaskarżony wyrok; 2) stwierdził nieważność decyzji Urzędu Wojewódzkiego – Wojewódzkie Biuro Pracy w B. z dnia 15 lipca 1992 r. WBP-1-9219/381/92; 3) stwierdził nieważność decyzji Urzędu Rejonowego – Rejonowe Biuro Pracy w B. z dnia 26 maja 1992 r. RBP-I-9202/6441/92/2; 4) zasądził na rzecz Stanisławy S. od Urzędu Wojewódzkiego – Wojewódzkie Biuro Pracy w B. kwotę 74.000 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie.