Wyrok Sądu pierwszej instancji (druga izba) z dnia 31 stycznia 2007 r. - Leonid Minin przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-362/04., sygn. T-362/04

Sprawa T‑362/04

Leonid Minin

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające w odniesieniu do Liberii - Zamrożenie funduszy osób i podmiotów związanych z Charlesem Taylorem - Kompetencje Wspólnoty - Prawa podstawowe - Skarga o stwierdzenie nieważności

Streszczenie wyroku

1.      Międzynarodowe prawo publiczne - Karta Narodów Zjednoczonych - Obowiązki z niej wynikające - Charakter wiążący dla Wspólnoty

2.      Akty instytucji - Wybór podstawy prawnej

(art. 60 WE, 301 WE i 308 WE; rozporządzenie Rady nr 872/2004; rozporządzenia Komisji nr 1149/2004 i nr 874/2005)

3.      Traktat WE - Zasady prawa własności - Zasada neutralności - Granice

(art. 60 WE, 83 WE, 133 WE, 295 WE i 301 WE)

4.      Akty instytucji - Uzasadnienie

(art. 253 WE; rozporządzenie Rady nr 872/2004)

5.      Międzynarodowe prawo publiczne - Zasada terytorialności - Akt wspólnotowy przewidujący środki ograniczające wobec państw trzecich - Brak skutku poza terytorium Wspólnoty

(art. 60 WE i 301 WE; rozporządzenie Rady nr 872/2004; rozporządzenia Komisji nr 1149/2004 i nr 874/2005)

1.      Skoro na mocy traktatu Wspólnota przyjęła kompetencje wykonywane uprzednio przez państwa członkowskie w dziedzinie stosowania Karty Narodów Zjednoczonych, postanowienia tej karty mają skutek wiążący dla Wspólnoty i na podstawie samego traktatu, który ją ustanowił, Wspólnota jest zobowiązana do przyjęcia, w ramach wykonywania swoich kompetencji, wszelkich niezbędnych przepisów umożliwiających jej państwom członkowskim wywiązanie się z obowiązków, które na nich ciążą na mocy tej karty.

(por. pkt 67)

      Wspólnota jest właściwa w przedmiocie przyjmowania na podstawie art. 60 WE i 301 WE środków ograniczających skierowanych bezpośrednio przeciwko podmiotom indywidualnym, jeżeli wspólne stanowisko lub wspólne działanie przyjęte na podstawie postanowień Traktatu o Unii Europejskiej dotyczących wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa przewidują takie działanie Wspólnoty i gdy rzeczywiście zmierza ono do zerwania lub ograniczenia w części lub w całości stosunków gospodarczych z jednym lub większą liczbą państw trzecich. Tymczasem środki ograniczające niemające żadnego związku z terytorium ani z reżimem rządzącym państwa trzeciego nie mogą opierać się jedynie na tych przepisach. Wspólnota jest jednak właściwa do przyjęcia tych środków na podstawie art. 60 WE, 301 WE i 308 WE.