Uchwała SN z dnia 22 marca 1989 r., sygn. III UZP 9/89

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora Prokuratury Generalnej w sprawie z wniosku Henryka M. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. o uznanie okresów zatrudnienia po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku postanowieniem z dnia 30 stycznia 1989 r. VU 104/89 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy dopuszczalne jest uznanie za okres zaliczany do okresu zatrudnienia pełnienie służby wojskowej w Armii Radzieckiej przez osobę posiadającą obywatelstwo polskie do 1939 r., jeżeli osoba ta mieszkająca na terytorium Państwa Polskiego, włączonego po 28 września 1939 r. do obszaru państwowego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, uznana została – bez wyrażenia własnej woli – za obywatela państwa obcego, gdy faktycznie nigdy nie pozbyła się obywatelstwa polskiego?”

podjął następującą uchwałę:

Pełnienie służby wojskowej w Armii Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich przez obywatela polskiego, który nigdy nie pozbył się tego obywatelstwa, mieszkającego na terytorium Państwa Polskiego włączonym po 28 września 1939 r. do obszaru państwowego ZSRR i – bez jego woli – uznanego za obywatela państwa obcego, stanowi okres zaliczalny do okresu zatrudnienia na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. nr 40, poz. 267 ze zm.).