Wyrok SN z dnia 7 listopada 1990 r., sygn. I CR 637/90

Naprawienie rzeczy uszkodzonej nie zawsze równa się wyrównaniu szkody w rozumieniu art. 363 § 1 k.c. Przy zasądzaniu różnicy wysokość odszkodowania powinna być w takim wypadku ustalona według cen z daty określania wysokości szkody, chyba że zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające zastosowanie art. 363 § 2 k.c.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z powództwa Jerzego D. przeciwko Państwowemu Zakładowi Ubezpieczeń VII Inspektorat w W. o odszkodowanie na skutek rewizji pozwanego od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z dnia 23 stycznia 1990 r. I C 266/89:

I. zmienił zaskarżony wyrok w punkcie I w części dotyczącej odsetek w ten sposób, że zasądził od pozwanego Państwowego Zakładu Ubezpieczeń – VII Inspektorat w W. na rzecz powoda Jerzego D. odsetki: od kwoty 735.510 zł w wysokości 8% rocznie za okres od 30 grudnia 1987 r. do 21 marca 1989 r. i w wysokości 55% rocznie za okres od 22 marca 1989 r. do 12 czerwca 1989 r.; od kwoty 215.276 zł w stosunku rocznym – 55% za okres od 13 czerwca 1989 r. do 15 lipca 1989 r., 99% za okres od 16 lipca 1989 r. do 31 października 1989 r., 120% za okres od 1 listopada 1989 r. do 31 grudnia 1989 r. i w stosunku miesięcznym – 60% za okres od 1 stycznia 1990 r., do 11 stycznia 1990 r.; od kwoty 6.188.106 zł w stosunku miesięcznym – 60% za okres od 12 stycznia 1990 r., do 31 stycznia 1990 r., 40% za okres od 1 lutego 1990 r. do 28 lutego 1990 r., 18% za okres od 1 marca 1990 r. do 30 kwietnia 1990 r., 12% za okres od 1 maja 1990 r. do 30 czerwca 1990 r. i w stosunku rocznym – 60% za okres od 1 lipca 1990 r. do dnia zapłaty;