Wyrok Sądu pierwszej instancji (czwarta izba) z dnia 1 lutego 2006 r. - Elisabetta Dami przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM). - Sprawy połączone T-466/04 oraz T-467/04., sygn. T-466/04 oraz T-467/04

Sprawy połączone T‑466/04 iT‑467/04

Elisabetta Dami

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy - Słowny znak towarowy GERONIMO STILTON - Sprzeciw - Zawieszenie postępowania - Ograniczenie wykazu towarów oznaczonych zgłoszonym znakiem towarowym - Wycofanie sprzeciwu

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 1 lutego 2006 r.  II ‑ 0000

Streszczenie wyroku

1.     Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie odwoławcze

(regulamin Sądu, art. 133 § 2)

2.     Wspólnotowy znak towarowy - Procedura rejestracji - Wycofanie, ograniczenie oraz zmiana zgłoszenia znaku towarowego

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 44 ust. 1; rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1, zasada 20 ust. 5)

3.     Wspólnotowy znak towarowy - Uwagi osób trzecich i sprzeciw - Wycofanie sprzeciwu

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 42, 43)

1.     W ramach postępowania dotyczącego skargi na decyzję izby odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) wydanej w postępowaniu w sprawie sprzeciwu Urząd nie ma uprawnienia - poprzez przyjęte przed Sądem stanowisko - do zmiany granic sporu, które wynikają z roszczeń, odpowiednio, zgłaszającego i wnoszącego sprzeciw. Jednakże Urząd nie jest zobowiązany wnosić o oddalenie skargi na decyzję jednej z jego izb odwoławczych. W istocie, skoro Urząd nie ma czynnej legitymacji wymaganej do wniesienia skargi na decyzję jednej z izb odwoławczych, to nie może być on za każdym razem zobowiązany do obrony wszystkich zaskarżonych decyzji izb odwoławczych czy też do żądania bezwzględnie oddalenia wszystkich skierowanych przeciwko takim decyzjom skarg. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby Urząd przyłączył się do żądania strony skarżącej lub wręcz poprzestał na pozostawieniu rozstrzygnięcia uznaniu Sądu, przedstawiając wszystkie argumenty, jakie uzna za właściwe, celem udzielenia Sądowi wyjaśnień. Natomiast nie może on formułować żądań mających na celu stwierdzenie nieważności lub zmianę decyzji izby odwoławczej w kwestii, która nie została podniesiona w skardze, ani też przedstawiać zarzutów, które nie zostały podniesione w skardze.