Uchwała SN z dnia 16 lipca 1991 r., sygn. III CZP 65/91

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Czesławy K. przeciwko: 1) Spółdzielni Mieszkaniowej w K., 2) Zbigniewowi K. o uznanie aktu notarialnego za nieważny po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 16 maja 1991 r. I ACr 89/91 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.

„Czy niezachowanie wymogów podpisania aktu notarialnego w obecności notariusza oraz odczytania tego aktu przed podpisaniem przez notariusza lub w jego obecności wynikających z art. 41 i 47 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. – Prawo o notariacie (tekst jednolity – Dz.U. nr 19, poz. 106 z 1963 r. z późn. zm.) stanowi niezachowanie formy aktu notarialnego i skutkuje nieważność czynności prawnej, dla której forma ta zastrzeżona jest pod rygorem nieważności?”

podjął następującą uchwałę:

Odczytanie aktu notarialnego przez aplikanta notarialnego, a następnie podpisanie tego aktu w obecności aplikanta, działającego z upoważnienia kierownika państwowego biura notarialnego, nie skutkuje nieważności aktu notarialnego i stwierdzonej w nim czynności prawnej (art. 6 § 2 ustawy z dnia 25 maja 1951 r. – Prawo o notariacie, j.t. Dz.U. 1963, nr 19, poz. 106.).