KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (¹), zmienione rozporządzeniem (WE) nr 3288/94/WE (²), w szczególności jego art. 140,

a także mając na uwadze, co następuje:

rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 (zwane dalej „rozporządzeniem”) tworzy nowy system znaków towarowych, który pozwala na uzyskanie znaku towarowego wywołującego skutki w całej Wspólnocie na podstawie zgłoszenia do Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory przemysłowe), zwanego dalej „Urzędem”;

w tym celu rozporządzenie zawiera przepisy niezbędne dla procedury prowadzącej do rejestracji wspólnotowego znaku towarowego, jak też dla administracji wspólnotowymi znakami towarowymi, odwołań od decyzji Urzędu oraz dla postępowania dotyczącego stwierdzenia wygaśnięcia lub unieważnienia wspólnotowego znaku towarowego;

art. 140 rozporządzenia przewiduje, że zasady wykonawcze do rozporządzenia mają być przyjęte w rozporządzeniu wykonawczym;

rozporządzenie wykonawcze ma zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 141 rozporządzenia;

dlatego, niniejsze rozporządzenie wykonawcze ustanawia zasady, które są niezbędne dla wykonania przepisów rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego;

zasady te powinny zagwarantować płynne i sprawne działanie przed Urzędem procedur dotyczących znaku towarowego;

zgodnie z art. 116 ust. 1 rozporządzenia, wszystkie elementy zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego określone w art. 26 ust. 1, oraz wszystkie inne informacje, publikację których przewiduje niniejsze rozporządzenie wykonawcze, powinny być opublikowane we wszystkich językach urzędowych Wspólnoty;

jednakże, nie jest właściwe, aby wspólnotowy znak towarowy, nazwiska (nazwy), adresy, daty oraz inne podobne dane były tłumaczone i publikowane we wszystkich językach urzędowych Wspólnoty;

Urząd powinien udostępnić znormalizowane formularze dla postępowania przed Urzędem we wszystkich językach urzędowych Wspólnoty;

środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu utworzonego na mocy art. 141 rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE

Artykuł 1

Zasady wykonawcze do rozporządzenia są następujące:

TYTUŁ 1

PROCEDURA ZGŁASZANIA

Zasada 1

Treść zgłoszenia

1. Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego zawiera:

a) wniosek o rejestrację znaku jako wspólnotowy znak towarowy;

b) nazwę (nazwisko), adres i przynależność państwową zgłaszającego oraz określenie Państwa, w którym zamieszkuje, ma siedzibę lub prowadzi działalność. Osoby fizyczne oznaczone są przez nazwisko i imię (imiona). Osoby prawne oraz podmioty wchodzące w zakres art. 3 rozporządzenia oznaczone są ich oficjalną nazwą z podaniem formy prawnej podmiotu, która może być zwyczajowym skrótem. Można podać numer telefonu i faksu, adres poczty elektronicznej oraz szczegóły dotyczące innych środków przekazywania danych, przy pomocy których zgłaszający zgadza się otrzymywać korespondencję. Co do zasady, wskazuje się tylko jeden adres dla każdego zgłaszającego. Jeżeli wskazano kilka adresów, pod uwagę bierze się wyłącznie adres wymieniony na pierwszym miejscu, z wyjątkiem przypadków, gdy zgłaszający wyznacza jako adres do doręczeń jeden z wymienionych adresów;

c) wykaz towarów i usług, dla których zgodnie z zasadą 2 ma nastąpić rejestracja wspólnotowego znaku towarowego lub odesłanie do wykazu towarów i usług objętych poprzednim zgłoszeniem wspólnotowego znaku towarowego;

d) sposób przedstawienia znaku towarowego zgodnie z zasadą 3;

e) jeżeli zgłaszający wyznaczył pełnomocnika, jego nazwisko oraz jego miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z lit. b); jeżeli przedstawiciel ma kilka miejsc prowadzenia działalności, lub jeżeli zgłaszający wyznaczył dwóch lub więcej pełnomocników mających różne miejsca prowadzenia działalności, to zgłoszenie wskazuje, którego adresu używa się jako adresu do doręczeń; w przypadku gdy brak jest takiego wskazania, jedynie pierwszy z wymienionych adresów jest brany pod uwagę jako adres do doręczeń;

f) w przypadku gdy na podstawie art. 30 rozporządzenia zastrzega się pierwszeństwo wcześniejszego zgłoszenia, oświadczenie w tej sprawie, określające datę dokonania zgłoszenia oraz Państwo, w którym lub do którego dokonano zgłoszenia;

g) w przypadku gdy na podstawie art. 33 rozporządzenia zastrzega się pierwszeństwo według wystawienia, oświadczenie w tej sprawie określające nazwę wystawy oraz datę pierwszego wystawienia towarów lub usług;

h) w przypadku gdy na podstawie art. 34 rozporządzenia zastrzega się zasadę starszeństwa jednego lub więcej wcześniejszych znaków towarowych zarejestrowanych w Państwie Członkowskim, włącznie ze znakiem towarowym zarejestrowanym w krajach Beneluksu lub zarejestrowanym na podstawie przepisów międzynarodowych mających skutek w Państwie Członkowskim (zwanych dalej „wcześniej zarejestrowanymi znakami towarowymi określonymi art. 34 rozporządzenia”), oświadczenie w tej sprawie określające Państwo Członkowskie lub Państwa Członkowskie, w których lub dla których wcześniejszy znak towarowy został zarejestrowany, datę, od której odpowiednia rejestracja stała się skuteczna, numer odpowiedniej rejestracji oraz towary i usługi, dla których znak towarowy został zarejestrowany;

i) gdy ma to zastosowanie, oświadczenie, że zgłoszenie dotyczy rejestracji wspólnego znaku wspólnotowego na podstawie art. 64 rozporządzenia;

j) określenie języka, w którym dokonano zgłoszenia oraz drugiego języka na podstawie art. 115 ust. 3 rozporządzenia;

k) podpis zgłaszającego lub jego pełnomocnika zgodnie z zasadą 79;

l) tam gdzie ma to zastosowanie, wniosek w sprawie sprawozdania z poszukiwań, o którym mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia.

2. Zgłoszenie wspólnego znaku wspólnotowego może zawierać regulamin jego używania.

3. [1] (uchylony).

4. Jeżeli jest więcej niż jeden zgłaszający, zgłoszenie może wyznaczać tylko jednego zgłaszającego lub pełnomocnika jako wspólnego pełnomocnika.

Zasada 2

[2] (uchylona).

Zasada 3

Sposób przedstawienia znaku

1. Jeżeli zgłaszający nie zamierza zastrzec żadnej szczególnej formy graficznej znaku ani szczególnego koloru, znak przedstawia się za pomocą zwykłego pisma, na przykład przez wpisanie maszynowo liter, cyfr i znaków w zgłoszeniu. Użycie małych i wielkich liter jest dozwolone i stosowane jest odpowiednio przy publikowaniu znaku i rejestracji przez Urząd.

2. W przypadkach innych niż określone w ust. 1, i z wyjątkiem zgłoszeń przesyłanych drogą elektroniczną, znak przedstawia się na oddzielnym arkuszu niebędącym arkuszem, na którym znajduje się treść zgłoszenia. Rozmiar arkusza, na którym przedstawiony jest znak, nie przekracza formatu A4 DIN (29,7 cm wysokości, 21 cm szerokości), a powierzchnia używana na przedstawienie (obszar druku) nie przekracza rozmiaru 26,2 cm wysokości i 17 cm szerokości. Z lewej strony jest margines na co najmniej 2,5 cm. Jeżeli nie jest to oczywiste, prawidłowa pozycja znaku wskazana jest przez dodanie wyrazu „góra” na każdym przedstawieniu. Przedstawienie znaku jest takiej jakości, aby pozwalało to na jego zmniejszanie lub powiększanie do rozmiaru nieprzekraczającego 8 cm szerokości i 16 cm wysokości w celu opublikowania w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych.

3. W przypadkach, do których stosuje się ust. 2, zgłoszenie zawiera o tym wzmiankę. Zgłoszenie może też zawierać opis znaku.

4. Jeżeli zgłoszenie dotyczy rejestracji trójwymiarowego znaku, zgłoszenie zawiera o tym wzmiankę. Przedstawienie takiego znaku zawiera fotografię lub graficzny sposób przedstawienia znaku. Może zawierać do sześciu różnych ujęć znaku.

5. Jeżeli zgłasza się do rejestracji znak kolorowy, przedstawienie określone w ust. 2 zawiera kolorowe przedstawienie znaku. Kolory, z których składa się znak, są także wskazane słownie oraz można dodać odniesienie do uznanego kodu kolorów.

6. Jeżeli zgłasza się do rejestracji znak dźwiękowy, przedstawienie znaku zawiera graficzne przedstawienie dźwięku, w szczególności zapis muzyczny; w przypadku składania zgłoszenia drogą elektroniczną do przedstawienia znaku można załączyć plik elektroniczny z dźwiękiem. Format i maksymalny rozmiar pliku elektronicznego określa Prezes Urzędu.

Zasada 4

[3] (uchylona).

Zasada 5

[4] (uchylona).

Zasada 5a

[5] (uchylona).

Zasada 6

Zastrzeżenie pierwszeństwa

1. W przypadku gdy w zgłoszeniu zastrzega się pierwszeństwo jednego lub kilku wcześniejszych zgłoszeń na podstawie art. 30 rozporządzenia, zgłaszający w terminie trzech miesięcy od daty zgłoszenia, wskazuje numer akt wcześniejszego zgłoszenia i składa jego egzemplarz. Egzemplarz poświadczony jest jako dokładna kopia wcześniejszego zgłoszenia przez władze, które otrzymały wcześniejsze zgłoszenie, do takiego egzemplarza dołączone jest świadectwo wydane prze te władze, wskazujące datę wcześniejszego zgłoszenia. Jeśli poprzednie zgłoszenie jest zgłoszeniem wspólnotowego znaku towarowego, Urząd załącza, z urzędu, kopię wcześniejszego zgłoszenia do akt zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego.

2. W przypadku gdy zgłaszający zamierza zastrzec pierwszeństwo jednego lub kilku wcześniejszych zgłoszeń na podstawie art. 30 rozporządzenia po dokonaniu zgłoszenia, oświadczenie o pierwszeństwie wskazujące datę dokonania oraz państwo, w którym lub dla którego dokonano zgłoszenia, przedstawia się w terminie dwóch miesięcy od daty dokonania zgłoszenia. Wskazania oraz dowody wymagane na mocy ust. 1 składa się w Urzędzie w terminie trzech miesięcy od otrzymania oświadczenia o pierwszeństwie.

3. Jeżeli język wcześniejszego zgłoszenia nie jest jednym z języków Urzędu, Urząd wzywa zgłaszającego do przedstawienia, w terminie określonym przez Urząd, który nie może być krótszy niż trzy miesiące, tłumaczenia wcześniejszego zgłoszenia na jeden z tych języków.

4. Prezes Urzędu może ustalić, że dowody, które ma przedstawić zgłaszający nie muszą obejmować wszystkich informacji określonych ust. 1 pod warunkiem, że wymagane informacje są dostępne dla Urzędu z innych źródeł.

Zasada 7

Pierwszeństwo według wystawienia

1. W przypadku gdy w zgłoszeniu zastrzega się pierwszeństwo według wystawienia na podstawie art. 33 rozporządzenia, zgłaszający w terminie trzech miesięcy od daty dokonania zgłoszenia przedstawia świadectwo wydane podczas wystawy przez władze odpowiedzialne za ochronę własności przemysłowej na tej wystawie. Takie świadectwo stwierdza, że znak był faktycznie używany w odniesieniu do towarów lub usług oraz stwierdza datę otwarcia wystawy i datę pierwszego publicznego użycia znaku, jeżeli data ta nie zbiega się z datą otwarcia wystawy. Świadectwu towarzyszy opis faktycznego używania znaku, należycie poświadczony przez wyżej wymienione władze.

2. W przypadku gdy zgłaszający zamierza zastrzec pierwszeństwo według wystawienia po dokonaniu zgłoszenia, oświadczenie o pierwszeństwie wskazujące nazwę wystawy oraz datę pierwszego wystawienia towarów lub usług przedstawia się w terminie dwóch miesięcy od daty dokonania zgłoszenia. Wskazania oraz dowody wymagane na mocy ust. 1 składa się w Urzędzie w terminie trzech miesięcy od daty otrzymania oświadczenia o pierwszeństwie.

Zasada 8

Zastrzeżenie zasady starszeństwa krajowego znaku towarowego

1. W przypadku gdy zgodnie z art. 34 rozporządzenia w zgłoszeniu zastrzega się zasadę starszeństwa jednego lub kilku wcześniej zarejestrowanych znaków towarowych, zgłaszający w terminie trzech miesięcy od daty dokonania zgłoszenia przedstawia egzemplarz odpowiedniej rejestracji. Egzemplarz poświadczony jest przez właściwe władze, że jest dokładną kopią odpowiedniej rejestracji.

2. W przypadku gdy zgłaszający zgodnie z art. 34 rozporządzenia zamierza zastrzec zasadę starszeństwa jednego lub kilku wcześniej zarejestrowanych znaków po dokonaniu zgłoszenia, oświadczenie o zasadzie starszeństwa wskazujące Państwo Członkowskie lub Państwa Członkowskie, w których lub dla których znak został zarejestrowany, numer i datę złożenia odpowiedniej rejestracji oraz towary i usługi, dla których znak został zarejestrowany, składa się w terminie dwóch miesięcy od daty dokonania zgłoszenia. Dowody wymagane na mocy ust. 1 składa się Urzędowi w terminie trzech miesięcy od daty otrzymania oświadczenia o zasadzie starszeństwa.

3. Urząd powiadamia Urząd Znaków Towarowych krajów Beneluksu lub centralne urzędy zajmujące się ochroną własności przemysłowej danego Państwa Członkowskiego o skutecznym zastrzeżeniu zasady starszeństwa.

4. Prezes Urzędu może ustalić, że dowody, które ma przedstawić zgłaszający nie muszą obejmować wszystkich informacji określonych ust. 1 pod warunkiem, że wymagane informacje są dostępne dla Urzędu z innych źródeł.

Zasada 9

Badanie wymagań dotyczących daty dokonania zgłoszenia oraz wymagań formalnych

1. Jeżeli zgłoszenie nie spełnia wymagań dotyczących przyznania daty dokonania złożenia ponieważ:

a) zgłoszenie nie zawiera:

(i) wniosku o rejestrację znaku jako wspólnotowego znaku towarowego;

(ii) informacji identyfikujących zgłaszającego;

(iii) wykazu towarów i usług, dla których zgłasza się znak do rejestracji;

(iv) przedstawienia znaku towarowego, lub

b) podstawowa opłata za dokonanie zgłoszenia nie została uiszczona w terminie miesiąca od daty dokonania zgłoszenia w Urzędzie, lub jeżeli zgłoszenie zostało dokonane w centralnym urzędzie zajmującym się ochroną własności przemysłowej w danym Państwie Członkowskim lub w Urzędzie Znaków Towarowych krajów Beneluksu, w tym urzędzie,

Urząd zawiadamia zgłaszającego, że data dokonania zgłoszenia nie może zostać przyznana z uwagi na te braki.

2. Jeżeli braki określone w ust. 1, zostaną usunięte w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania zawiadomienia, datą dokonania zgłoszenia jest data usunięcia braków. Jeżeli braki nie zostały usunięte przed upływem tego terminu, zgłoszenie nie jest rozpatrywane jako zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego. Wszelkie uiszczone opłaty są zwracane.

3. W przypadku gdy mimo przyznania daty dokonania zgłoszenia badanie ujawnia, że:

a) wymagania zasad 1 i 3 oraz art. 28 rozporządzenia [6], oraz inne wymagania formalne regulujące zgłoszenia ustanowione w rozporządzeniu lub w niniejszych zasadach nie są spełnione;

b) nie uiszczono w pełnej wysokości w Urzędzie opłat klasowych określonych w art. 26 ust. 2 rozporządzenia [7] stosowanej łącznie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2869/95 (³) (zwanym dalej „rozporządzeniem dotyczącym opłat”);

c) w przypadku zastrzeżenia pierwszeństwa w zastosowaniu zasad 6 i 7 albo w zgłoszeniu, albo w terminie dwóch miesięcy od daty dokonania zgłoszenia, pozostałe wymagania wymienionych zasad nie są spełnione; lub

d) w przypadku zastrzeżenia zasady starszeństwa w zastosowaniu zasady 8 albo w zgłoszeniu, albo w terminie dwóch miesięcy daty dokonania zgłoszenia, pozostałe wymagania zasady 8 nie są spełnione,

Urząd wzywa zgłaszającego do usunięcia wszystkich stwierdzonych braków w terminie, który Urząd może ustalić.

4. Jeżeli nieprawidłowości określone w ust. 3 lit. a) nie zostały usunięte przed upływem terminu, Urząd odrzuca zgłoszenie.

5. Jeżeli pozostałe do uiszczenia opłaty klasowe nie zostały wniesione przed upływem terminu, zgłoszenie uważa się za wycofane, chyba że jest oczywiste, którą lub które klasy ma objąć zapłacona suma. Wobec braku innych kryteriów pozwalających na ustalenie klas, które mają być objęte, Urząd przyjmuje klasy w porządku klasyfikacji. Zgłoszenie uważa się za wycofane w odniesieniu do klas, co do których opłaty klasowe nie zostały wniesione lub nie zostały uiszczone w całości.

6. Jeżeli braki określone w ust. 3 dotyczą zastrzeżenia pierwszeństwa, zgłoszenie traci prawo pierwszeństwa.

7. Jeżeli braki określone w ust. 3 dotyczą zastrzeżenia zasady starszeństwa, zgłoszenie traci prawo do zasady starszeństwa.

8. Jeżeli braki określone w ust. 3 dotyczą tylko niektórych towarów i usług, Urząd odrzuca zgłoszenie lub traci się prawo pierwszeństwa lub prawo do zasady starszeństwa jedynie w zakresie tych towarów i usług.

Zasada 10

Poszukiwania przez urzędy krajowe

1. Jeżeli wniosek o sprawozdanie z poszukiwań, o którym mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia, nie jest zawarty w zgłoszeniu wspólnotowego znaku towarowego lub jeśli opłata za poszukiwania, o której mowa w zasadzie 4 lit. c), nie zostanie uiszczona w terminie przewidzianym dla zapłaty podstawowej opłaty za zgłoszenie, wówczas zgłoszenie nie jest poddawane procedurze poszukiwawczej w centralnych urzędach właściwych do spraw własności przemysłowej.

2. Międzynarodowa rejestracja wskazująca Wspólnotę Europejską nie może być poddana procedurze poszukiwawczej prowadzonej przez centralne urzędy właściwe do spraw znaków towarowych, jeżeli wniosek o sprawozdanie z poszukiwania zgodnie z art. 39 ust. 2 rozporządzenia nie został złożony do Urzędu w terminie jednego miesiąca, począwszy od dnia w którym Biuro Międzynarodowe zawiadomi Urząd o międzynarodowej rejestracji lub jeżeli opłata za poszukiwanie nie została uiszczona we wspomnianym terminie.

Zasada 11

Badanie bezwzględnych podstaw odrzucenia

1. W przypadku gdy wspólnotowy znak towarowy nie może zostać zarejestrowany na podstawie art. 7 rozporządzenia dla wszystkich lub jakiejkolwiek części zgłoszonych towarów lub usług, Urząd zawiadamia zgłaszającego o podstawach odmowy rejestracji. Urząd określa termin, w którym zgłaszający może wycofać lub zmienić zgłoszenie lub przedstawić uwagi.

2. [8] (uchylony).

3. W przypadku gdy zgłaszający nie usunie podstaw do odmowy rejestracji lub nie spełni w terminie warunków ustanowionych w ust. 2, Urząd odrzuca zgłoszenie w całości lub w części.

Zasada 12

Publikacja zgłoszenia

Opublikowane zgłoszenie zawiera:

a) nazwę (nazwisko) i adres zgłaszającego;

b) gdy ma to zastosowanie, nazwisko i adres miejsca prowadzenia działalności pełnomocnika wyznaczonego przez zgłaszającego innego niż pełnomocnik objęty zakresem art. 88 ust. 3 zdanie pierwsze rozporządzenia; w przypadku gdy wyznaczono więcej niż jednego pełnomocnika i jeżeli ich adres prowadzenia działalności jest taki sam, publikuje się tylko nazwisko i adres prowadzenia działalności pierwszego wskazanego pełnomocnika, po których następują wyrazy „i inni”; jeżeli wyznaczono dwóch lub więcej pełnomocników i jeżeli ich adresy prowadzenia działalności są różne, publikuje się tylko adres do doręczeń ustalony w zastosowaniu zasady 1 ust. 1 lit. e); w przypadku gdy na mocy zasady 76 ust. 9 wyznaczono stowarzyszenie pełnomocników, publikuje się tylko nazwę i adres prowadzenia działalności stowarzyszenia;

c) przedstawienie znaku wraz ze elementami i opisami, o których mowa w zasadzie 3; w przypadku gdy przedstawienie znaku jest kolorowe lub zawiera kolory, publikacja jest kolorowa i zawiera wskazanie koloru lub kolorów, z jakich składa się znak oraz, w odpowiednim przypadku, wskazanie kodu koloru;

d) wykaz towarów i usług zgrupowanych według klas klasyfikacji nicejskiej, w którym każdą grupę poprzedza numer klasy tej klasyfikacji, do której należy ta grupa towarów lub usług oraz grupy przedstawione w porządku klas tej klasyfikacji;

e) datę dokonania zgłoszenia oraz numer akt;

f) gdy ma to zastosowanie, dane szczegółowe zastrzeżenia pierwszeństwa na podstawie art. 30 rozporządzenia;

g) gdy ma to zastosowanie, dane szczegółowe zastrzeżenia pierwszeństwa według wystawienia na podstawie art. 33 rozporządzenia;

h) gdy ma to zastosowanie, dane szczegółowe zastrzeżenia zasady starszeństwa na podstawie art. 34 rozporządzenia;

i) gdy ma to zastosowanie, oświadczenie, że znak stał się odróżniający w wyniku jego używania na podstawie art. 7 ust. 3 rozporządzenia;

j) gdy ma to zastosowanie, oświadczenie, że zgłoszenie dotyczy wspólnego znaku wspólnotowego;

k) [9] (uchylona);

l) język, w którym dokonano zgłoszenia oraz drugi język, który zgłaszający wskazał na podstawie art. 115 ust. 3 rozporządzenia;

m) gdy ma to zastosowanie, oświadczenie, że zgłoszenie jest następstwem przekształcenia międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską na podstawie art. 156 rozporządzenia, wraz z datą międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 3 ust. 4 Protokołu madryckiego lub z datą, z którą zostało wpisane rozszerzenie terytorialne na Wspólnotę Europejską, dokonane po międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 3b ust. 2 Protokołu madryckiego i, gdy ma to zastosowanie, z datą pierwszeństwa międzynarodowej rejestracji.

Zasada 13

Zmiana wniosku

1. Wniosek o zmianę zgłoszenia zgodnie z art. 44 rozporządzenia zawiera:

a) numer akt zgłoszenia;

b) nazwę (nazwisko) i adres zgłaszającego zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. b);

c) (skreślona);

d) wskazanie elementu zgłoszenia, który ma zostać poprawiony lub zmieniony oraz ten element w wersji poprawionej lub zmienionej;

e) w przypadku gdy zmiana dotyczy przedstawienia znaku, zmienione przedstawienie znaku zgodnie z zasadą 3.

2. (skreślony).

3. Jeżeli wymagania, którym podlega zmiana wniosku nie są spełnione, Urząd powiadamia zgłaszającego o brakach. Jeżeli nie usunięto braków w terminie wyznaczonym przez Urząd, Urząd odrzuca wniosek o zmianę.

4. Jeżeli zmiana została opublikowana na podstawie art. 44 ust. 2 rozporządzenia, zasady 15-22 stosuje się mutatis mutandis.

5. Zgłaszający może wnieść jeden wniosek o zmianę tego samego elementu w dwu lub więcej zgłoszeniach. W przypadku gdy wniosek o zmianę jest uzależniony od uiszczenia opłaty, wymagana opłata jest uiszczana za każde zgłoszenie, które ma zostać zmienione.

6. Ust. 1-5 stosuje się mutatis mutandis do wniosków o poprawienie nazwiska lub adresu prowadzenia działalności pełnomocnika wyznaczonego przez zgłaszającego. Wnioski te nie są uzależnione od uiszczenia opłaty.

Zasada 13a

Podział zgłoszenia

1. Oświadczenie o podziale zgłoszenia zgodnie z art. 44a rozporządzenia zawiera:

a) numer akt zgłoszenia;

b) nazwę i adres zgłaszającego zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. b);

c) wykaz towarów i usług, objętych wydzielonym zgłoszeniem lub, w przypadku gdy następuje podział na kilka zgłoszeń wydzielonych, wykaz towarów i usług dla każdego wydzielonego zgłoszenia;

d) wykaz towarów i usług, które pozostają w zgłoszeniu pierwotnym.

2. Jeżeli Urząd stwierdzi, że wymagania określone w ust. 1 nie są spełnione lub wykaz towarów i usług objętych wydzielonym zgłoszeniem pokrywa się tylko częściowo z towarami i usługami, które pozostają w zgłoszeniu pierwotnym, wówczas Urząd wzywa zgłaszającego do usunięcia braków w określonym przez Urząd terminie.

Jeżeli braki nie zostaną usunięte przed upływem tego terminu, Urząd odmawia przyjęcia oświadczenia o podziale zgłoszenia.

3. Terminy, o których mowa w art. 44a ust. 2 lit. b) rozporządzenia, w których oświadczenie o podziale zgłoszenia jest niedopuszczalne to:

a) termin poprzedzający ustalenie daty zgłoszenia;

b) termin trzech miesięcy od publikacji zgłoszenia, o którym mowa w art. 42 ust. 1 rozporządzenia;

c) (skreślona).

4. Jeżeli Urząd uzna, że oświadczenie o podziale zgłoszenia jest niedopuszczalne zgodnie z art. 44a rozporządzenia lub zgodnie z ust. 3 lit. a) i b), Urząd odmawia przyjęcia oświadczenia o podziale zgłoszenia.

5. Urząd sporządza osobne akta dla zgłoszeń wydzielonych, w których umieszcza kompletną kopię akt pierwotnego zgłoszenia, wraz z oświadczeniem o podziale zgłoszenia i towarzyszącą mu korespondencją. Urząd nadaje nowy numer zgłoszeniowy zgłoszeniu wydzielonemu.

6. W przypadku gdy oświadczenie o podziale zgłoszenia odnosi się do zgłoszenia, które zostało już opublikowane zgodnie z art. 40 rozporządzenia, informację o podziale publikuje się w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych. Publikuje się zgłoszenie wydzielone; publikacja zwiera wskazania i elementy, o których mowa w zasadzie 12. Publikacja nie rozpoczyna biegu nowego terminu wnoszenia sprzeciwów.

Zasada 14

Poprawa błędów oraz pomyłek w publikacjach

1. W przypadku gdy opublikowane zgłoszenie zawiera błąd lub pomyłkę, którą można przypisać Urzędowi, Urząd poprawia ten błąd lub pomyłkę z urzędu lub na wniosek zgłaszającego.

2. W przypadku gdy zgłaszający składa wniosek określony w ust. 1, zasadę 13 stosuje się mutatis mutandis. Wniosek taki nie jest uzależniony od uiszczenia opłaty.

3. Poprawki dokonane na mocy niniejszej zasady publikuje się.

4. Art. 42 ust. 2 rozporządzenia oraz zasady 15-22 stosuje się mutatis mutandis, jeżeli poprawka dotyczy wykazu towarów lub usług, lub przedstawienia znaku.

TYTUŁ II

PROCEDURA SPRZECIWU ORAZ DOWÓD UŻYWANIA ZNAKU

Zasada 15

Sprzeciw

1. Sprzeciw może być wniesiony na podstawie jednego lub kilku wcześniejszych znaków w rozumieniu art. 8 ust. 2 rozporządzenia („wcześniejsze znaki”) i/lub jednego lub kilku innych wcześniejszych praw w rozumieniu art. 8 ust. 4 rozporządzenia („wcześniejsze prawa”), pod warunkiem że wszystkie wcześniejsze znaki lub prawa należą do tego samego właściciela lub właścicieli. Jeśli wcześniejszy znak i/lub wcześniejsze prawo ma więcej niż jednego właściciela (jest współwłasnością), sprzeciw może wnieść każdy z nich.

2. Sprzeciw zawiera:

a) numer akt zgłoszenia, przeciw któremu sprzeciw został wniesiony oraz nazwę zgłaszającego wspólnotowy znak towarowy;

b) wyraźne wskazanie wcześniejszego znaku lub prawa, na którym opiera się sprzeciw, tj.:

i) w przypadku gdy sprzeciw opiera się na wcześniejszym znaku w rozumieniu art. 8 ust. 2 lit. a) lub b) rozporządzenia lub gdy sprzeciw opiera się na art. 8 ust. 3 rozporządzenia, wskazanie numeru akt lub numeru rejestracyjnego wcześniejszego znaku, wskazanie, czy wcześniejszy znak jest zarejestrowany czy zgłoszony do rejestracji lub wskazanie Państw Członkowskich, w tym, w odpowiednim przypadku, państw Beneluksu, w których lub dla których wcześniejszy znak jest chroniony lub, w odpowiednim przypadku, wskazanie, że jest to wspólnotowy znak towarowy;

ii) w przypadku gdy sprzeciw opiera się na znaku powszechnie znanym w rozumieniu art. 8 ust. 2 lit. c) rozporządzenia, wskazanie Państwa Członkowskiego, w którym wcześniejszy znak jest powszechnie znany oraz wskazania, o których mowa w lit. i) albo przedstawienie znaku;

iii) w przypadku gdy sprzeciw opiera się na wcześniejszym prawie w rozumieniu art. 8 ust. 4, wskazanie jego rodzaju lub charakteru, przedstawienie wcześniejszego prawa oraz wskazanie, czy to wcześniejsze prawo istnieje w całej Wspólnocie, czy też w jednym lub wielu Państwach Członkowskich, a w przypadku tej drugiej możliwości, wskazanie tych Państw Członkowskich;

c) podstawy na których opiera się sprzeciw, tj. oświadczenie stwierdzające, że spełnione są odpowiednie wymagania przewidziane w art. 8 ust. 1, 3, 4 i 5 rozporządzenia;

d) data zgłoszenia i, jeśli jest dostępna, data rejestracji oraz data pierwszeństwa wcześniejszego znaku, chyba że jest to niezarejestrowany powszechnie znany znak towarowy,

e) przedstawienie wcześniejszego znaku w formie, w jakiej jest on zarejestrowany lub zgłoszony; jeśli wcześniejszy znak był kolorowy, przedstawienie jest także kolorowe;

f) towary i usługi, na podstawie których opiera się sprzeciw;

g) w przypadku gdy sprzeciw opiera się na wcześniejszym znaku cieszącym się renomą w rozumieniu art. 8 ust. 5 rozporządzenia, wskazanie Państwa Członkowskiego, w którym wcześniejszy znak cieszy się renomą oraz towarów i usług, których renoma ta dotyczy;

h) w odniesieniu do strony wnoszącej sprzeciw:

i) nazwę i adres strony wnoszącej sprzeciw zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. b);

ii) w przypadku gdy strona wnosząca sprzeciw wyznaczyła pełnomocnika, nazwisko i adres prowadzenia działalności pełnomocnika zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. e);

iii) w przypadku gdy sprzeciw wnoszony jest przez licencjobiorcę lub osobę, którą odpowiednie prawo krajowe uprawnia do korzystania z wcześniejszego prawa, oświadczenie tego dotyczące oraz wskazanie, że miał on upoważnienie lub uprawnienie do wniesienia sprzeciwu.

3. Sprzeciw może zawierać:

a) wskazanie towarów i usług, przeciwko którym skierowany jest sprzeciw; w przypadku braku takiego wskazania przyjmuje się, że sprzeciw jest skierowany przeciwko wszystkim towarom i usługom objętym zgłoszeniem wspólnotowego znaku towarowego, przeciw któremu wnoszony jest sprzeciw;

b) uzasadnione oświadczenie zawierające główne fakty i argumenty, na których opiera się sprzeciw i dowody na jego poparcie.

4. W przypadku gdy sprzeciw opiera się na większej liczbie wcześniejszych znaków lub praw, do każdego z tych znaków lub praw zastosowanie mają postanowienia ust. 2 i 3.

Zasada 16

Języki postępowania w sprawie sprzeciwu

1. Termin, o którym mowa w art. 115 ust. 6 rozporządzenia, w którym strona wnosząca sprzeciw przedstawia tłumaczenie sprzeciwu, wynosi jeden miesiąc, począwszy od daty upływu terminu sprzeciwu.

2. Jeżeli strona wnosząca sprzeciw lub zgłaszający powiadomią Urząd przed datą, z jaką postępowanie w sprawie sprzeciwu uważa się za wszczęte zgodnie z zasadą 18 ust. 1, że zgłaszający i strona wnosząca sprzeciw uzgodniły inny język dla postępowania w sprawie sprzeciwu na podstawie art. 115 ust. 7 rozporządzenia, strona wnosząca sprzeciw, w przypadku gdy sprzeciw nie został złożony w tym języku, przedstawia tłumaczenie sprzeciwu na ten język w terminie jednego miesiąca od wspomnianej daty. W przypadku gdy tłumaczenie nie zostanie wniesione lub zostanie wniesione po upływie wyznaczonego terminu, język postępowania nie zmienia się.

Zasada 16a

Informowanie zgłaszającego

Wszystkie sprzeciwy i inne dokumenty przedłożone przez stronę wnoszącą sprzeciw, jak również korespondencję Urzędu kierowaną do jednej ze stron przed upływem terminu, o którym mowa w zasadzie 18, Urząd przesyła drugiej stronie w celu poinformowania o wniesieniu sprzeciwu.

Zasada 17

Badanie dopuszczalności

1. Jeżeli opłata za sprzeciw nie została uiszczona przed upływem terminu na wniesienie sprzeciwu, sprzeciw uznaje się za niewniesiony. Jeżeli opłata za sprzeciw została uiszczona po upływie terminu na wniesienie sprzeciwu, jest zwracana stronie wnoszącej sprzeciw.

2. Jeżeli sprzeciw nie został wniesiony w terminie na wniesienie sprzeciwu lub w przypadku, gdy sprzeciw nie wskazuje jasno zgłoszenia, przeciw któremu sprzeciw jest wnoszony, lub wcześniejszego znaku, lub wcześniejszego prawa, na podstawie którego sprzeciw jest wnoszony zgodnie z zasadą 15 ust. 2 lit. a) i b) lub nie są podane podstawy wniesienia sprzeciwu zgodnie z zasadą 15 ust. 2 lit. c), Urząd odrzuca sprzeciw z powodu jego niedopuszczalności, chyba że braki zostały usunięte przed upływem terminu na wniesienie sprzeciwu.

3. W przypadku gdy strona wnosząca sprzeciw nie przedłoży tłumaczenia wymaganego przez zasadę 16 ust. 1, sprzeciw jest odrzucany z powodu jego niedopuszczalności. W przypadku gdy strona wnosząca sprzeciw przedstawi niepełne tłumaczenie, części sprzeciwu, która nie została przetłumaczona, nie uwzględnia się w badaniu dopuszczalności.

4. Jeśli sprzeciw jest niezgodny z innymi postanowieniami zasady 15, Urząd powiadamia o tym stronę wnoszącą sprzeciw, wzywając ją do usunięcia stwierdzonych braków w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli braki nie zostaną usunięte przed upływem tego terminu, Urząd odrzuca sprzeciw z powodu jego niedopuszczalności.

5. Każde uznanie sprzeciwu za niewniesiony, na mocy ust. 1, oraz każda decyzja w sprawie odrzucenia sprzeciwu z powodu jego niedopuszczalności, wydana na mocy ust. 2, 3 i 4, jest przekazywana zgłaszającemu.

Zasada 18

Wszczęcie postępowania w sprawie sprzeciwu

1. Jeżeli sprzeciw jest dopuszczalny zgodnie z zasadą 17, Urząd powiadamia strony, że postępowanie w sprawie sprzeciwu uważa się za wszczęte dwa miesiące po otrzymaniu powiadomienia. Okres ten może zostać przedłużony łącznie do 24 miesięcy, jeśli obie strony przedłożą wnioski o takie przedłużenie przed upływem terminu.

2. Jeżeli w terminie określonym w ust. 1 zgłoszenie zostanie wycofane lub ograniczone do towarów i usług, przeciwko którym sprzeciw nie jest skierowany lub Urząd zostanie powiadomiony o ugodzie między stronami lub zgłoszenie zostanie odrzucone w toczącym się równolegle postępowaniu, postępowanie w sprawie sprzeciwu zostaje zamknięte.

3. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 1, zgłaszający ograniczy zgłoszenie usuwając z niego niektóre towary i usługi, przeciw którym wniesiono sprzeciw, Urząd wzywa stronę przeciwną do określenia, w terminie, który może jej wyznaczyć, czy podtrzymuje sprzeciw i, jeśli tak, w stosunku do których pozostałych towarów i usług. Jeżeli strona przeciwna, w związku z tymi ograniczeniami, wycofa sprzeciw, postępowanie w sprawie sprzeciwu zostaje zamknięte.

4. Jeżeli przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, postępowanie zostanie zamknięte zgodnie z ust. 2 lub 3, nie wydaje się decyzji w sprawie kosztów.

5. Jeżeli przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, postępowanie w sprawie sprzeciwu zostanie zamknięte w wyniku wycofania lub ograniczenia zgłoszenia lub na mocy art. 3, opłata za sprzeciw jest zwracana.

Zasada 19

Uzasadnienie sprzeciwu

1. Urząd daje stronie wnoszącej sprzeciw możliwość przedstawienia faktów, dowodów i argumentów na poparcie sprzeciwu lub uzupełnienia faktów, dowodów i argumentów, które zostały już przedstawione zgodnie z zasadą 15 ust. 3, w określonym przez Urząd terminie co najmniej dwóch miesięcy od dnia uznanego za datę wszczęcia postępowania w sprawie sprzeciwu zgodnie z zasadą 18 ust. 1.

2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, strona wnosząca sprzeciw przedkłada ponadto dowód istnienia, ważności i zakresu ochrony jej wcześniejszego znaku lub wcześniejszego prawa oraz dowód jej uprawnienia do wniesienia tego sprzeciwu. W szczególności strona wnosząca sprzeciw przedstawia następujące dowody:

a) jeśli sprzeciw opiera się na znaku towarowym niebędącym wspólnotowym znakiem towarowym, dowód jego zgłoszenia lub rejestracji, poprzez przedłożenie następujących dokumentów:

i) jeśli znak towarowy nie jest jeszcze zarejestrowany, kopia odpowiedniego świadectwa zgłoszeniowego lub równoważnego dokumentu wystawionego przez urząd, do którego wniesiono zgłoszenie tego znaku towarowego; lub

ii) jeśli znak towarowy jest zarejestrowany, kopia odpowiedniego świadectwa rejestracyjnego oraz, w odpowiednim przypadku, najnowsze świadectwo przedłużenia rejestracji wskazujące, iż okres ochrony znaku towarowego jest dłuższy niż okres, o którym mowa w ust. 1, wraz z wszelkim przedłużeniem tego okresu lub równoważne dokumenty wydane przez urząd, który zarejestrował dany znak towarowy;

b) jeżeli sprzeciw jest oparty na znaku powszechnie znanym, w rozumieniu art. 8 ust. 2 lit. c) rozporządzenia, dowód potwierdzający, że jest on powszechnie znany na danym terytorium;

c) jeżeli sprzeciw opiera się na znaku cieszącym się renomą, w rozumieniu art. 8 ust. 5 rozporządzenia, oprócz dowodu wskazanego w lit. a) niniejszego ustępu, dowód potwierdzający, że cieszy się on renomą oraz dowód lub argumenty potwierdzające, że wykorzystanie bez uzasadnionego powodu zgłoszonego znaku towarowego spowodowałoby nieuczciwe wykorzystanie lub działanie na szkodę odróżniającego charakteru lub renomy wcześniejszego znaku towarowego;

d) jeśli sprzeciw opiera się na wcześniejszym prawie, w rozumieniu art. 8 ust. 4 rozporządzenia, dowód nabycia takiego prawa, jego trwania i zakres ochrony tego prawa;

e) jeśli sprzeciw jest oparty na postanowieniach art. 8 ust. 3 rozporządzenia, dowód własności strony wnoszącej sprzeciw oraz charakteru jej stosunku z pośrednikiem lub przedstawicielem.

3. Informacje i dowody, o których mowa w ust. 1 i 2, przedstawia się w języku postępowania lub z załączonym tłumaczeniem. Tłumaczenie przedkłada się w terminie ustalonym dla składania dokumentu oryginalnego.

4. Urząd nie uwzględnia przedłożonych na piśmie wniosków lub dokumentów lub ich części, jeśli te dokumenty lub ich tłumaczenia na język postępowania nie zostały złożone w terminie wyznaczonym przez Urząd.

Zasada 20

Rozpatrywanie sprzeciwu

1. Jeżeli do upływu terminu, o którym mowa w zasadzie 19 ust. 1, strona wnosząca sprzeciw nie przedstawi dowodu na istnienie, ważność i zakres ochrony jej wcześniejszego znaku lub wcześniejszego prawa, jak również swojego uprawnienia do wniesienia sprzeciwu, sprzeciw jest odrzucany jako bezzasadny.

2. Jeżeli sprzeciw nie zostanie odrzucony zgodnie z ust. 1, Urząd powiadania zgłaszającego o jego wniesieniu przez stronę wnoszącą i wzywa zgłaszającego do przedstawienia swoich uwag w terminie określonym przez Urząd.

3. Jeżeli zgłaszający nie przedstawi żadnych uwag, Urząd może wydać orzeczenie w sprawie sprzeciwu opierając się na dowodach, jakimi dysponuje.

4. Uwagi przedłożone przez zgłaszającego są przekazywane stronie wnoszącej sprzeciw, którą Urząd wzywa, jeśli uzna to za konieczne, do odpowiedzi w terminie wyznaczonym przez Urząd.

5. Po dacie uznanej za początek postępowania w sprawie sprzeciwu zasadę 18 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

6. We właściwych przypadkach Urząd może wezwać strony do ograniczenia swoich uwag do konkretnych zagadnień, w takim przypadku zezwalając stronie na wniesienie innych uwag na dalszym etapie postępowania. W żadnym wypadku Urząd nie ma obowiązku informowania stron o tym, które fakty lub dowody mogły być lub nie zostały przedstawione.

7. Urząd może zawiesić postępowanie w sprawie sprzeciwu:

a) w przypadku gdy sprzeciw jest oparty na wniosku o rejestrację na podstawie art. 8 ust. 2 lit. b) rozporządzenia do czasu podjęcia prawomocnej decyzji w takim postępowaniu;

b) w przypadku gdy sprzeciw jest oparty na wniosku o rejestrację oznaczenia geograficznego lub nazwy pochodzenia na podstawie rozporządzenia Rady (EWG) nr 2081/92 (⁴) do czasu podjęcia prawomocnej decyzji w takim postępowaniu; lub

c) w przypadku gdy zawieszenie jest uzasadnione okolicznościami.

Zasada 21

Wielokrotne sprzeciwy

1. W przypadku gdy zostanie wniesionych kilka sprzeciwów w odniesieniu do tego samego zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, Urząd może rozpatrzyć je w ramach jednego postępowania. Urząd może następnie zrezygnować z rozpatrywania ich w ten sposób.

2. Jeżeli ze wstępnego rozpatrzenia jednego lub kilku sprzeciwów wynika, że wspólnotowy znak towarowy, dla którego złożono wniosek o rejestrację nie może zostać zarejestrowany w odniesieniu do niektórych lub wszystkich towarów lub usług, dla których wnioskuje się o rejestrację, Urząd może zawiesić inne postępowania w sprawie sprzeciwu. Urząd powiadamia pozostałe strony wnoszące sprzeciw o każdej odpowiedniej decyzji podjętej w trakcie postępowań, które są prowadzone.

3. Jeżeli decyzja o odrzuceniu zgłoszenia jest prawomocna, sprzeciwy, w sprawie których decyzja została odroczona zgodnie z ust. 2, uważa się za umorzone, a zainteresowane strony wnoszące sprzeciw powiadamia się odpowiednio. Umorzenie w tym przypadku jest jednoznaczne z postępowaniem, które nie prowadzi do wydania orzeczenia w rozumieniu art. 81 ust. 4 rozporządzenia.

4. Urząd zwraca 50% opłaty za sprzeciw uiszczonej przez każdą ze stron wnoszących sprzeciw, których sprzeciw uważany jest za umorzony zgodnie z ust. 1, 2 oraz 3.

Zasada 22

Dowód używania

1. Wniosek o przedstawienia dowodu używania na mocy art. 43 ust. 2 lub 3 rozporządzenia jest dopuszczalny tylko w przypadku gdy zgłaszający złoży taki wniosek w terminie określonym przez Urząd na mocy zasady 20 ust. 2.

2. W przypadku gdy strona wnosząca sprzeciw musi dostarczyć dowód używania lub istnienia uzasadnionych powodów nieużywania, Urząd wzywa tę stronę do przedstawienia wymaganego dowodu w określonym przez Urząd terminie. Jeżeli strona wnosząca sprzeciw nie przedstawi tego dowodu przed upływem terminu, Urząd odrzuca sprzeciw.

3. Wskazania oraz dowody mające na celu udowodnienie używania zawierają wskazania miejsca, czasu, zakresu oraz charakteru używania znaku towarowego będącego podstawą sprzeciwu dla towarów i usług, w odniesieniu do których jest on zarejestrowany oraz co do których wniesiono sprzeciw, jak również dowody na poparcie tych wskazań zgodnie z ust. 4.

4. Dowody te są przedkładane zgodnie z zasadą 79 oraz 79a i ograniczają się co do zasady do przedłożenia dokumentów i przedmiotów mających znaczenie dowodowe, takich jak opakowania, etykiety, cenniki, katalogi, faktury, fotografie, ogłoszenia prasowe oraz pisemne oświadczenia określone w art. 76 ust. 1 lit. f) rozporządzenia.

5. Wnioskowi o przedstawienie dowodu używania może towarzyszyć jednoczesne wniesienie uwag dotyczących podstaw, na których opiera się sprzeciw. Takie uwagi mogą być składane łącznie z uwagami zgłaszanymi w związku z dowodem używania.

6. Jeżeli przedstawione dowody nie są w języku postępowania w sprawie sprzeciwu, Urząd może wezwać stronę wnoszącą sprzeciw do przedstawienia w wyznaczonym przez Urząd terminie tłumaczenia tych dowodów w tym języku.

TYTUŁ III

PROCEDURA REJESTRACJI

Zasada 23

Rejestracja znaku towarowego

1. Jeżeli nie wniesiono żadnego sprzeciwu lub w przypadku gdy wniesiony sprzeciw umorzono z powodu wycofania, odrzucenia lub innego orzeczenia, zgłoszony znak towarowy oraz dane szczegółowe określone w zasadzie 84 ust. 2 podlegają zgłoszeniu do Rejestru wspólnotowych znaków towarowych.

2. Rejestrację publikuje się w Biuletynie wspólnotowych znaków towarowych.

Zasada 24

Świadectwo rejestracji

1. Urząd wydaje właścicielowi znaku towarowego świadectwo rejestracji, które zawiera dane z Rejestru przewidziane w zasadzie 84 ust. 2 oraz oświadczenie, że te dane zostały wpisane do Rejestru.

2. Urząd wydaje odpłatnie uwierzytelnione lub nieuwierzytelnione odpisy świadectwa rejestracji.

Zasada 25

Zmiana rejestracji

1. Wniosek o zmianę rejestracji na podstawie art. 48 ust. 2 rozporządzenia zawiera następujące informacje:

a) numer rejestracji;

b) nazwę (nazwisko) oraz adres właściciela znaku zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. b);

c) (skreślona);

d) wskazanie elementu przedstawienia znaku, który ma zostać zmieniony oraz ten element w wersji zmienionej;

e) przedstawienie zmienionego znaku zgodnie z zasadą 3.

2. Wniosek uznaje się za niewniesiony dopóki nie uiszczono wymaganej opłaty. Jeżeli opłata nie została uiszczona lub nie została uiszczona w całości, Urząd powiadamia o tym zgłaszającego.

3. Jeżeli wymagania regulujące zmianę rejestracji nie są spełnione, Urząd powiadamia zgłaszającego o brakach. Jeżeli zgłaszający nie usuwa braków w terminie wyznaczonym przez Urząd, Urząd odrzuca wniosek.

4. W przypadku gdy rejestracja zmiany jest kwestionowana na podstawie art. 48 ust. 3 rozporządzenia, stosuje się mutatis mutandis przepisy rozporządzenia oraz niniejsze zasady dotyczące sprzeciwu.

5. Jeden wniosek może być złożony dla zmian tego samego elementu w dwu lub więcej rejestracjach tego samego właściciela. Wymaganą opłatę uiszcza się dla każdej rejestracji mającej podlegać zmianie.

Zasada 25a

Podział rejestracji

1. Oświadczenie o podziale rejestracji zgodnie z art. 48a rozporządzenia zawiera:

a) numer rejestracji;

b) nazwę (nazwisko) i adres właściciela znaku towarowego zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. b);

c) wykaz towarów i usług objętych wydzieloną rejestracją lub, w przypadku gdy następuje podział na kilka rejestracji wydzielonych, wykaz towarów i usług dla każdej wydzielonej rejestracji;

d) wykaz towarów i usług, które pozostają w rejestracji pierwotnej.

2. W przypadku gdy Urząd stwierdzi, że wymagania określone w ust. 1 nie są spełnione lub wykaz towarów i usług objętych wydzielonej rejestracji tylko częściowo pokrywa się z towarami i usługami, które pozostają w rejestracji pierwotnej, Urząd wzywa zgłaszającego do usunięcia braków w określonym przez Urząd terminie.

Jeżeli braki nie zostaną usunięte przed upływem tego terminu, Urząd odmawia przyjęcia oświadczenia o podziale.

3. Jeżeli Urząd uzna, że oświadczenie o podziale jest niedopuszczalne zgodnie z art. 48a rozporządzenia, Urząd odmawia przyjęcia deklaracji o podziale.

4. Urząd sporządza osobne akta dla rejestracji wydzielonych, w których umieszcza kompletną kopię akt pierwotnej rejestracji, wraz z oświadczeniem o podziale i towarzyszącą mu korespondencją. Urząd nadaje rejestracji wydzielonej nowy numer rejestracji.

Zasada 26

Zmiana nazwy (nazwiska) lub adresu właściciela wspólnotowego znaku towarowego lub jego zarejestrowanego pełnomocnika

1. Zmiana nazwy (nazwiska) lub adresu właściciela wspólnotowego znaku towarowego, która nie jest zmianą wspólnotowego znaku towarowego na podstawie art. 48 ust. 2 rozporządzenia i która nie wynika z całkowitego lub częściowego przeniesienia zarejestrowanego znaku, na wniosek właściciela znaku wpisywana jest do rejestru.

2. Wniosek o zmianę nazwy (nazwiska) lub adresu właściciela zarejestrowanego znaku zawiera:

a) numer rejestracji znaku;

b) nazwę (nazwisko) i adres właściciela znaku, które wpisane są do rejestru;

c) zmienioną nazwę (nazwisko) i adres właściciela znaku zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. e);

d) (skreślona);

3. Wniosek nie jest uzależniony od uiszczenia opłaty.

4. Jeden wniosek może być wniesiony w celu zmiany nazwy (nazwiska) lub adresu w dwóch lub kilku rejestracjach tego samego właściciela.

5. Jeżeli wymagania regulujące rejestrację zmiany nie są spełnione, Urząd powiadamia zgłaszającego o brakach. Jeżeli zgłaszający nie usuwa braków w terminie wyznaczonym przez Urząd, Urząd odrzuca wniosek.

6. Ust. 1-5 stosuje się mutatis mutandis do zmiany nazwiska lub adresu zarejestrowanego pełnomocnika.

7. Ust. 1-6 stosuje się mutatis mutandis do zgłoszeń wspólnotowych znaków towarowych. Zmianę rejestruje się w aktach Urzędu w sprawie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego.

Zasada 27

Poprawianie błędów oraz pomyłek w rejestrze i w opublikowanej rejestracji

1. W przypadku gdy rejestracja znaku lub opublikowana rejestracja zawiera błąd lub pomyłkę dające się przypisać Urzędowi, Urząd poprawia z urzędu lub na wniosek właściciela stwierdzony błąd lub pomyłkę.

2. W przypadku gdy wniosek o poprawienie wniesiony jest przez właściciela znaku stosuje się mutatis mutandis zasadę 26. Wniosek nie jest uzależniony od uiszczenia opłaty.

3. Urząd publikuje poprawki dokonane na mocy niniejszej zasady.

Zasada 28

Zastrzeżenie zasady starszeństwa po zarejestrowaniu wspólnotowego znaku towarowego

1. Wniosek na podstawie art. 35 rozporządzenia w celu uzyskania zasady starszeństwa jednego lub kilku wcześniej zarejestrowanych znaków towarowych określonej w art. 34 rozporządzenia zawiera:

a) numer rejestracji wspólnotowego znaku towarowego;

b) nazwę (nazwisko) i adres właściciela wspólnotowego znaku towarowego zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. b);

c) (skreślona);

d) wskazanie Państwa Członkowskiego lub Państw Członkowskich, w których lub dla których wcześniejszy znak został zarejestrowany, numer i datę złożenia odpowiedniej rejestracji oraz towary i usługi, dla których wcześniejszy znak jest zarejestrowany;

e) wskazanie towarów i usług, dla których zastrzega się zasadę starszeństwa;

f) egzemplarz odpowiedniej rejestracji; zgodność z oryginałem odpowiedniej rejestracji poświadczona 2jest za przez właściwe władze.

2. Jeżeli wymagania regulujące zastrzeżenie zasady starszeństwa nie są spełnione, Urząd powiadamia zgłaszającego o brakach. Jeżeli braki nie są usunięte w wyznaczonym przez Urząd terminie, Urząd odrzuca wniosek.

3. Urząd powiadamia o zastrzeżeniu zasady starszeństwa Urząd Znaków Towarowych krajów Beneluksu oraz centralny urząd zajmujący się ochroną własności przemysłowej odpowiedniego Państwa Członkowskiego.

4. Prezes Urzędu może ustalić, że materiały, które mają być przedstawione przez zgłaszającego nie muszą obejmować wszystkich informacji określonych w ust. 1 lit. f) pod warunkiem, że wymagane informacje dostępne są dla Urzędu z innych źródeł.

TYTUŁ IV

(uchylony) [10]

TYTUŁ V

PRZENIESIENIE, LICENCJE I INNE PRAWA, ZMIANY

Zasada 31

Przeniesienie

1. Wniosek o rejestrację przeniesienia na mocy art. 17 rozporządzenia zawiera:

a) numer rejestracji wspólnotowego znaku towarowego;

b) dane szczegółowe nowego właściciela zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. b);

c) dane szczegółowe wszystkich zarejestrowanych towarów i usług, do których odnosi się przeniesienie, w przypadku gdy przeniesienie nie dotyczy wszystkich zarejestrowanych towarów i usług;

d) dokumenty należycie ustanawiające przeniesienie zgodnie z art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia.

2. Wniosek może zawierać, gdy ma to zastosowanie, nazwisko i adres prowadzenia działalności pełnomocnika nowego właściciela, ustanowione zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. e).

3. (skreślony).

4. (skreślony).

5. Wystarczający dowód przeniesienia na mocy ust. 1 lit. d) stanowi:

a) wniosek o rejestrację przeniesienia podpisany przez zarejestrowanego właściciela znaku lub jego pełnomocnika oraz przez jego następcę prawnego lub pełnomocnika następcy;

lub

b) wnioskowi, jeśli wnoszony jest przez następcę prawnego, towarzyszy oświadczenie podpisane przez zarejestrowanego właściciela lub jego pełnomocnika, że wyraża on swoją zgodę na rejestrację następcy prawnego;

lub

c) wnioskowi towarzyszy wypełniony formularz lub dokument przeniesienia określony w zasadzie 83 ust. 1 lit. d), podpisany przez zarejestrowanego właściciela lub jego pełnomocnika, oraz przez następcę prawnego lub pełnomocnika następcy.

6. W przypadku gdy warunki mające zastosowanie do rejestracji przeniesienia, ustanowione w art. 17 ust. 1-4 rozporządzenia, w ust. 1-4 powyżej oraz w innych zasadach mających zastosowanie nie zostały spełnione, Urząd powiadamia zgłaszającego o brakach. Jeśli braki nie zostaną usunięte w terminie wyznaczonym przez Urząd, Urząd odrzuca wniosek o rejestrację przeniesienia.

7. Możliwe jest przedstawienie jednego wniosku o rejestrację przeniesienia dla dwóch lub kilku znaków pod warunkiem, że zarejestrowany właściciel oraz jego następca prawny są ci sami we wszystkich przypadkach.

8. Ust. 1-7 stosuje się mutatis mutandis do zgłoszeń wspólnotowych znaków towarowych. Przeniesienie rejestruje się w przechowywanych przez Urząd aktach zgłoszenia.

Zasada 32

Przeniesienia częściowe

1. W przypadku gdy wniosek o rejestrację przeniesienia odnosi się tylko do niektórych towarów i usług, dla których znak jest zarejestrowany, wniosek wskazuje towary i usługi, których dotyczy przeniesienie częściowe.

2. Towary i usługi w pierwotnej rejestracji, dzieli są między pozostającą w mocy rejestrację i nową rejestrację tak, aby uniknąć pokrywania się zakresów towarów i usług pozostającej w mocy rejestracji i towarów i usług nowej rejestracji.

3. Zasadę 31 stosuje się mutatis mutandis do wniosków o rejestrację przeniesienia częściowego.

4. Urząd sporządza osobne akta dla nowej rejestracji, w których umieszcza kompletną kopię akt pierwotnej rejestracji, wraz z wnioskiem o rejestrację przeniesienia częściowego i towarzyszącą mu korespondencją. Urząd nadaje nowej rejestracji nowy numer rejestracji.

5. Każdy wniosek przedstawiony przez pierwotnego właściciela i nie rozstrzygnięty co do pierwotnej rejestracji uważa się za nierozstrzygnięty co do pozostającej w mocy rejestracji oraz nowej rejestracji. W przypadku gdy wniesienie wniosku uzależnione jest od uiszczenia opłaty i jeżeli te opłaty zostały już uiszczone przez pierwotnego właściciela, nowy właściciel nie musi uiszczać nowych opłat w związku z tym wnioskiem.

Zasada 33

Rejestracja licencji i innych praw

1. Zasada 31 ust. 1, 2, 5 i 7 stosuje się mutatis mutandis do rejestracji licencji, przeniesienia licencji, prawa rzeczowego, przeniesienia prawa rzeczowego, środków egzekucyjnych lub postępowania upadłościowego, z zastrzeżeniem następujących uwag:

a) zasada 31 ust. 1 lit. c) nie stosuje się do wniosku o rejestrację prawa rzeczowego, do opłaty egzekucyjnej lub do postępowania upadłościowego;

b) zasada 31 ust. 1 lit. d) oraz ust. 5 nie stosuje się w przypadku gdy wniosek składa właściciel wspólnotowego znaku towarowego.

2. Wniosek o rejestrację licencji, przeniesienia licencji, prawa rzeczowego, przeniesienia prawa rzeczowego lub środków egzekucyjnych uznaje się za wniesiony dopiero po uiszczeniu wymaganej opłaty.

3. W przypadku gdy warunki rejestracji ustanowione w art. 19 – 22 rozporządzenia, w ust. 1 niniejszej zasady i w zasadzie 34 ust. 2 oraz przez inne zasady mające zastosowanie nie zostały spełnione, Urząd powiadamia zgłaszającego o nieprawidłowościach. Jeżeli nieprawidłowości nie zostaną usunięte w terminie wyznaczonym przez Urząd, Urząd odrzuca wniosek o rejestrację.

4. Ustępy 1 i 3 stosuje się mutatis mutandis do zgłoszeń wspólnotowego znaku towarowego. Licencje, prawa rzeczowe oraz postępowania upadłościowe i środki egzekucyjne rejestruje się w prowadzonych przez Urząd aktach zgłoszenia.

Zasada 34

Szczególne przepisy dotyczące rejestracji licencji

1. Wniosek o rejestrację licencji może zawierać wniosek o wpis do rejestru licencji, jako:

a) licencja wyłączna;

b) sublicencja – w przypadku gdy została ona udzielona przez licencjodawcę, którego licencja jest wpisana do rejestru;

c) licencja ograniczona do części towarów lub usług, dla których jest zarejestrowany znak;

d) licencja ograniczona do części Wspólnoty;

e) licencja czasowa.

2. W przypadku wniosku o wpis licencji zgodnie z ust. 1 lit. c), d) oraz e), we wniosku należy wskazać towary i usługi oraz część Wspólnoty i okres, na jaki udzielona jest licencja.

Zasada 35

Odwołanie lub zmiana rejestracji licencji i innych praw

1. Rejestracja określona w zasadzie 33 ust. 1 może być odwołana na wniosek jednej z zainteresowanych osób.

2. Wniosek zawiera:

a) numer rejestracji wspólnotowego znaku towarowego;

oraz

b) dane szczegółowe dotyczące prawa, którego rejestracja ma zostać odwołana.

3. Wniosek o odwołanie rejestracji licencji, prawa rzeczowego lub środka egzekucyjnego uznaje się za wniesiony dopiero po uiszczeniu wymaganej opłaty.

4. Do wniosku dołącza się dokumenty wykazujące, że zarejestrowane prawo wygasło lub oświadczenie, w którym licencjobiorca lub posiadacz innego prawa zgadzają się na odwołanie rejestracji.

5. W przypadku gdy warunki odwołania rejestracji nie są spełnione, Urząd powiadamia wnioskodawcę o nieprawidłowościach. Jeżeli nie usunięto nieprawidłowości w terminie wyznaczonym przez Urząd, Urząd odrzuca wniosek o odwołanie.

6. Ust. 1, 2, 4 oraz 5 stosuje się mutatis mutandis do każdego wniosku o zmianę rejestracji dokonanej zgodne z zasadą 33 ust. 1.

7. Ust. 1-6 stosuje się mutatis mutandis do wzmianek wpisanych do akt na podstawie zasady 33 ust. 4.

TYTUŁ VI

ZRZECZENIE SIĘ

Zasada 36

Zrzeczenie się

1. Oświadczenie o zrzeczeniu się na podstawie art. 49 rozporządzenia zawiera:

a) numer rejestracji wspólnotowego znaku towarowego;

b) nazwę (nazwisko) i adres właściciela zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. b);

c) (skreślona);

d) w przypadku gdy zrzeczenie się dotyczy tylko niektórych towarów i usług, dla których znak jest zarejestrowany, wykaz towarów i usług, których to zrzeczenie się dotyczy lub wykaz towarów i usług, dla których znak ma pozostać zarejestrowany.

2. W przypadku gdy prawo osoby trzeciej odnoszące się do wspólnotowego znaku towarowego zostało wpisane do rejestru, oświadczenie podpisane przez właściciela prawa lub jego pełnomocnika o zgodzie na zrzeczenie się jest wystarczającym dowodem jej zgody. W przypadku gdy licencja jest zarejestrowana, zrzeczenie się rejestrowane jest trzy miesiące po tym jak właściciel wspólnotowego znaku towarowego zapewnił Urząd, że powiadomił on licencjobiorcę o swoim zamiarze zrzeczenia się. Jeżeli właściciel udowodni Urzędowi, przed upływem tego terminu, że licencjobiorca wyraził zgodę, zrzeczenie się rejestruje się niezwłocznie.

3. Jeżeli warunki regulujące zrzeczenie się nie są spełnione, Urząd powiadamia składającego oświadczenie o brakach. Jeśli nie usunięto braków w terminie wyznaczonym przez Urząd, Urząd odmawia wpisania zrzeczenia się do rejestru.

TYTUŁ VII

STWIERDZENIE WYGAŚNIĘCIA I UNIEWAŻNIENIE

Zasada 37

Wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie

Wniosek do Urzędu o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie na podstawie art. 55 rozporządzenia zawiera:

a) w przypadku rejestracji, w odniesieniu do której wnioskuje się o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie;

(i) numer rejestracji wspólnotowego znaku towarowego, w odniesieniu do którego wnioskuje się o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie;

(ii) nazwę (nazwisko) i adres właściciela wspólnotowego znaku towarowego, w odniesieniu do którego wnioskuje się o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie;

(iii) wykaz zarejestrowanych towarów i usług, w odniesieniu do których wnioskuje się o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie;

b) w przypadku podstaw, na których oparty jest wniosek:

(i) w przypadku wniosku na podstawie art. 50 lub 51 rozporządzenia, oświadczenie określające podstawy, na których oparty jest wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie;

(ii) w przypadku wniosku na podstawie art. 52 ust. 1 rozporządzenia, dane szczegółowe prawa, na którym oparty jest wniosek o unieważnienie oraz, gdzie konieczne, dane szczegółowe wskazujące, że wnioskodawca jest uprawniony do powoływania się na wcześniejsze prawo jako podstawę unieważnienia;

(iii) w przypadku wniosku na podstawie art. 52 ust. 2 rozporządzenia, dane szczegółowe prawa, na którym oparty jest wniosek o unieważnienie oraz dane szczegółowe wskazujące, że wnioskodawca jest właścicielem wcześniejszego prawa zgodnie z art. 52 ust. 2 rozporządzenia lub że jest on uprawniony na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego do dochodzenia tego prawa;

(iv) wskazanie stanu faktycznego, dowodów i argumentów przedstawionych na poparcie tych podstaw;

c) w przypadku wnioskodawcy:

(i) jego nazwę (nazwisko) i adres zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. b);

(ii) jeżeli wnioskodawca wyznaczył pełnomocnika, nazwisko i adres prowadzenia działalności pełnomocnika zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. e).

Zasada 38

Języki używane w postępowaniach w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia lub unieważnienia

1. Termin, o którym mowa w art. 115 ust. 6 rozporządzenia, w którym występujący z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie musi przedstawić tłumaczenie swojego wniosku, wynosi jeden miesiąc od dnia złożenia tego wniosku. W przypadku niedotrzymania tego terminu wniosek jest odrzucany z powodu niedopuszczalności.

2. W przypadku gdy dowody na poparcie wniosku nie zostały przedstawione w języku postępowania o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie, wnioskodawca przedstawia tłumaczenie dowodów w tym języku w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty przedstawienia dowodów.

3. W przypadku gdy wnioskujący o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie, lub właściciel wspólnotowego znaku towarowego powiadomią Urząd, przed upływem terminu dwóch miesięcy od daty otrzymania przez właściciela wspólnotowego znaku towarowego zawiadomienia określonego w zasadzie 40 ust. 1, że zgadzają się co do używania innego języka postępowania na podstawie art. 115 ust. 7 rozporządzenia, a wnioskodawca, jeżeli wniosek nie został złożony w tym języku, przedstawi tłumaczenie w tym języku w terminie dwóch miesięcy od wyznaczonej daty. W przypadku gdy tłumaczenie nie zostanie wniesione lub zostanie wniesione po upływie wyznaczonego terminu, język postępowania nie zmienia się.

Zasada 39

Odrzucenie wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie z powodu niedopuszczalności

1. W przypadku gdy Urząd stwierdzi, że wymagana opłata nie została uiszczona, wzywa wnioskodawcę do uiszczenia opłaty w terminie wyznaczonym przez Urząd. Jeżeli przewidziana opłata nie zostanie uiszczona w terminie określonym przez Urząd, Urząd informuje wnioskodawcę, że wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie uznaje się za niewniesiony. Jeżeli opłata została uiszczona po upływie określonego terminu, zwraca się ją wnioskodawcy.

2. W przypadku gdy tłumaczenie wymagane na mocy zasady 38 ust. 1 nie zostanie przedstawione w wyznaczonym terminie, Urząd odrzuca wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie z powodu niedopuszczalności.

3. Jeżeli Urząd stwierdzi, że wniosek jest niezgodny z przepisami zasady 37, wzywa wnioskodawcę do usunięcia stwierdzonych braków w terminie wyznaczonym przez Urząd. Jeżeli braki nie zostaną usunięte przed upływem tego terminu, Urząd odrzuca wniosek z powodu niedopuszczalności.

4. Każda decyzja o odrzuceniu wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie na mocy ust. 2 lub 3 przekazywana jest wnioskodawcy i właścicielowi wspólnotowego znaku towarowego.

Zasada 40

Rozpatrywanie wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie

1. Właściciela wspólnotowego znaku towarowego powiadamia się o każdym wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie, uznanym za wniesiony. Jeżeli Urząd uzna wniosek za dopuszczalny, wzywa właściciela wspólnotowego znaku towarowego do przedstawienia swoich uwag w terminie, wyznaczonym przez Urząd.

2. Jeżeli właściciel wspólnotowego znaku towarowego nie przedstawia żadnych uwag, Urząd może orzekać w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia lub unieważnienia na podstawie dowodów, jakimi dysponuje.

3. Urząd powiadamia wnioskodawcę o każdej uwadze właściciela wspólnotowego znaku towarowego i wzywa go, jeżeli uważa to za konieczne, do przedstawienia odpowiedzi w terminie określonym przez Urząd.

4. Wszystkie uwagi zgłaszane przez strony wysyła się drugiej zainteresowanej stronie, chyba że zasada 69 stanowi inaczej.

5. W przypadku wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia na mocy art. 50 ust. 1 lit. a) rozporządzenia, Urząd wzywa właściciela wspólnotowego znaku towarowego do przedstawienia dowodu rzeczywistego korzystania ze znaku w okresie określonym przez Urząd. Jeśli w wyznaczonym terminie dowód nie zostanie przedstawiony, stwierdza się wygaśnięcie wspólnotowego znaku towarowego. Zasady 22 ust. 2, 3 oraz 4 stosuje się mutatis mutandis.

6. Jeżeli wnioskodawca musi przedstawić dowód używania lub istnienia uzasadnionych powodów nieużywania na mocy art. 56 ust. 2 lub 3 rozporządzenia, Urząd wzywa wnioskodawcę do przedstawienia dowodu rzeczywistego korzystania ze znaku w okresie, który Urząd określa. Jeśli w ustalonym terminie dowód nie zostanie przedstawiony, wniosek o wygaśnięcie zostaje odrzucony. Zasady 22 ust. 2, 3 oraz 4 stosuje się mutatis mutandis.

Zasada 41

Wielokrotne wnioski o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie

1. Jeżeli zostało wniesionych kilka wniosków o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie tego samego wspólnotowego znaku towarowego, Urząd może rozpatrzyć je w połączonym postępowaniu. Urząd może następnie zrezygnować z rozpatrywania ich w ten sposób.

2. Zasada 21 ust. 2, 3 oraz 4 stosuje się mutatis mutandis.

TYTUŁ VIII

WSPÓLNOTOWE ZNAKI WSPÓLNE

Zasada 42

Zastosowanie przepisów

Z zastrzeżeniem zasady 43 przepisy niniejszych zasad stosuje się do wspólnotowych znaków wspólnych.

Zasada 43

Regulaminy dotyczące wspólnotowych znaków wspólnych

1. W przypadku gdy zgłoszenie wspólnego wspólnotowego znaku towarowego nie zawiera regulaminu jego używania na podstawie art. 65 rozporządzenia, regulamin przekazuje się Urzędowi w terminie dwóch miesięcy od daty dokonania zgłoszenia.

2. Regulaminy używania wspólnotowych znaków wspólnych określają:

a) nazwę (nazwisko) zgłaszającego i adres jego siedziby;

b) cel stowarzyszenia lub cel, dla którego osoba prawna prawa publicznego została stworzona;

c) organy uprawnione do reprezentowania stowarzyszenia lub wspomnianej osoby prawnej;

d) warunki członkostwa;

e) osoby uprawnione do używania znaku;

f) gdzie stosowne, zasady regulujące używanie znaku, włącznie z sankcjami;

g) gdzie stosowne, upoważnienie określone w art. 65 ust. 2 zdanie drugie rozporządzenia.

TYTUŁ IX

ZMIANA

Zasada 44

Wniosek o zmianę

1. Wniosek o zmianę zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego lub zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego na krajowy znak towarowy na podstawie art. 108 rozporządzenia zawiera:

a) nazwę (nazwisko) i adres wnioskującego o zmianę zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. b);

b) numer akt zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego lub numer rejestracji wspólnotowego znaku towarowego;

c) wskazanie podstaw zmiany zgodnie z art. 108 ust. 1 lit. a) lub b) rozporządzenia;

d) wskazanie Państwa Członkowskiego lub Państw Członkowskich, w odniesieniu do których wnosi się o zmianę;

e) w przypadku gdy wniosek nie dotyczy wszystkich towarów i usług, dla których dokonano zgłoszenia lub dla których znak jest zarejestrowany, wniosek zawiera wskazanie towarów i usług, w odniesieniu do których wnioskuje się o zmianę, oraz w przypadku gdy zmiana dotyczy więcej niż jednego Państwa Członkowskiego, i gdy wykaz towarów i usług nie jest jednakowy dla wszystkich Państw Członkowskich, wykaz towarów i usług odpowiadający każdemu Państwu Członkowskiemu;

f) w przypadku gdy wnioskuje się o zmianę na podstawie art. 108 ust. 6 rozporządzenia, wniosek zawiera wskazanie daty, z którą orzeczenie sądu krajowego stało się prawomocne oraz egzemplarz tego orzeczenia; egzemplarz orzeczenia można przedstawić w języku, w którym zostało ono wydane.

2. Wniosek o zmianę składa się w odpowiednim terminie zgodnie z art. 108 ust. 4, 5 lub 6 rozporządzenia. W przypadku gdy wniosek o zmianę jest składany w następstwie nieudanego przedłużenia rejestracji, okres trzech miesięcy przewidziany w art. 108 ust. 5 rozporządzenia rozpoczyna bieg następnego dnia po ostatnim dniu, w którym wniosek o przedłużenie może być wniesiony zgodnie art. 47 ust. 3 rozporządzenia.

Zasada 45

Rozpatrywanie wniosku o zmianę

1. W przypadku gdy wniosek o zmianę nie spełnia warunków określonych w art. 108 ust. 1 lub 2 rozporządzenia lub nie został wniesiony w terminie trzech miesięcy lub jest niezgodny z postanowieniami zasady 44 lub innych zasad, Urząd powiadamia o tym wnioskodawcę i wyznacza termin, w którym wnioskodawca może poprawić wniosek lub dostarczyć wszelkie brakujące informacje lub wskazówki.

2. W przypadku gdy opłata za zmianę nie została uiszczona w przewidzianym terminie trzech miesięcy, Urząd powiadamia wnioskodawcę, że wniosek o zmianę uważa się za niewniesiony.

3. W przypadku gdy brakujące wskazówki nie zostaną dostarczone w wyznaczonym terminie, Urząd odrzuca wniosek o zmianę.

W przypadku gdy zastosowanie ma art. 108 ust. 2 rozporządzenia, Urząd odrzuca wniosek o zmianę z powodu niedopuszczalności jedynie w stosunku do tych Państw Członkowskich, w przypadku których zmiana jest wykluczona na mocy tego postanowienia.

4. Jeżeli Urząd lub sąd rozpatrujący sprawę wspólnotowego znaku towarowego odrzucił zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego lub stwierdził nieważność wspólnotowego znaku towarowego, a bezwzględną podstawą odrzucenia był język jednego z Państw Członkowskich, zmiana jest wykluczona na mocy art. 108 ust. 2 rozporządzenia dla Państw Członkowskich, w którym język ten jest jednym z języków urzędowych. Jeżeli Urząd lub sąd rozpatrujący sprawę wspólnotowego znaku towarowego odrzucił zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego lub stwierdził nieważność wspólnotowego znaku towarowego na bezwzględnych podstawach mających zastosowanie w całej Wspólnocie lub z powodu wcześniejszego wspólnotowego znaku towarowego lub innego wspólnotowego prawa własności przemysłowej, zmiana jest wykluczona na mocy art. 108 ust. 2 rozporządzenia dla wszystkich Państw Członkowskich.

Zasada 46

Publikacja wniosku o zmianę

1. W przypadku gdy wniosek o zmianę odnosi się do zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, które zostało już opublikowane w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych na podstawie art. 40 rozporządzenia lub w przypadku gdy wniosek odnosi się do wspólnotowego znaku towarowego, wniosek o zmianę publikuje się w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych.

2. Publikacja wniosku o zmianę zawiera:

a) numer akt lub numer rejestracji znaku towarowego, w odniesieniu do którego wnioskuje się o zmianę;

b) odniesienie do wcześniejszej publikacji zgłoszenia lub rejestracji w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych;

c) wskazanie Państwa Członkowskiego lub Państw Członkowskich, w odniesieniu do których wnioskuje się o zmianę;

d) w przypadku gdy wniosek nie odnosi się do wszystkich towarów i usług, dla których dokonano zgłoszenia, lub dla których znak towarowy jest zarejestrowany, wykaz towarów i usług, dla których wnioskuje się o zmianę;

e) w przypadku gdy wnioskuje się o zmianę w odniesieniu do więcej niż jednego Państwa Członkowskiego, a wykaz towarów i usług nie jest taki sam dla wszystkich Państw Członkowskich, wykaz towarów i usług w odniesieniu do każdego Państwa Członkowskiego;

f) datę wniosku o zmianę.

Zasada 47

Przekazanie centralnym urzędom zajmującym się ochroną własności przemysłowej w Państwach Członkowskich

W przypadku gdy wniosek o zmianę spełnia warunki rozporządzenia i niniejszych zasad, Urząd przekazuje wniosek o zmianę oraz dane, o których mowa w zasadzie 84 ust. 2 centralnym urzędom zajmującym się ochroną własności przemysłowej w Państwach Członkowskich, w tym Urzędowi Znaków Towarowych Beneluksu, w których wniosek został uznany za dopuszczalny. Urząd powiadamia wnioskodawcę o dacie przekazania jego wniosku.

TYTUŁ X

ODWOŁANIA

Zasada 48

Treść odwołania

1. Odwołanie zawiera:

a) nazwę (nazwisko) i adres skarżącego zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. b);

b) jeżeli skarżący wyznaczył pełnomocnika, nazwisko i adres prowadzenia działalności pełnomocnika zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. e);

c) oświadczenie określające zaskarżaną decyzję i wskazujące w jakim stopniu ta decyzja powinna być zmieniona lub uchylona.

2. Odwołanie wnosi się w języku, w którym decyzja będąca przedmiotem odwołania została wydana.

Zasada 49

Odrzucenie odwołania z powodu niedopuszczalności

1. Jeżeli odwołanie nie jest zgodne z art. 57, 58 oraz 59 rozporządzenia i zasadą 48 ust. 1 lit. c), Izba Odwoławcza odrzuca je z powodu niedopuszczalności, chyba że braki zostaną usunięte przed upływem odpowiedniego terminu ustanowionego w art. 59 rozporządzenia.

2. Jeżeli Izba Odwoławcza stwierdzi, że odwołanie nie spełnia innych przepisów rozporządzenia lub innych przepisów niniejszych zasad, w szczególności zasady 48 ust. 1 lit. a) i b), powiadamia odpowiednio skarżącego i wzywa go do usunięcia stwierdzonych braków w terminie, który może wyznaczyć. Jeżeli odwołanie nie zostanie poprawione w określonym terminie, Izba Odwoławcza odrzuca je z powodu niedopuszczalności.

3. Jeżeli opłata za odwołanie została uiszczona po upływie terminu wniesienia odwołania na podstawie art. 59 rozporządzenia, odwołanie uważa się za niewniesione, a opłatę za odwołanie zwraca się skarżącemu.

Zasada 50

Rozpatrywanie odwołania

1. Jeżeli nie postanowiono inaczej, przepisy odnoszące się do postępowania przed instancją, która wydała decyzję, od której wnosi się odwołanie, stosuje się mutatis mutandis do postępowania odwoławczego.

W szczególności, jeżeli odwołanie dotyczy decyzji podjętej w postępowaniu w sprawie sprzeciwu, art. 78a rozporządzenia nie ma zastosowania do terminów ustalonych zgodnie z art. 61 ust. 2 rozporządzenia.

W przypadku gdy odwołanie dotyczy decyzji Wydziału Sprzeciwów, Izba ogranicza rozpatrywanie odwołania do faktów i dowodów przedstawionych w terminie ustalonym lub określonym przez Wydział Sprzeciwów zgodnie z postanowieniami rozporządzenia i niniejszych zasad, chyba że Izba uzna, iż należy uwzględnić dodatkowe lub uzupełniające fakty i dowody zgodnie z art. 74 ust. 2 rozporządzenia.

2. Orzeczenie Izby Odwoławczej zawiera:

a) oświadczenie, że zostało wydane przez Izbę;

b) datę wydania orzeczenia;

c) nazwiska przewodniczącego oraz pozostałych członków Izby Odwoławczej, którzy uczestniczyli w postępowaniu;

d) nazwisko właściwego sekretarza;

e) nazwiska (nazwy) stron i ich pełnomocników;

f) wykaz spraw, których ma dotyczyć orzeczenie;

g) zwięzłe przedstawienie stanu faktycznego;

h) powody;

i) rozstrzygnięcie Izby Odwoławczej, w miarę potrzeby łącznie z decyzją w sprawie kosztów.

3. Orzeczenie podpisuje przewodniczący oraz pozostali członkowie Izby Odwoławczej, a także sekretarz Izby Odwoławczej.

Zasada 51

Zwrot opłat za odwołania

Opłatę za odwołanie zwraca się wyłącznie na mocy zarządzenia jednej z poniższych instytucji:

a) instancji, której decyzja została zaskarżona, w przypadku gdy uwzględni ona zmianę zgodnie z art. 60 ust. 1 lub art. 60a rozporządzenia;

b) Izbę Odwoławczą, w przypadku gdy uwzględni ona odwołanie i uzna taki zwrot za słuszny z powodu istotnego naruszenia zasad postępowania.

TYTUŁ XI

PRZEPISY OGÓLNE

Część A

Decyzje oraz powiadomienia Urzędu

Zasada 52

Forma decyzji

1. Decyzje Urzędu mają formę pisemną i określają powody, na których są oparte. W przypadku postępowania ustnego przed Urzędem, decyzje mogą być ogłaszane ustnie. Następnie, stronom przekazuje się decyzję na piśmie.

2. Do decyzji Urzędu, które dopuszczają możliwość odwołania, dołącza się pisemną informację wskazującą, że odwołanie wnosi się w Urzędzie w formie pisemnej w terminie dwóch miesięcy od daty zawiadomienia o decyzji dopuszczającej możliwość odwołania. Informacja obejmuje także wskazania mające zwrócić uwagę stron na przepisy ustanowione w art. 57, 58 oraz 59 rozporządzenia. Strony nie mogą powoływać się na zaniechanie zawiadomienia o dostępności postępowania.

Zasada 53

Poprawianie błędów w decyzjach

W przypadku gdy Urząd zauważy, z urzędu lub na wniosek jednej z zainteresowanych stron, błąd językowy, błąd maszynowy lub oczywistą pomyłkę w decyzji, zapewnia aby błędy te zostały poprawione przez instancję lub właściwy wydział.

Zasada 53a

Uchylenie decyzji lub wykreślenie wpisu w rejestru

1. W przypadku gdy Urząd stwierdzi, z urzędu lub na podstawie odpowiednich informacji od stron postępowania, że decyzja podlega uchyleniu lub wpis do rejestru podlega wykreśleniu zgodnie z art. 77a rozporządzenia, Urząd powiadamia stronę poszkodowaną o planowanym uchyleniu lub wykreśleniu.

2. Strona poszkodowana może przedstawić uwagi w sprawie planowanego uchylenia lub wykreślenia w terminie określonym przez Urząd.

3. W przypadku gdy strona poszkodowana zgadza się na planowane uchylenia lub wykreślenie lub gdy nie przedstawi swoich uwag w określonym terminie, Urząd uchyla decyzję lub wykreśla wpis w rejestrze. Jeżeli strona poszkodowana nie zgadza się na uchylenie lub wykreślenie, Urząd podejmuje w tej sprawie decyzję.

4. Jeżeli uchylenie lub wykreślenie może dotyczyć więcej niż jednej strony, ust. 1, 2 i 3 stosuje się mutatis mutandis. W takich przypadkach o uwagach zgłaszanych przez jedną ze stron zgodnie z ust. 3 powiadamia się zawsze drugą stronę (strony) i wzywa się ją do przedłożenia własnych uwag.

5. W przypadku gdy uchylenie decyzji lub wykreślenie wpisu w rejestrze dotyczy decyzji lub wpisu, które zostały opublikowane, decyzja o uchyleniu lub wykreśleniu jest również publikowana.

6. Do uchylenia lub wykreślenia na mocy ust. 1–4 jest uprawniona instancja lub jednostka, która wydała decyzję.

Zasada 54

Zawiadomienie o utracie praw

1. Jeżeli Urząd stwierdza, że utrata jakichkolwiek prawa wynika z rozporządzenia lub niniejszych zasad bez podejmowania jakiejkolwiek decyzji, powiadamia o tym osobę zainteresowaną zgodnie z art. 77 rozporządzenia zwracając jej uwagę na brzmienie ust. 2 niniejszej zasady.

2. Jeżeli osoba zainteresowana uważa, że ustalenia Urzędu są niewłaściwe, może ona, w terminie dwóch miesięcy od przekazania powiadomienia określonego w ust. 1, wnioskować o decyzję Urzędu w tej sprawie. Taką decyzję wydaje się tylko w przypadku gdy Urząd nie zgadza się z osobą wnioskującą o decyzję; w przeciwnym przypadku, Urząd poprawia swoje ustalenia i powiadamia o tym osobę wnioskującą o decyzję.

Zasada 55

Podpis, nazwisko i pieczęć

1. Każda decyzja, powiadomienie lub zawiadomienie Urzędu wskazuje instancję lub wydział Urzędu, oraz nazwisko lub nazwiska odpowiedzialnych urzędników. Opatrzona jest podpisem urzędnika lub urzędników, lub zamiast podpisu, pieczęcią Urzędu, wydrukowaną lub przyłożoną.

2. Prezes Urzędu może jednakże dopuścić użycie innych środków określających instancję lub wydział Urzędu, oraz nazwiska odpowiedzialnych urzędników, lub użycie określenia innego niż pieczęć, jeżeli decyzje, powiadomienia lub zawiadomienia przekazywane są faksem lub innym technicznym środkiem komunikacji.

Część B

Postępowanie ustne i zbieranie dowodów

Zasada 56

Wezwania do postępowania ustnego

1. Strony wzywa się do postępowania ustnego przewidzianego w art. 75 rozporządzenia i zwraca się ich uwagę na ust. 3 niniejszej zasady. Wezwanie to zawiera co najmniej miesięczny termin stawienia się, chyba że strony zgadzają się na krótszy termin.

2. Wydając wezwanie, Urząd zwraca także uwagę stron na punkty, które muszą, jego zdaniem, być rozpatrzone, w celu wydania orzeczenia.

3. Jeżeli jedna ze stron należycie wezwana do postępowania ustnego przed Urzędem nie stawia się, postępowanie może być prowadzone pod jej nieobecność.

Zasada 57

Zbieranie dowodów przez Urząd

1. W przypadku gdy Urząd uznaje za niezbędne przesłuchanie stron, świadków lub biegłych, lub przeprowadzenie kontroli, podejmuje on w tym celu decyzję, która przedstawia środki, przy pomocy który zamierza on zebrać dowody, odpowiedni stan faktyczny do udowodnienia oraz datę, godzinę i miejsce przesłuchań lub kontroli. Jeżeli jedna ze stron wnioskuje o przesłuchanie świadków i biegłych, decyzja Urzędu ustala termin, w którym strona ta musi zawiadomić Urząd o nazwiskach i adresach świadków i biegłych, co do których życzy sobie ona przesłuchania.

2. Termin stawienia się wskazany w wezwaniu stron, świadków lub biegłych, jest nie krótszy niż miesiąc, chyba zgadzają się oni na krótszy termin. Wezwanie zawiera:

a) wyciąg z decyzji określonej w ust. 1, wskazujący w szczególności datę, godzinę oraz miejsce zarządzonego przesłuchania oraz przedstawiający stan faktyczny, co do którego strony, świadkowie i biegli mają być przesłuchiwani;

b) nazwiska stron w postępowaniu oraz szczegółowe dane praw, na które mogą się powołać świadkowie i biegli, na mocy przepisów zasady 59 ust. 2-5.

Zasada 58

Powoływanie biegłych

1. Urząd decyduje o formie, w jakiej składane są sprawozdania biegłych, których sam wyznaczył.

2. Warunki powołania biegłego zawierają:

a) dokładny opis jego zadania;

b) termin ustanowiony na przedstawienie sprawozdanie biegłego;

c) nazwy (nazwiska) stron postępowania;

d) szczegółowe dane roszczeń, na jakie może się powołać na mocy zasady 59 ust. 2-4.

3. Egzemplarz pisemnego sprawozdania wręcza się stronom.

4. Strony mogą wyłączyć biegłego na podstawie jego niekompetencji lub na jednej z podstaw wyłączenia eksperta lub członka Wydziału lub Izby Odwoławczej na podstawie art. 132 ust. 1 i 3 rozporządzenia. Odpowiednia instancja Urzędu orzeka o wyłączeniu.

Zasada 59

Koszty zbierania dowodów

1. Urząd może uzależnić zbieranie dowodów od złożenia w Urzędzie, przez stronę, która wnioskowała o zbieranie dowodów, depozytu, którego wysokość ustala się na podstawie oszacowania kosztów.

2. Świadkowie i biegli, którzy zostali wezwani przez Urząd i stawiają się przed nim, są uprawnieni do otrzymania zwrotu uzasadnionych kosztów przejazdu i pobytu. Zaliczka na te wydatki może być im przyznana przez Urząd. Zdanie pierwsze niniejszego ustępu stosuje się również do świadków i biegłych, którzy stawiają się przed Urzędem bez wcześniejszego wezwania i którzy przesłuchiwani są w charakterze świadków lub biegłych.

3. Świadkowie uprawnieni do zwrotu kosztów na mocy ust. 2, mają poza tym prawo do stosownego odszkodowania za utracony zarobek, a biegli mają prawo do wynagrodzenia za swoją pracę. Te płatności przekazywane są świadkom i biegłym po wypełnieniu ich obowiązków i zadań, jeżeli ci świadkowie i biegli zostali wezwani przez Urząd z jego własnej inicjatywy.

4. Sumy oraz zaliczki na koszty, płacone na podstawie ust. 1, 2 i 3, ustalane są przez Prezesa Urzędu i publikowane w Dzienniku Urzędowym Urzędu. Sumy obliczane są na tej samej podstawie co ustanowiona przez regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i załącznik VII do tego regulaminu.

5. Ostateczna odpowiedzialność do zapłacenia sum na podstawie ust. 1-4 należy do:

a) Urzędu, w przypadku gdy Urząd z własnej inicjatywy uznał za właściwe przesłuchanie świadków i biegłych

lub

b) zainteresowanej strony, w przypadku gdy ta strona wnioskowała o przesłuchanie świadków i biegłych, z zastrzeżeniem decyzji dotyczącej podziału oraz ustalenia kosztów na podstawie art. 81 i 82 rozporządzenia oraz zasady 94. Strona zwraca Urzędowi wszystkie zapłacone w należytej formie zaliczki na poczet kosztów.

Zasada 60

Protokoły z postępowania ustnego

1. Z postępowania ustnego lub dowodowego sporządza się protokół zawierający:

a) datę postępowania;

b) nazwiska właściwych urzędników Urzędu, stron, przedstawicieli stron oraz obecnych świadków i biegłych;

c) zgłoszenia i wnioski stron;

d) środki dowodowe;

e) w odpowiednim przypadku, zarządzenia lub decyzje Urzędu.

2. Protokół jest częścią akt danego zgłoszenia lub rejestracji wspólnotowego znaku towarowego. Kopię protokołu doręcza się stronom.

3. W przypadku gdy zgodnie z art. 76 ust. 1 lit. a) lub lit. d) rozporządzenia lub z zasadą 59 ust. 2 przesłuchuje się świadków, biegłych lub strony, ich zeznania są rejestrowane.

Część C

Zawiadomienia

Zasada 61

Przepisy ogólne dotyczące zawiadomień

1. W postępowaniu przed Urzędem wszelkie zawiadomienia dokonywane przez Urząd mają formę dokumentu oryginalnego, jego nieuwierzytelnionej kopii lub komputerowego wydruku zgodnie z postanowieniami zasady 55 lub, w przypadku dokumentów pochodzących od stron, ich duplikatów lub nieuwierzytelnionych kopii.

2. Zawiadomienia dokonuje się:

a) pocztą zgodnie z zasadą 62;

b) przez doręczenie do rąk własnych zgodnie z zasadą 63;

c) przez złożenie w skrytce pocztowej w Urzędzie zgodnie z zasadą 64;

d) przez przesłanie faksem lub innym środkiem technicznym zgodnie z zasadą 65;

e) przez publiczne zawiadomienie zgodnie z zasadą 66.

3. W przypadku gdy odbiorca wskazał numer faksu lub inne dane do korespondencji z nim, Urząd może wybrać pomiędzy którymkolwiek z tych rodzajów powiadomienia a powiadomieniem za pośrednictwem poczty.

Zasada 62

Zawiadomienie pocztą

1. O decyzjach, od których przysługuje odwołanie w określonym terminie, wezwaniach do stawienia się i innych dokumentach, określonych przez Prezesa Urzędu zawiadamia się listem poleconym z potwierdzeniem odbioru. Wszystkie pozostałe powiadomienia wysyła się zwykłym listem.

2. Zawiadomienia, których adresaci nie mają miejsca stałego zamieszkania, ani głównego miejsca prowadzenia działalności, ani siedziby na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego [11] i którzy nie wyznaczyli pełnomocnika zgodnie z art. 88 ust. 2 rozporządzenia, wysyła się przez nadanie dokumentów wymagających zawiadomienia zwykłym listem na ostatni adres adresata znany Urzędowi.

3. Jeżeli zawiadomienie wysłane jest listem poleconym z lub bez potwierdzenia odbioru, jest ono uważane za doręczone do właściwego adresata dziesiątego dnia po wysłaniu go pocztą, chyba że list nie doszedł do adresata, lub doszedł do niego dopiero w późniejszym terminie. W przypadku jakiegokolwiek sporu, Urząd ma obowiązek udowodnienia, że list dotarł do miejsca przeznaczenia lub, w zależności od przypadku, ustalania daty jego doręczenia adresatowi.

4. Zawiadomienie listem poleconym z lub bez potwierdzenia odbioru uważa się za doręczone, nawet jeśli adresat odmówił przyjęcia listu.

5. Zawiadomienie zwykłym listem uważa się za dokonane dziesiątego dnia po wysłaniu go pocztą.

Zasada 63

Zawiadomienie przez doręczenie do rąk własnych

Zawiadomienie może zostać dokonane w lokalu Urzędu poprzez doręczenie dokumentu do rąk własnych adresata, który w momencie doręczenia potwierdza jego odbiór.

Zasada 64

Zawiadomienie poprzez włożenie do skrytki pocztowej w Urzędzie

Jeżeli adresat dysponuje skrytką pocztową w Urzędzie, zawiadomienie może być również doręczone adresatowi poprzez włożenie dokumentu do tej skrytki. Do akt zostaje dołączone pisemne zawiadomienie o złożeniu zawiadomienia do skrytki. Datę złożenia oznacza się na dokumencie. Zawiadomienie uważane jest za doręczone piątego dnia następującego po złożeniu go do skrytki pocztowej w Urzędzie.

Zasada 65

Zawiadomienie faksem lub innym środkiem technicznym

1. Zawiadomienie faksem odbywa się poprzez przekazanie albo oryginału, albo kopii, jak przewidziano w zasadzie 61 ust. 1, dokumentu zawiadomienia. Zawiadomienie uznaje się za wykonane w dniu, w którym zostało odebrane przez faks odbiorcy.

2. Szczegóły zawiadomienia poprzez inne środki komunikacji określa Prezes Urzędu.

Zasada 66

Publiczne zawiadomienie

1. Jeżeli określenie adresu odbiorcy jest niemożliwe lub jeżeli zawiadomienie, zgodnie z zasadą 62 okazało się niemożliwe po co najmniej jednej próbie, zawiadomienia dokonuje się poprzez publiczne ogłoszenie.

2. Prezes Urzędu określa warunki zawiadomienia publicznego oraz początek jednomiesięcznego terminu, z upływem którego dokument uważa się za doręczony.

Zasada 67

Zawiadomienie pełnomocników

1. Jeżeli wyznaczono pełnomocnika lub w przypadku gdy zgłaszający wymieniony na pierwszym miejscu we wspólnym zgłoszeniu uważany jest za wspólnego pełnomocnika na podstawie zasady 75 ust. 1, zawiadomienia kieruje się do wyznaczonego lub do wspólnego pełnomocnika.

2. Jeżeli wyznaczono kilku pełnomocników do reprezentowania tej samej zainteresowanej strony, zawiadomienie jednego z nich jest wystarczające, chyba że wskazany jest szczególny adres do doręczeń zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. e).

3. Jeżeli kilka zainteresowanych stron wyznaczyło wspólnego pełnomocnika, wystarczające jest zawiadomienie wspólnego pełnomocnika w formie pojedynczego dokumentu.

Zasada 68

Nieprawidłowości w zawiadomieniu

W przypadku gdy dokument dotarł do adresata, a Urząd nie jest w stanie udowodnić, że nie został on należycie zawiadomiony lub jeżeli przepisy odnoszące się do jego zawiadomienia nie były przestrzegane, dokument uważa się za doręczony z datą ustaloną przez Urząd jako data otrzymania zawiadomienia.

Zasada 69

Zawiadomienia w przypadku kilku stron

Dokumenty pochodzące od stron, które zawierają wnioski co do istoty sprawy lub oświadczenia o wycofaniu takiego wniosku, doręcza się z urzędu innym stronom. Zawiadomienie to nie jest konieczne, jeśli wspomniany dokument nie zawiera żadnych nowych roszczeń i możliwe jest orzeczenie w sprawie.

Część D

Terminy

Zasada 70

Obliczanie terminów

1. Terminy ustanawia się w pełnych latach, miesiącach, tygodniach lub dniach.

2. Termin rozpoczyna bieg następnego dnia po dacie odpowiedniego zdarzenia, którym może być albo czynność procesowa, albo upływ innego terminu. Jeżeli nie postanowiono inaczej, w przypadku gdy czynność procesowa jest zawiadomieniem, odpowiednim zdarzeniem jest otrzymanie doręczanego dokumentu.

3. W przypadku gdy termin wyrażany jest jako jeden rok lub określona liczba lat, upływa on w odpowiednio kolejnym, roku, w miesiącu o tej samej nazwie oraz w dniu mającym tę samą datę, jak miesiąc i dzień, kiedy wspomniane zdarzenie miało miejsce. W przypadku gdy miesiąc nie ma dnia z tą samą datą, termin upływa ostatniego dnia tego miesiąca.

4. W przypadku gdy termin wyrażany jest jako jeden miesiąc lub określona liczba miesięcy, upływa on w odpowiednim kolejnym miesiącu, w dniu mającym tę samą datę jak dzień, kiedy wspomniane zdarzenie miało miejsce. W przypadku gdy dzień, w którym zdarzenie miało miejsce jest ostatnim dniem miesiąca, lub odpowiedni miesiąc nie zawiera dnia mającego tę samą datę, termin upływa ostatniego dnia tego miesiąca.

5. W przypadku gdy termin wyrażany jest jako jeden tydzień lub określona liczba tygodni, upływa on w odpowiednim kolejnym tygodniu, w dniu o tej samej nazwie jak dzień, kiedy wspomniane zdarzenie miało miejsce.

Zasada 71

Czas trwania terminu

1. W przypadku gdy rozporządzenie lub niniejsze zasady przewidują wyznaczenie terminu przez Urząd, jeżeli zainteresowana strona ma miejsce stałego zamieszkania, główne miejsce prowadzenia działalności lub siedzibę w Europejskim Obszarze Gospodarczym [12], termin ten nie może być krótszy niż jeden miesiąc lub, jeżeli warunki te nie są spełnione, krótszy niż dwa miesiące, ani dłuższy niż sześć miesięcy. Jeżeli okoliczności to usprawiedliwiają, termin może zostać przedłużony przez Urząd na wniosek przedstawiony przez zainteresowaną stronę przed upływem wspomnianego terminu.

2. W przypadku gdy są dwie lub więcej stron postępowania Urząd może uzależnić przedłużenie terminu od zgody pozostałych stron.

Zasada 72

Upływ terminu w szczególnych przypadkach

1. Jeżeli termin upływa w dniu, w którym Urząd nie przyjmuje dokumentów lub w dniu, w którym zwykłe listy nie są dostarczane w miejscowości, w której Urząd ma swoją siedzibę, z przyczyn innych niż określone w ust. 2, termin przedłuża się do pierwszego dnia, w którym Urząd przyjmuje dokumenty oraz w którym dostarczane są zwykłe listy. Dni określone w zdaniu pierwszym ustala Prezes Urzędu przed rozpoczęciem każdego roku kalendarzowego.

2. Jeżeli termin upływa w dniu, w którym ma miejsce powszechna przerwa w doręczaniu poczty w Państwie Członkowskim, w którym mieści się Urząd, lub jeśli Prezes Urzędu zezwolił na zawiadomienia drogą elektroniczną zgodnie z zasadą 82 i w zakresie w jakim na to zezwolił, w dniu kiedy ma miejsce rzeczywiste zakłócenie dostępu Urzędu do tych elektronicznych środków, termin jest przedłużony do pierwszego dnia następującego po końcu tego okresu zakłócenia, w którym Urząd jest otwarty, przyjmuje pocztę i w którym dostarczane są zwykłe listy. Czas trwania okresu zakłócenia ustala Prezes Urzędu.

3. Ust. 1 i 2 stosuje się mutatis mutandis do terminów przewidzianych w rozporządzeniu lub w niniejszych zasadach w przypadku czynności przed właściwymi władzami w rozumieniu art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia.

4. W przypadku opóźnienia w następstwie nadzwyczajnych zdarzeń, takich jak klęska żywiołowa lub strajk, które przerywają lub zakłócają normalne przekazywanie zawiadomień przez strony postępowania Urzędowi lub przez Urząd stronom postępowania, Prezes Urzędu może ustalić, że w przypadku stron postępowania, które mają swoje miejsce zamieszkania lub swoją siedzibę statutową w tym Państwie Członkowskim, lub którzy wyznaczyli pełnomocników mających swoje miejsce prowadzenia działalności w tym Państwie Członkowskim, wszystkie terminy, które upłynęłyby w normalnych okolicznościach w dniu zaistnienia takiego zdarzenia lub po tym dniu, ustalone przez Prezesa Urzędu, są przedłużone do dnia ustalonego przez Prezesa. Jeżeli zdarzenie dotyczy siedziby Urzędu, wspomniane ustalenia Prezesa dotyczą wszystkich stron postępowania.

Część E

Przerwanie postępowania

Zasada 73

Przerwanie postępowania

1. Postępowanie przed Urzędem przerywa się:

a) w przypadku śmierci lub braku zdolności do czynności prawnych zgłaszającego lub właściciela wspólnotowego znaku towarowego, lub osoby uprawnionej na mocy ustawodawstwa krajowego do działania w jego imieniu. W zakresie, w jakim powyższe okoliczności nie wpływają na uprawnienia pełnomocnika wyznaczonego na mocy art. 89 rozporządzenia postępowanie przerywa się jedynie na wniosek takiego pełnomocnika;

b) w przypadku gdy zgłaszający lub właściciel wspólnotowego znaku towarowego napotyka na przeszkody prawne dla kontynuowania postępowania przed Urzędem z powodu powództwa wniesionego w sprawie jego własności;

c) w przypadku śmierci lub braku zdolności do czynności prawnych pełnomocnika zgłaszającego lub właściciela wspólnotowego znaku towarowego, lub jeżeli pełnomocnik napotyka na przeszkody prawne dla kontynuowania postępowania przed Urzędem z powodu powództwa wniesionego w sprawie jego własności;

2. Jeżeli w przypadkach określonych w ust. 1 lit. a) i b) Urząd został powiadomiony o tożsamości osoby uprawnionej do kontynuowania postępowania przed Urzędem, Urząd powiadamia tę osobę i wszystkie zainteresowane strony trzecie o wznowieniu postępowania od daty, którą określa Urząd.

3. W przypadku określonym w ust. 1 lit. c), postępowanie wznawia się, jeżeli Urząd zostanie powiadomiony o wyznaczeniu nowego pełnomocnika zgłaszającego lub jeżeli Urząd zawiadomił pozostałe strony o wyznaczeniu nowego pełnomocnika właściciela wspólnotowego znaku towarowego. Jeżeli, w terminie trzech miesięcy od początku przerwania postępowania, Urząd nie został powiadomiony o wyznaczeniu nowego pełnomocnika, powiadamia zgłaszającego lub właściciela wspólnotowego znaku towarowego, że:

a) w przypadku gdy stosuje się art. 88 ust. 2 rozporządzenia, zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego uważa się za wycofane, jeżeli powiadomienie nie zostanie dokonane w terminie dwóch miesięcy, które następują po tym powiadomieniu,

lub

b) w przypadku gdy nie mają zastosowania przepisy art. 88 ust. 2 rozporządzenia, postępowanie wznawia się w obecności zgłaszającego lub właściciela wspólnotowego znaku towarowego od daty tego powiadomienia.

4. Terminy, inne niż terminy uiszczenia opłat za przedłużenie, biegnące względem zgłaszającego lub właściciela wspólnotowego znaku towarowego z datą przerwania postępowania, zaczynają ponownie biec licząc od dnia wznowienia postępowania.

Część F

Odstąpienie od egzekucji należności

Zasada 74

Odstąpienie od egzekucji należności

Prezes Urzędu może odstąpić od postępowania egzekucyjnego w celu pobranie każdej należnej kwoty, w przypadku gdy suma, która ma być odzyskana jest minimalna lub jeśli pobranie należności jest zbyt niepewne.

Część G

Pełnomocnictwo

Zasada 75

Wyznaczenie wspólnego pełnomocnika

1. Jeżeli jest kilku zgłaszających, a zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nie określa wspólnego pełnomocnika, zgłaszający wymieniony na pierwszym miejscu w zgłoszeniu uważany jest za wspólnego pełnomocnika. Jednakże, jeżeli jeden ze zgłaszających podlega obowiązkowi wyznaczenia zawodowego pełnomocnika, pełnomocnik ten uważany jest za wspólnego pełnomocnika, chyba że zgłaszający wymieniony na pierwszym miejscu sam już wyznaczył zawodowego pełnomocnika. Przepisy te stosuje się mutatis mutandis do stron trzecich działających wspólnie w celu wniesienia sprzeciwu lub w celu wniesienia wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie oraz do współwłaścicieli wspólnotowego znaku towarowego.

2. Jeżeli w trakcie postępowania następuje przeniesienie na rzecz więcej niż jednej osoby i jeżeli te osoby nie wyznaczyły wspólnego pełnomocnika, stosuje się ust. 1. Jeżeli wspomniany ustęp nie może mieć zastosowania, Urząd wzywa te osoby do wyznaczenia wspólnego pełnomocnika w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli wezwanie to pozostaje bez odpowiedzi, Urząd sam wyznacza wspólnego pełnomocnika.

Zasada 76

Udzielenie pełnomocnictwa

1. Prawnicy i zawodowi pełnomocnicy wpisani na listę prowadzoną przez Urząd zgodnie z art. 89 ust. 2 rozporządzenia, składają w Urzędzie podpisane pełnomocnictwo, które włącza się do akt wyłącznie wtedy, gdy wyraźnie wymaga tego Urząd, lub w przypadku gdy jest kilka stron postępowania, w którym przedstawiciel występuje przed Urzędem, jeżeli druga strona wyraźnie tego zażąda.

2. [13] (uchylony).

3. Pełnomocnictwo można składać we wszystkich urzędowych językach Wspólnoty. Pełnomocnictwo może dotyczyć jednego lub więcej zgłoszeń lub zarejestrowanych znaków towarowych lub może mieć formę pełnomocnictwa ogólnego upoważniającego pełnomocnika do występowania we wszystkich postępowaniach przed Urzędem, w których osoba udzielająca pełnomocnictwa jest stroną.

4. W przypadku gdy złożenie pełnomocnictwa jest wymagane zgodnie z ust. 1 lub 2, Urząd określa termin, w jakim składa się takie pełnomocnictwo. Jeżeli pełnomocnictwo nie zostanie złożone w wymaganym terminie, postępowanie jest kontynuowane z udziałem osoby reprezentowanej. Wszelkie czynności proceduralne dokonane przez pełnomocnika, inne niż złożenie zgłoszenia, uważa się za niebyłe, jeśli osoba reprezentowana ich nie potwierdzi w terminie wyznaczonym przez Urząd. Niniejszy przepis nie wpływa na zastosowanie art. 88 ust. 2 rozporządzenia.

5. Ust. 1, 2 i 3 stosuje się mutatis mutandis do odwołania pełnomocnictwa.

6. Każdy pełnomocnik, którego pełnomocnictwo ustało, jest uważany za pełnomocnika dopóki Urząd nie zostanie powiadomiony o wygaśnięciu jego pełnomocnictwa.

7. Z zastrzeżeniem odmiennych postanowień pełnomocnictwa, pełnomocnictwo nie wygasa wobec Urzędu wraz ze śmiercią osoby reprezentowanej.

8. W przypadku gdy o ustanowieniu pełnomocnika powiadamia się Urząd, zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. e) wskazuje się nazwisko pełnomocnika oraz jego adres prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku gdy przed Urzędem występuje pełnomocnik, który został już przed nim powołany, wskazuje on swoje nazwisko i w miarę możliwości numer identyfikacyjny nadany mu przez Urząd. Jeżeli strona wyznacza kilku pełnomocników, mogą oni, bez względu na sprzeczne postanowienia ich pełnomocnictw, działać albo wspólnie, albo oddzielnie.

9. Wyznaczenie stowarzyszenia pełnomocników uważa się za powołanie lub udzielenie pełnomocnictwa każdemu pełnomocnikowi, który wykonuje swoją działalność w tym stowarzyszeniu.

Zasada 77

Pełnomocnictwo

Każde zawiadomienie lub inne powiadomienie przez Urząd należycie upoważnionego pełnomocnika ma ten sam skutek, jak dokonane w stosunku do osoby reprezentowanej. Każde powiadomienie przekazane do Urzędu przez należycie upoważnionego pełnomocnika ma ten sam skutek, jak przekazane przez osobę reprezentowaną.

Zasada 78

Zmiana listy zawodowych pełnomocników

1. Wpis zawodowego pełnomocnika na listę zawodowych pełnomocników określoną w art. 89 rozporządzenia skreśla się na jego wniosek.

2. Wpis zawodowego pełnomocnika skreśla się z mocy prawa:

a) w przypadku śmierci lub braku zdolności do czynności prawnych zawodowego pełnomocnika;

b) w przypadku gdy zawodowy pełnomocnik nie posiada już obywatelstwa Państwa Członkowskiego Europejskiego Obszaru Gospodarczego [14], chyba że Prezes Urzędu udzielił wyłączenia na mocy art. 89 ust. 4 lit. b) rozporządzenia;

c) w przypadku gdy zawodowy pełnomocnik nie posiada już miejsca prowadzenie działalności lub zatrudnienia w Europejskim Obszarze Gospodarczym [15];

d) w przypadku gdy pełnomocnik zawodowy nie posiada już uprawnienia w rozumieniu art. 89 ust. 2 lit. c) zdanie pierwsze rozporządzenia.

3. Urząd zawiesza z własnej inicjatywy wpis zawodowego pełnomocnika, którego uprawnienie do reprezentowania osób fizycznych lub prawnych przed centralnym urzędem zajmującym się ochroną własności przemysłowej Państwa Członkowskiego Europejskiego Obszaru Gospodarczego [16] określone w art. 89 ust. 2 lit. c) jest zawieszone.

4. Osoba, której wpis skreślono na wniosek na podstawie art. 89 ust. 3 rozporządzenia, może być przywrócona na listę zawodowych pełnomocników, jeżeli nie istnieją już powody skreślenia.

5. Urząd Znaków Towarowych krajów Beneluksu oraz centralny urząd zajmujący się ochroną własności przemysłowej Państw Członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego [17] powiadamiają niezwłocznie Urząd o każdym zdarzeniu określonym w ust. 2 i 3, o których się dowiedzą.

6. Każda zmiana listy zawodowych pełnomocników publikowana jest w Dzienniku Urzędowym Urzędu.

Cześć H

Powiadomienia pisemne oraz formularze

Zasada 79

Powiadamianie w formie pisemnej lub innymi środkami

Wnioski o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego, oraz pozostałe wnioski przewidziane w rozporządzeniu, a także wszystkie inne powiadomienia skierowane do Urzędu, przekazywane są w następujący sposób:

a) poprzez przekazanie Urzędowi podpisanego oryginału odpowiedniego dokumentu drogą pocztową, w drodze doręczenia osobistego lub w każdy inny sposób;

b) poprzez przekazanie podpisanego oryginału faksem zgodnie z zasadą 80;

c) (skreślona);

d) poprzez przekazanie treści powiadomienia środkami elektronicznymi zgodnie z zasadą 82.

Zasada 79a

Załączniki do zawiadomień w formie pisemnej

W przypadku gdy dokument lub dowód jest przekazywany zgodnie z postanowieniami zasady 79 lit. a) przez stronę w postępowaniu przed Urzędem, w którym uczestniczy więcej niż jedna strona, dokument lub dowód oraz wszystkie załączniki do niego przedstawia się w ilości egzemplarzy równej liczbie stron postępowania.

Zasada 80

Powiadomienie faksem

1. W przypadku gdy wniosek o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego przekazuje się do Urzędu faksem oraz jeśli wniosek zawiera przedstawienie znaku na podstawie zasady 3 ust. 2, które nie spełnia wymagań wspomnianej zasady, wymagane przedstawienie znaku w formie odpowiedniej do publikacji przekazuje się do Urzędu zgodnie z zasadą 79 lit. a). W przypadku gdy przedstawienie znaku zostanie doręczone do Urzędu w terminie jednego miesiąca od daty otrzymania faksu przez Urząd, wniosek uważany jest za doręczony do Urzędu z datą, z jaką Urząd otrzymał faks.

2. W przypadku gdy powiadomienie otrzymane faksem jest niekompletne lub nieczytelne lub w przypadku gdy Urząd ma poważne wątpliwości co do dokładności przekazanych danych, Urząd powiadamia o tym nadawcę i wzywa go, w terminie który mu wyznacza, do ponownego przekazania oryginału faksem lub przekazania oryginału zgodnie z zasadą 79 lit. a). W przypadku gdy to wymaganie jest spełnione w wyznaczonym terminie, data doręczenia nowego przekazu lub oryginału uważana jest za datę otrzymania pierwotnego powiadomienia pod warunkiem, że w przypadku gdy brak dotyczy nadania daty wniesienia wniosku o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego, stosuje się przepisy, którym podlega data dokonania zgłoszenia. W przypadku gdy to wymaganie nie jest spełnione w określonym terminie, powiadomienie uważa się za nieotrzymane.

3. Każde powiadomienie przekazane do Urzędu faksem jest uważane za należycie podpisane, jeżeli podpis widoczny jest na dokumencie wydrukowanym przez faks. W przypadku gdy powiadomienie zostało przesłane drogą elektroniczną – faksem, wskazanie nazwiska nadawcy jest równoznaczne z podpisem.

4. (skreślony).

Zasada 81

(skreślona).

Zasada 82

Przekazanie środkami elektronicznymi

1. Prezes Urzędu ustala czy, w jakim zakresie i na jakich warunkach technicznych powiadamiania mogą być przesyłane do Urzędu drogą elektroniczną.

2. W przypadku gdy powiadamia się środkami elektronicznymi stosuje się zasadę 80 ust. 2 mutatis mutandis.

3. W przypadku gdy powiadamia się Urząd środkami elektronicznymi, wskazanie nazwiska wysyłającego uważa się za równoważne podpisowi.

4. (skreślony).

Zasada 83

Formularze

1. Urząd udostępnia bezpłatnie formularze w celu:

a) zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, w tym wniosku o sprawozdanie z poszukiwań, w odpowiednim przypadku;

b) wniesienia sprzeciwu;

c) wniesienia wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie;

d) wniesienia wniosku o rejestrację przeniesienia oraz formularz oświadczenia o przeniesieniu i dokument przeniesienia przewidziany w zasadzie 31 ust. 5;

e) wniesienia wniosku o rejestrację licencji;

f) wniesienia wniosku o przedłużenie rejestracji wspólnotowego znaku towarowego;

g) odwołania się od decyzji Urzędu;

h) wyznaczenia pełnomocnika w formie udzielenia pełnomocnictwa szczególnego lub ogólnego;

i) przedłożenia Urzędowi zgłoszenia międzynarodowego lub późniejszego oznaczenia zgodnie z Protokołem madryckim.

2. Strony postępowania przed Urzędem mogą także stosować:

a) formularze opracowane na mocy Traktatu o prawie znaków towarowych lub zgodnych z zaleceniami Zgromadzenia Unii Paryskiej na rzecz Ochrony Własności Intelektualnej;

b) z wyjątkiem formularza, o którym mowa w ust. 1 lit. i), formularze tej samej treści i formatu.

3. Urząd udostępnia formularze, o których mowa w ust. 1, we wszystkich urzędowych językach Wspólnoty.

Część I

Informowanie opinii publicznej

Zasada 84

[18] (uchylona).

Część J

Biuletyn Wspólnotowych Znaków Towarowych oraz Dziennik Urzędowy Urzędu

Zasada 85

Biuletyn Wspólnotowych Znaków Towarowych

1. Biuletyn Wspólnotowych Znaków Towarowych publikowany jest w sposób i z częstotliwością określonymi przez Prezesa Urzędu.

2. Biuletyn Wspólnotowych Znaków Towarowych zawiera publikacje zgłoszeń oraz wpisów dokonanych w rejestrze oraz wszystkie inne dane szczegółowe odnoszące się do zgłoszeń lub rejestracji znaków towarowych, których publikacja przewidziana jest przez rozporządzenie lub przez niniejsze zasady.

3. W przypadku gdy dane szczegółowe, których publikacja przewidziana jest przez rozporządzenie lub przez niniejsze zasady, publikowane są w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych, datę publikacji wskazaną na Biuletynie przyjmuje się za datę publikacji danych szczegółowych.

4. W zakresie, w jakim dane szczegółowe dotyczące rejestracji znaku towarowego nie zawierają żadnej zmiany w stosunku do opublikowanego zgłoszenia, publikacji wspomnianych wpisów dokonuje się poprzez odniesienie do danych szczegółowych wskazanych w opublikowanym zgłoszeniu.

5. Elementy zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego określone w art. 26 ust. 1 rozporządzenia oraz każda inna informacja, której opublikowanie przewidziane jest przez zasadę 12, gdy ma to zastosowanie, są publikowane we wszystkich językach urzędowych Wspólnoty.

6. Urząd bierze pod uwagę każde tłumaczenie przedstawione przez zgłaszającego. Jeżeli język używany w zgłoszeniu nie jest jednym z języków Urzędu, jego tłumaczenie w drugim języku wskazanym przez zgłaszającego przekazywane jest zgłaszającemu. Zgłaszający może wnieść o zmiany w tłumaczeniu w terminie wyznaczonym przez Urząd. Jeżeli zgłaszający nie odpowiada w tym terminie lub jeżeli Urząd uważa, że wnioskowane zmiany są niewłaściwe, publikuje się tłumaczenie zaproponowane przez Urząd.

Zasada 86

Dziennik Urzędowy Urzędu

1. Dziennik Urzędowy Urzędu publikowany jest okresowo. Urząd może udostępnić opinii publicznej wydania Dziennika na płycie kompaktowej lub w każdej innej formie czytelnej dla urządzeń.

2. Dziennik Urzędowy Urzędu publikowany jest w językach Urzędu. Prezes Urzędu może zadecydować o publikacji niektórych informacji we wszystkich językach urzędowych Wspólnoty.

Zasada 87

[19] (uchylona).

Cześć K

[20] (uchylona).

Część L

Współpraca administracyjna

Zasada 92

Wymiana informacji oraz powiadomień między Urzędem i władzami Państw Członkowskich

1. Urząd oraz centralne urzędy zajmujące się ochroną własności przemysłowej w Państwach Członkowskich przekazują sobie, na wniosek, istotne informacje dotyczące zgłoszeń wspólnotowego znaku towarowego lub znaków krajowych, oraz o postępowaniach odnoszących się do tych zgłoszeń i znaków zarejestrowanych w ich wyniku. Takie powiadomienia nie podlegają ograniczeniom przewidzianym w art. 84 rozporządzenia.

2. Urząd i sądy lub władze Państw Członkowskich wymieniają się bezpośrednio informacjami, które wynikają ze stosowania rozporządzenia oraz niniejszych zasad. Takie powiadomienia mogą być także dokonywane za pośrednictwem centralnych urzędów zajmujących się ochroną własności przemysłowej w Państwach Członkowskich.

3. Wydatkami poniesionymi z tytułu powiadomień określonych w ust. 1 i 2 obciąża się władze, które ich dokonują i nie wiąże się to z uiszczaniem opłat.

Zasada 93

Kontrola akt wykonywana przez sądy lub przez władze Państw Członkowskich lub za ich pośrednictwem

1. Kontrola akt odnoszących się do zgłoszeń wspólnotowego znaku towarowego lub do zarejestrowanych wspólnotowych znaków towarowych, wykonywana przez sądy lub władze Państw Członkowskich, odnosi się do oryginalnych dokumentów lub do kopii tych dokumentów; w innych przypadkach zasada 89 nie ma zastosowania.

2. Sądy oraz prokuratury Państw Członkowskich mogą, podczas toczących się przed nimi postępowań, zezwolić stronom trzecim na wgląd w akta lub kopie akt, które zostały im przekazane przez Urząd. Do takiej kontroli ma zastosowanie art. 84 rozporządzenia. Urząd nie obciąża żadnymi opłatami z tego tytułu.

3. Urząd wskazuje sądom oraz prokuraturom Państw Członkowskich, w momencie przekazywania im akt lub kopii tych akt ograniczenia, jakim na podstawie art. 84 rozporządzenia oraz zasady 88, podlega kontrola akt odnoszących się do zgłoszeń wspólnotowego znaku towarowego lub do zarejestrowanych wspólnotowych znaków towarowych.

Część M

Koszty

Zasada 94

Podział oraz ustalanie kosztów

1. Podziału kosztów na podstawie art. 81 ust. 1 i 2 rozporządzenia dokonuje się w orzeczeniu w sprawie sprzeciwu, orzeczeniu w sprawie wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego lub w orzeczeniu w sprawie odwołania.

2. Podziału kosztów na podstawie art. 81 ust. 1 i 2 rozporządzenia dokonuje się w decyzji w sprawie kosztów wydanej przez Wydział Sprzeciwów, Wdział Unieważnień lub Izbę odwoławczą.

3. W przypadku gdy wysokość kosztów nie została ustalona zgodnie z art. 81 ust. 6 zdanie pierwsze rozporządzenia, do wniosku o ustalenie kosztów załącza się rachunek oraz dowody na poparcie. W przypadku kosztów pełnomocników, o których mowa w ust. 7 lit. d) niniejszej zasady, wystarczające jest oświadczenie pełnomocnika, że koszty te zostały poniesione. W przypadku pozostałych kosztów wystarczające jest ustalenie ich wiarygodności. W przypadku gdy wysokość kosztów ustala się zgodnie z art. 81 ust. 6 zdanie pierwsze rozporządzenia, koszty pełnomocnictwa ustala się na poziomie określonym w ust. 7 lit. d) niniejszej zasady bez względu na to, czy zostały rzeczywiście poniesione.

4. Wniosek określony w art. 81 ust. 6 zdanie trzecie rozporządzenia, mający na celu rozpatrzenie decyzji sekretariatu w sprawie ustalenia kosztów, określający powody, na których jest oparty wnosi się w Urzędzie w terminie jednego miesiąca od zawiadomienia o przyznaniu kosztów. Uważa się, że nie jest on wniesiony, dopóki nie zostanie uiszczona opłata za zbadanie wysokości kosztów.

5. Wydział Sprzeciwów, Wydział Unieważnień lub Izba Odwoławcza, w zależności od przypadku, podejmują decyzję w sprawie wniosku określonego w ust. 4 bez postępowania ustnego.

6. Opłaty, które strona przegrywająca proces musi uiścić na podstawie art. 81 ust. 1 rozporządzenia, ograniczone są do opłat, które zostały poniesione przez drugą stronę za sprzeciw, wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego lub odwołanie.

7. Z zastrzeżeniem ust. 3 niniejszej zasady, koszty niezbędne do celów postępowań, które zostały faktycznie poniesione przez stronę wygrywającą proces, ponosi strona przegrywającą proces zgodnie z art. 81 ust. 1 rozporządzenia, na podstawie następujących stawek maksymalnych:

a) w przypadku gdy strona nie jest reprezentowana przez pełnomocnika, koszty pobytu i podróży jednej ze stron, za podróż jednej osoby w obie strony między miejscem zamieszkania lub miejscem prowadzenia działalności a miejscem, gdzie odbywa się postępowanie ustne zgodnie z zasadą 56, jak następuje:

i) koszt transportu kolejowego w pierwszej klasie, włącznie ze zwyczajowymi opłatami dodatkowymi, jeśli całkowita odległość drogą kolejową nie przekracza 800 km;

ii) koszt transportu lotniczego w klasie turystycznej, jeśli całkowita odległość drogą kolejową przekracza 800 kilometrów, lub jeśli trasa obejmuje przeprawę przez morze;

iii) koszty pobytu jednej ze stron w wysokości ustanowionej w art. 13 załącznika VII regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnoty Europejskiej;

b) koszty podróży pełnomocników w rozumieniu art. 89 ust. 1 rozporządzenia, według stawek przewidzianych w lit. a) pkt i) oraz ii) niniejszej zasady;

c) koszty podróży, pobytu, rekompensaty za utracone dochody i należności, do zwrotu których świadkowie i biegli są uprawnieni zgodnie z zasadą 59, ust. 2, 3 lub 4, w zakresie w jakim ostateczna odpowiedzialność do zapłacenia sum spoczywa na stronie postępowania zgodnie z zasadą 59 ust. 5 lit. b);

d) koszty pełnomocnictwa w rozumieniu art. 89 ust. 1 rozporządzenia,

i) strony wnoszącej sprzeciw w postępowaniu w sprawie sprzeciwu:

300 euro;

ii) zgłaszającego w postępowaniu w sprawie sprzeciwu:

300 euro;

iii) wnioskodawcy w postępowaniu w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia lub unieważnienia wspólnotowego znaku towarowego:

450 euro;

iv) właściciela znaku w postępowaniu w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia lub unieważnienia wspólnotowego znaku towarowego:

450 euro;

v) skarżącego w postępowaniu odwoławczym:

550 euro;

vi) pozwanego w postępowaniu odwoławczym:

550 euro;

vii) w przypadku gdy strony postępowania wezwano do udziału w postępowaniu ustnym zgodnie z zasadą, 56 kwota, o której mowa w pkt. i)–vi), jest zwiększona o 400 euro;

e) w przypadku gdy istnieje kilku zgłaszających lub właścicieli zgłoszenia lub rejestracji wspólnotowego znaku towarowego lub gdy istnieje kilka stron wnoszących lub zgłaszających wniosek w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia lub unieważnienia, którzy wspólnie wnieśli sprzeciw lub wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienia, strona przegrywająca ponosi koszty określone w lit. a) tylko w odniesieniu do jednej takiej osoby;

f) w przypadku gdy strona wygrywająca proces jest reprezentowana przez więcej niż jednego pełnomocnika w rozumieniu art. 89 ust. 1 rozporządzenia, strona przegrywająca proces ponosi koszty określone w lit. b) oraz d) niniejszej zasady tylko w odniesieniu do jednego pełnomocnika;

g) strona przegrywająca proces nie jest zobowiązana do zwrócenia stronie wygrywającej proces kosztów, wydatków oraz wynagrodzeń innych niż wydatki określone w lit. a)–f).

Część N

Języki

Zasada 95

Wnioski i oświadczenia

Bez uszczerbku dla art. 115 ust. 5 rozporządzenia:

a) każdy wniosek lub oświadczenie odnoszące się do zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego może być sporządzony w języku używanym przy dokonywaniu zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego lub w drugim języku, który zgłaszający wskazał w zgłoszeniu;

b) każdy wniosek lub oświadczenie odnoszące się do zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego, może być sporządzony w jednym z języków Urzędu. Jednakże, jeżeli wniosek wnosi się na formularzu udostępnionym przez Urząd na podstawie zasady 83, formularz może zostać wypełniony w jednym z języków urzędowych Wspólnoty z zastrzeżeniem jednak, że formularz ten zostanie wypełniony w jednym z języków Urzędu w części dotyczącej pisemnych wyjaśnień.

Zasada 96

Postępowanie pisemne

1. Bez uszczerbku dla art. 115 ust. 4 i 7 rozporządzenia oraz jeżeli nie przewidziano inaczej w niniejszych zasadach, w postępowaniach pisemnych przed Urzędem każda strona może używać jednego z języków Urzędu. Jeżeli wybrany język nie jest językiem postępowania, strona ta musi przedstawić tłumaczenie w tym języku, w terminie jednego miesiąca od daty złożenia oryginalnego dokumentu. W przypadku gdy zgłaszający wspólnotowy znak towarowy jest jedyną strona w postępowaniach przed Urzędem i jeżeli język używany przy dokonaniu zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nie jest jednym z języków Urzędu, tłumaczenie może być przedstawione w drugim języku, który zgłaszający wskazał w swoim wniosku.

2. Jeżeli nie przewidziano inaczej w niniejszych zasadach, dokumenty, które muszą być używane w postępowaniu przed Urzędem, mogą być przekazywane w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. W przypadku gdy język tych dokumentów nie jest językiem postępowania, Urząd może wymagać, żeby tłumaczenie zostało przedstawione w tym języku lub, według uznania strony postępowania, w jednym z języków Urzędu, w wyznaczonym przez Urząd terminie.

Zasada 97

Postępowanie ustne

1. Każda strona w postępowaniu ustnym przed Urzędem może w miejsce języka postępowania używać jednego z pozostałych języków urzędowych Wspólnoty pod warunkiem, że zapewni tłumaczenie na język postępowania. W przypadku gdy postępowanie ustne ma miejsce w ramach postępowania w sprawie wniosku o rejestrację znaku towarowego, zgłaszający może używać albo języka używanego w zgłoszeniu, albo drugiego języka, który wskazał w swoim zgłoszeniu.

2. W postępowaniu ustnym w sprawie wniosku o rejestrację znaku towarowego, pracownicy Urzędu mogą używać albo języka używanego we wniosku, albo drugiego języka, wskazanego przez zgłaszającego. W pozostałych postępowaniach ustnych pracownicy Urzędu mogą używać w miejsce języka postępowania innego języka Urzędu, z zastrzeżeniem zgody strony lub stron w postępowaniu.

3. W przypadku zbierania dowodów strony, świadkowie lub biegli, którzy mają być przesłuchani, lecz nie znają w stopniu wystarczającym języka postępowania, mogą używać jednego z języków urzędowych Wspólnoty. Jeżeli zebranie dowodów zostało zarządzone na wniosek jednej ze stron postępowania, strony, świadkowie lub biegli, których przesłuchanie jest wymagane i którzy wypowiadają się w języku innym niż język postępowania, zostają przesłuchani tylko w przypadku gdy strona, która przedstawiła wniosek o przesłuchanie, zapewni tłumaczenie na język postępowania. W ramach postępowań w sprawie wniosków o rejestrację znaku towarowego drugi język wskazany przez zgłaszającego może być używany w miejsce języka zgłoszenia. W każdym postępowaniu, w którym bierze udział tylko jedna strona, Urząd może zezwolić, na wniosek tej strony, na odstępstwa od przepisów niniejszego ustępu.

4. Jeżeli strony oraz Urząd się na to zgadzają, to jakikolwiek język urzędowy Wspólnoty może być używany w postępowaniu ustnym.

5. Jeżeli jest to niezbędne, Urząd zapewnia na własny koszt, tłumaczenie na język postępowania lub, w miarę potrzeb, na inne języki Urzędu, chyba że obowiązek tłumaczenia ma jedna ze stron w postępowaniu.

6. Oświadczenia składane w postępowaniu ustnym przez pracowników Urzędu, przez strony postępowania, przez świadków oraz przez biegłych w jednym z języków Urzędu protokołuje się w używanym języku. Oświadczenia składane w każdym innym języku protokołuje się w języku postępowania. Zmiany tekstu zgłoszenia lub rejestracji wspólnotowego znaku towarowego protokołuje się w języku postępowania.

Zasada 98

Tłumaczenia

1. W przypadku gdy musi być przedstawione tłumaczenie dokumentu, tłumaczenie wskazuje dokument, którego dotyczy, i odtwarza formę i treść dokumentu oryginalnego. Urząd może wymagać przedstawienia, w terminie przez siebie wyznaczonym, poświadczenia, że tłumaczenie jest wierne tekstowi oryginalnemu. Prezes Urzędu określa sposób poświadczania tłumaczeń.

2. O ile przepisy rozporządzenia lub niniejszych zasad nie stanowią inaczej, dokument, do którego musi być załączone tłumaczenie uznaje się za niedoręczony do Urzędu:

a) jeżeli tłumaczenie jest dostarczone do Urzędu po upływie terminu wyznaczonego na złożenie dokumentu oryginalnego lub tłumaczenia;

b) w przypadku ust. 1, jeżeli poświadczenie nie jest dostarczone w wyznaczonym terminie.

Zasada 99

Autentyczność tłumaczeń

Wobec braku dowodu przeciwnego, Urząd może przyjąć, że tłumaczenie jest wierne tekstowi oryginalnemu.

Część O

Organizacja Urzędu

Zasada 100

Decyzje podejmowane przez jednego członka

Zgodnie z art. 127 ust. 2 i art. 129 ust. 2 rozporządzenia, jeden członek Wydziału Sprzeciwów lub Wydziału Unieważnień może podejmować decyzje w następujących przypadkach:

a) decyzje w sprawie podziału kosztów;

b) decyzje w sprawie ustalenia kwoty kosztów wypłacanej zgodnie z art. 81 ust. 6 zdanie pierwsze rozporządzenia;

c) decyzje w sprawie zamknięcia akt lub zakończenia postępowania bez wydania wyroku;

d) decyzje w sprawie odrzucenia sprzeciwu z powodu niedopuszczalności przed upływem terminu określonego w zasadzie 18 ust. 1;

e) decyzje w sprawie zawieszenia postępowania;

f) decyzje w sprawie połączenia lub podziału wielu sprzeciwów zgodnie z zasadą 21 ust. 1.

TYTUŁ XII

WZAJEMNOŚĆ

Zasada 101

Publikacja wzajemności

1. Jeżeli jest to niezbędne, Prezes Urzędu występuje do Komisji z wnioskiem o ustalenie, czy państwo, które nie jest stroną Konwencji paryskiej lub Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu, przyznaje wzajemne traktowanie w rozumieniu art. 29 ust. 5 rozporządzenia.

2. Jeżeli Komisja ustali, że wzajemne traktowanie określone w ust. 1 jest przyznane, publikuje ona w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej komunikat w tej sprawie.

3. Artykuł 29 ust. 5 rozporządzenia stosuje się od daty publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej komunikatu, o którym mowa w ust. 2, chyba że komunikat przewiduje wcześniejszą datę, od której jest stosowany. Artykuł 29 ust. 5 przestaje być skuteczny z dniem publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej komunikatu Komisji wskazującego, że wzajemne traktowanie nie jest przyznane, chyba że komunikat przewiduje wcześniejszą datę, od której jest stosowany.

4. Komunikaty określone w ust. 2 i 3 publikowane są także w Dzienniku Urzędowym Urzędu.

TYTUŁ XIII

PROCEDURA DOTYCZĄCA MIĘDZYNARODOWEJ REJESTRACJI ZNAKU

Część a

Międzynarodowa rejestracja na podstawie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego lub wspólnotowych znaków towarowych

Zasada 102

Dokonanie zgłoszenia międzynarodowego

1. Formularz udostępniony przez Urząd do celów dokonania zgłoszenia międzynarodowego, o którym mowa w art. 142 ust. 1 rozporządzenia, jest dostosowaniem urzędowego formularza udostępnianego przez Biuro Międzynarodowe Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (zwane dalej „Biurem Międzynarodowym”) w takim samym formacie, ale zawierającego takie dodatkowe wskazania i elementy, które są niezbędne lub które mogą być odpowiednie zgodnie z niniejszymi zasadami. Zgłaszający mogą również korzystać z urzędowego formularza udostępnianego przez Biuro Międzynarodowe.

2. Ustęp 1 stosuje się, mutatis mutandis, do formularza wniosku o rozszerzenie terytorialne po dokonaniu międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 144 rozporządzenia.

3. Urząd podaje do wiadomości dokonującego zgłoszenia międzynarodowego datę otrzymania przez Urząd dokumentów składających się na międzynarodowe zgłoszenie.

4. W przypadku, gdy zgłoszenie międzynarodowe dokonywane jest w języku urzędowym Wspólnoty Europejskiej innym niż język dozwolony na mocy Protokołu madryckiego do celów dokonywania zgłoszeń międzynarodowych i gdy zgłoszenie międzynarodowe nie zawiera, lub nie dołączono do niego, tłumaczenia wykazu towarów i usług oraz żadnego innego materiału tekstowego stanowiącego część zgłoszenia międzynarodowego w języku, w którym należy dokonać zgłoszenia za pośrednictwem Biura Międzynarodowego na podstawie art. 142 ust. 2 rozporządzenia, zgłaszający upoważnia Urząd do dołączenia do zgłoszenia międzynarodowego tłumaczenia wykazu towarów i usług, o którym mowa, i innych materiałów tekstowych w języku, w którym należy dokonać zgłoszenia za pośrednictwem Biura Międzynarodowego na podstawie art. 142 ust. 2 rozporządzenia. W przypadku, gdy w trakcie procedury rejestracji zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie którego dokonywane jest zgłoszenie międzynarodowe, nie ustalono jeszcze tłumaczenia, Urząd niezwłocznie organizuje tłumaczenie.

Zasada 103

Badanie zgłoszenia międzynarodowego

1. W przypadku, gdy Urząd otrzymał zgłoszenie międzynarodowe, a opłata za zgłoszenie międzynarodowe, o której mowa w art. 142 ust. 5 rozporządzenia, nie została jeszcze uiszczona, Urząd zawiadamia zgłaszającego, że do czasu jej uiszczenia zgłoszenie międzynarodowe uznawane jest za niedokonane.

2. W przypadku gdy badanie zgłoszenia międzynarodowego ujawni którykolwiek z określonych poniżej braków, Urząd wzywa zgłaszającego do uzupełnienia ujawnionych braków w dowolnym, wyznaczonym przez Urząd terminie:

a) zgłoszenie międzynarodowe nie zostało dokonane na jednym z formularzy, o których mowa w zasadzie 102 ust. 1, i nie zawiera wszystkich wskazań i informacji wymaganych przez ten formularz;

b) wykaz towarów i usług, zawarty w zgłoszeniu międzynarodowym, nie jest objęty wykazem towarów i usług, zawartym w podstawowym zgłoszeniu wspólnotowego znaku towarowego lub w podstawowym wspólnotowym znaku towarowym;

c) znak stanowiący przedmiot zgłoszenia międzynarodowego nie jest identyczny ze znakiem przedstawionym w podstawowym zgłoszeniu wspólnotowego znaku towarowego lub w podstawowym wspólnotowym znaku towarowym;

d) którekolwiek ze wskazań zawartych w zgłoszeniu międzynarodowym w odniesieniu do znaku, inne niż zrzeczenie się na podstawie art. 38 ust. 2 rozporządzenia lub zastrzeżenie prawa do koloru, nie zostało zawarte również w podstawowym zgłoszeniu wspólnotowego znaku towarowego lub podstawowym wspólnotowym znaku towarowym;

e) jeżeli w zgłoszeniu międzynarodowym kolor jest zastrzegany jako cecha odróżniająca znaku, podstawowe zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nie dotyczy lub podstawowy wspólnotowy znak towarowy nie jest tego samego koloru lub kolorów; lub

f) zgodnie ze wskazaniami dokonanymi w międzynarodowym formularzu, zgłaszający nie jest uprawniony do dokonania zgłoszenia międzynarodowego za pośrednictwem Urzędu zgodnie z art. 2 ust. 1 ppkt ii) Protokołu madryckiego,

3. W przypadku gdy zgłaszający nie upoważnił Urzędu do dołączenia tłumaczenia zgodnie z zasadą 102 ust. 4 lub gdy z innych powodów nie jest jasne, na podstawie jakiego wykazu towarów i usług dokonywane jest zgłoszenie międzynarodowe, Urząd wzywa zgłaszającego do dokonania wymaganych wskazań w dowolnym, wyznaczonym przez Urząd terminie.

4. Jeżeli braki, o których mowa w ust. 2, nie zostały uzupełnione lub wymagane wskazania, o których mowa w ust. 3, nie zostały dokonane w terminie wyznaczonym przez Urząd, Urząd podejmie decyzję o odmowie przekazania zgłoszenia międzynarodowego do Biura Międzynarodowego.

Zasada 104

Przekazanie zgłoszenia międzynarodowego

Urząd przekazuje zgłoszenie międzynarodowe do Biura Międzynarodowego wraz z poświadczeniem przewidzianym w art. 3 ust. 1 Protokołu madryckiego niezwłocznie po spełnieniu przez zgłoszenie międzynarodowe wymogów określonych zarówno w zasadach 102 i 103, jak i w art. 141 i 142 rozporządzenia.

Zasada 105

Późniejsze wskazanie

1. Urząd wzywa zgłaszającego ubiegającego się o rozszerzenie terytorialne po dokonaniu międzynarodowej rejestracji zgodnie z art. 144 rozporządzenia do uzupełnienia któregokolwiek z określonych poniżej braków w dowolnym, wyznaczonym przez Urząd terminie:

a) wniosek o rozszerzenie terytorialne nie został złożony na jednym z formularzy, o których mowa w zasadzie 102 ust. 1 i ust. 2, a także nie zawiera wszystkich wskazań i informacji wymaganych przez ten formularz;

b) wniosek o rozszerzenie terytorialne nie wskazuje numeru międzynarodowej rejestracji, do której się odnosi;

c) wykaz towarów i usług nie jest objęty wykazem towarów i usług zawartym w międzynarodowej rejestracji; lub

d) według wskazań dokonanych na międzynarodowym formularzu, zgłaszający, który ubiega się o rozszerzenie terytorialne, nie jest uprawniony do dokonania wskazania po międzynarodowej rejestracji za pośrednictwem Urzędu zgodnie z art. 2 ust. 1 ppkt ii) i art. 3b 2 Protokołu madryckiego,

2. Jeżeli braki, o których mowa w ust. 1, nie zostały uzupełnione w terminie wyznaczonym przez Urząd, Urząd podejmie decyzję o odmowie przekazanie do Biura Międzynarodowego wniosku o rozszerzenie terytorialne, przedłożonego po dokonaniu międzynarodowej rejestracji.

3. Urząd podaje do wiadomości zgłaszającego, który ubiega się o rozszerzenie terytorialne, datę otrzymania przez Urząd wniosku o rozszerzenie terytorialne.

4. Urząd przesyła wniosek o rozszerzenie terytorialne, przedłożony po dokonaniu międzynarodowej rejestracji, do Biura Międzynarodowego niezwłocznie po uzupełnieniu braków, o których mowa w ust. 1 niniejszej zasady i po spełnieniu wymogów określonych w art. 144 rozporządzenia.

Zasada 106

Uzależnienie międzynarodowej rejestracji od podstawowego zgłoszenia lub podstawowej rejestracji

1. Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe, w którym w okresie pięciu lat od daty międzynarodowej rejestracji:

a) zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja, zostało wycofane, uważane jest za wycofane lub zostało odrzucone na mocy ostatecznej decyzji;

b) prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja wygasło ze względu na fakt, że się go zrzeczono, nie zostało przedłużone, zostało cofnięte lub uznane za nieważne albo przez Urząd, na mocy ostatecznej decyzji, albo na podstawie roszczenia wzajemnego, wysuniętego w ramach postępowania w sprawie o naruszenie przez sąd właściwy dla rozpatrywania spraw dotyczących wspólnotowych znaków towarowych;

c) zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego lub wspólnotowy znak towarowy, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja, zostało podzielone na dwa zgłoszenia lub dwie rejestracje.

2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

a) numer międzynarodowej rejestracji;

b) imię i nazwisko lub nazwę właściciela międzynarodowej rejestracji;

c) okoliczności i decyzje mające wpływ na podstawowe zgłoszenie lub rejestrację, jak również datę efektywną wystąpienia tych okoliczności i wydania tych decyzji;

d) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. a) lub b), wniosek o unieważnienie międzynarodowej rejestracji;

e) w przypadku, gdy akt, o którym mowa w ust. 1 lit. a) lub b), ma wpływ na podstawowe zgłoszenie lub podstawową rejestrację jedynie w odniesieniu do niektórych towarów i usług, te towary i usługi, na które ma on wpływ lub te towary i usługi, na które nie ma on wpływu;

f) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. c), numer każdego odnośnego zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego lub każdej odnośnej rejestracji.

3. Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe z upływem okresu pięciu lat od daty międzynarodowej rejestracji o:

a) toczącym się postępowaniu w sprawie o uchylenie decyzji eksperta dotyczącej odmowy przyjęcia zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja zgodnie z art. 38 rozporządzenia;

b) toczącym się postępowaniu w sprawie sprzeciwu wobec zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja;

c) toczącym się postępowaniu w sprawie o cofnięcie lub uznanie za nieważne prawa ochronnego na wspólnotowy znak towarowy, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja;

d) tym, że w rejestrze wspólnotowych znaków towarowych dokonano wpisu stwierdzającego, że przed sądem właściwym dla rozpatrywania spraw dotyczących wspólnotowych znaków towarowych wysunięte zostało roszczenie wzajemne w sprawie o cofnięcie lub uznanie za nieważne prawa ochronnego na wspólnotowy znak towarowy, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja, ale w tym rejestrze nie dokonano jeszcze wpisu dotyczącego decyzji wydanej przez ten sąd w sprawie tego roszczenia wzajemnego.

4. Po zakończeniu postępowań, o których mowa w ust. 3, drogą wydania ostatecznej decyzji lub dokonania wpisu w rejestrze, Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe zgodnie z ust. 2.

5. Wszelkie odniesienia w ust. 1 i 3 do wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja, obejmują rejestrację wspólnotowego znaku towarowego w następstwie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie którego dokonane zostało międzynarodowe zgłoszenie.

Zasada 107

Przedłużenie

Międzynarodowa rejestracja przedłużana jest bezpośrednio w Biurze Międzynarodowym.

Część b

Międzynarodowa rejestracja wskazująca Wspólnotę Europejską

Zasada 108

Starszeństwo zastrzeżone w zgłoszeniu międzynarodowym

1. W przypadku, gdy na podstawie art. 148 ust. 1 rozporządzenia, w zgłoszeniu międzynarodowym zastrzeżone zostało starszeństwo jednego lub większej liczby wcześniej zarejestrowanych znaków towarowych, o których mowa w art. 34 rozporządzenia, właściciel przedkłada Urzędowi kopię odnośnej rejestracji w terminie trzech miesięcy od daty, w której Biuro Międzynarodowe zawiadomiło Urząd, że dokonano międzynarodowej rejestracji. Kopia, o której tutaj mowa, musi być poświadczona przez właściwy organ jako wierna kopia odnośnej rejestracji.

2. W przypadku gdy właściciel międzynarodowej rejestracji zobowiązany jest być reprezentowanym w postępowaniu przed Urzędem na podstawie art. 88 ust. 2 rozporządzenia, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera wyznaczenie pełnomocnika w rozumieniu art. 89 ust. 1 rozporządzenia.

3. Prezes Urzędu może postanowić, że materiał dowodowy, który ma zostać dostarczony przez właściciela, może obejmować mniej niż to, co jest wymagane na mocy ust. 1, pod warunkiem, że wymagane informacje są dostępne dla Urzędu z innych źródeł.

Zasada 109

Badanie zastrzeżenia starszeństwa

1. W przypadku gdy Urząd stwierdził, że zastrzeżenia starszeństwa na podstawie zasady 108 ust. 1 niezgodne jest z art. 34 rozporządzenia lub nie spełnia innych wymogów określonych w zasadzie 108, Urząd wzywa właściciela do uzupełnienia braków w dowolnym, wyznaczonym przez Urząd terminie.

2. Jeżeli wymogi, o których mowa w ust. 1, nie zostały spełnione w wyznaczonym terminie, prawo starszeństwa w odniesieniu do międzynarodowej rejestracji wygasa. Jeżeli braki dotyczą jedynie niektórych towarów i usług, prawo starszeństwa wygasa jedynie w zakresie, w jakim dotyczy tych towarów i usług.

3. Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe o każdym przypadku uznania prawa starszeństwa za wygasłe zgodnie z ust. 2. Ponadto, Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe o każdym przypadku wycofania lub ograniczenia zastrzeżenia starszeństwa.

4. Urząd zawiadamia Urząd Znaków Towarowych Beneluksu lub główny urząd własności przemysłowej zainteresowanego Państwa Członkowskiego o zastrzeżeniu starszeństwa, chyba że prawo starszeństwa uznane zostało za wygasłe zgodnie z ust. 2.

Zasada 110

Zastrzeżenie starszeństwa przed Urzędem

1. Właściciel międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską może zastrzec bezpośrednio przed Urzędem starszeństwo jednego lub większej liczby wcześniej zarejestrowanych znaków towarowych, o których mowa w art. 35 rozporządzenia począwszy od daty, w której Urząd, działając na podstawie art. 147 ust. 2 rozporządzenia, opublikował fakt, że żadna decyzja o odmowie udzielenia prawa ochronnego z międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską nie została notyfikowana, lub jeżeli jakakolwiek taka decyzja o odmowie została uchylona zgodnie z art. 148 ust. 2 rozporządzenia.

2. W przypadku, gdy starszeństwo zastrzegane jest przed Urzędem przed datą, o której mowa w ust. 1, zastrzeżenie starszeństwa uznawane jest za dokonane w Urzędzie z datą, o której mowa w ust. 1.

3. Zgłoszenie w celu zastrzeżenia starszeństwa na podstawie art. 148 ust. 2 rozporządzenia i ust. 1 powyżej zawiera:

a) wskazanie, że zastrzeżenie starszeństwa dokonywane jest dla międzynarodowej rejestracji na mocy Protokołu madryckiego;

b) numer rejestracyjny międzynarodowej rejestracji;

c) imię i nazwisko oraz adres właściciela międzynarodowej rejestracji zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. b);

d) w przypadku, gdy właściciel wyznaczył pełnomocnika, imię i nazwisko oraz siedzibę pełnomocnika zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. e);

e) wskazanie Państwa Członkowskiego lub Państw Członkowskich w których, lub na które zarejestrowany został wcześniejszy znak, datę, od której odnośna rejestracja stała się skuteczna, numer odnośnej rejestracji oraz towary i usługi, dla których zarejestrowany został wcześniejszy znak;

f) w przypadku gdy zastrzeżenie starszeństwa dotyczy jedynie niektórych towarów i usług określonych we wcześniejszej rejestracji, wskazanie towarów i usług, których dotyczy to zastrzeżenie starszeństwa;

g) kopię odnośnej rejestracji; poświadczoną przez właściwy organ jako będącą jej wierną kopią;

h) w przypadku gdy właściciel międzynarodowej rejestracji zobowiązany jest być reprezentowanym w postępowaniu przed Urzędem na podstawie art. 88 ust. 2 rozporządzenia, wyznaczenie pełnomocnika w rozumieniu art. 89 ust. 1 rozporządzenia.

4. Jeżeli nie zostały spełnione wymogi zastrzeżenia starszeństwa, o których mowa w ust. 3, Urząd wzywa właściciela międzynarodowej rejestracji do uzupełnienia braków. Jeżeli braki nie zostały uzupełnione w terminie wyznaczonym przez Urząd, Urząd odrzuca zgłoszenie.

5. W przypadku gdy Urząd uwzględnił zgłoszenie zastrzeżenia starszeństwa, zawiadamia on o tym fakcie Biuro Międzynarodowe, podając mu do wiadomości odpowiednio:

a) numer odnośnej międzynarodowej rejestracji;

b) nazwę Państwa Członkowskiego lub Państw Członkowskich, w którym(-ch) lub na które rejestrowany został wcześniejszy znak;

c) numer odnośnej rejestracji; i

d) datę, z którą odnośna rejestracja stała się skuteczna.

6. Po uwzględnieniu przez Urząd zgłoszenia zastrzeżenia starszeństwa, Urząd zawiadamia Urząd Znaków Towarowych Beneluksu lub główny urząd własności przemysłowej zainteresowanego Państwa Członkowskiego o zgłoszeniu zastrzeżenia starszeństwa.

7. Prezes Urzędu może postanowić, że materiał dowodowy, który ma zostać dostarczony przez właściciela, może obejmować mniej niż to, co jest wymagane zgodnie z ust. 1 lit. g), pod warunkiem że wymagane informacje są dostępne dla Urzędu z innych źródeł.

Zasada 111

Decyzja mająca wpływ na zastrzeżenie starszeństwa

W przypadku gdy zastrzeżenie starszeństwa, dokonane zgodnie z art. 148 ust. 1 rozporządzenia lub podane do wiadomości zgodnie z zasadą 110 ust. 5, zostało wycofane lub zostało unieważnione przez Urząd, Urząd zawiadamia odpowiednio Biuro Międzynarodowe.

Zasada 112

Badanie bezwzględnych podstaw odmowy

1. W przypadku gdy w trakcie badania na podstawie art. 149 ust. 1 rozporządzenia Urząd stwierdził, że, na podstawie art. 38 ust. 1 rozporządzenia, znak towarowy stanowiący przedmiot rozszerzenia terytorialnego na Wspólnotę Europejską nie jest uprawniony do ochrony w odniesieniu do wszystkich lub dowolnej części towarów lub usług, dla których został zarejestrowany przez Biuro Międzynarodowe, Urząd wydaje zawiadomienie o tymczasowej odmowie z urzędu na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 Protokołu madryckiego i zasady 17 ust. 1 wspólnego regulaminu Biura Międzynarodowego.

W przypadku gdy właściciel międzynarodowej rejestracji zobowiązany jest być reprezentowanym w postępowaniu przed Urzędem na podstawie art. 88 ust. 1 rozporządzenia, odnośne zawiadomienie zawiera wezwanie do wyznaczenia pełnomocnika w rozumieniu art. 89 ust. 1 rozporządzenia.

Zawiadomienie o tymczasowej odmowie określa powody, na których jest ona oparta, a także wyznacza termin, w jakim właściciel międzynarodowej rejestracji może przedłożyć swoje uwagi i, jeżeli jest to stosowne, musi wyznaczyć swojego pełnomocnika.

Odnośny termin rozpoczyna swój bieg z dniem, w którym Urząd wydał decyzję o tymczasowej odmowie.

2. [21] (uchylony).

3. W przypadku gdy, w trakcie badania na podstawie art. 149 ust. 1 rozporządzenia, Urząd stwierdził, że międzynarodowa rejestracja wskazująca Wspólnotę Europejską nie zawiera wskazania drugiego języka na podstawie zasady 126 niniejszego rozporządzenia i zasady 9 ust. 5 lit. g) ppkt ii) wspólnego regulaminu, Urząd wydaje zawiadomienie o tymczasowej odmowie z urzędu na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 Protokołu madryckiego i zasady 17 ust. 1 wspólnego regulaminu Biura Międzynarodowego. Zastosowanie ma ust. 1, zdania drugie, trzecie i czwarte.

4. W przypadku gdy właściciel międzynarodowej rejestracji nie obalił podstaw odmowy udzielenia prawa ochronnego w wyznaczonym terminie lub nie spełnił warunku określonego w ust. 2, lub, jeśli stosowne, nie wyznaczył pełnomocnika lub nie wskazał drugiego języka, Urząd podejmuje decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego na wszystkie lub niektóre towary i usługi, dla których zarejestrowana została międzynarodowa rejestracja. Od takiej decyzji przysługuje odwołanie zgodnie z art. 57-63 rozporządzenia.

5. W przypadku gdy do czasu rozpoczęcia biegu terminu na wniesienie sprzeciwu, o którym mowa w art. 151 ust. 2 rozporządzenia, Urząd nie wydał zawiadomienia o tymczasowej odmowie z urzędu na podstawie ust. 1, Urząd przesyła do Biura Międzynarodowego pismo o przyznaniu prawa ochronnego, które wskazuje, że zakończone zostało badanie bezwzględnych podstaw odmowy na podstawie art. 38 rozporządzenia, ale że międzynarodowa rejestracja jest nadal przedmiotem sprzeciwów lub uwag stron trzecich.

Zasada 113

Zawiadomienie Biura Międzynarodowego o tymczasowej odmowie z urzędu

1. Zawiadomienie o tymczasowej odmowie udzielenia prawa ochronnego międzynarodowej rejestracji, w całości lub w części, z urzędu na podstawie zasady 112, przesyłane jest do Biura Międzynarodowego i zawiera:

a) numer międzynarodowej rejestracji;

b) wszystkie powody, na których oparta jest tymczasowa odmowa, wraz z odniesieniem do odpowiednich przepisów rozporządzenia;

c) wskazanie, że tymczasowa odmowa udzielenia prawa ochronnego potwierdzona zostanie decyzją Urzędu, jeżeli właściciel międzynarodowej rejestracji nie obali podstaw tej odmowy poprzez przedłożenie swoich uwag do Urzędu w terminie dwóch miesięcy od daty, w której Urząd dokonał tymczasowej odmowy;

d) jeżeli tymczasowa odmowa dotyczy jedyne niektórych towarów i usług, wskazanie tych towarów i usług.

2. W odniesieniu do każdego zawiadomienia o tymczasowej odmowie z urzędu na podstawie ust. 1 i pod warunkiem, że termin na wniesienie sprzeciwu upłynął i że żadna decyzja dotycząca tymczasowej odmowy na podstawie sprzeciwu nie została wydana na postawie zasady 115 ust. 1, Urząd podaje do wiadomości Biura Międzynarodowego, co następuje:

a) w przypadku gdy w wyniku postępowania przed Urzędem nastąpiło uchylenie decyzji o tymczasowej odmowie, fakt, że odnośny znak jest chroniony we Wspólnocie Europejskiej;

b) w przypadku gdy decyzja o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak stała się decyzją ostateczną, jak stosowne, po rozpatrzeniu odwołania na podstawie art. 57 rozporządzenia lub skargi na podstawie art. 63 rozporządzenia, Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe, że odmówiono udzielenia prawa ochronnego na znak we Wspólnocie Europejskiej;

c) w przypadku gdy odmowa na podstawie lit. a) lub b) dotyczy jedynie niektórych towarów i usług, te towary i usługi, w odniesieniu do których znak jest chroniony we Wspólnocie Europejskiej.

Zasada 114

Postępowanie w sprawie sprzeciwu

1. W przypadku gdy wniesiony został sprzeciw wobec międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską na podstawie art. 151 rozporządzenia, sprzeciw zawiera:

a) numer międzynarodowej rejestracji, przeciwko której wnoszony jest sprzeciw;

b) wskazanie towarów i usług wymienionych w międzynarodowej rejestracji, przeciwko której wnoszony jest sprzeciw;

c) imię i nazwisko lub nazwę właściciela międzynarodowej rejestracji;

d) wskazania i elementy, o których mowa w zasadzie 15 ust. 2 lit b) do h).

2. Zasady 15 ust. 1, 3 i 4 oraz ust. 16–22 stosuje się z następującymi zastrzeżeniami:

a) wszelkie odniesienia do wniosku o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego rozumiane są jako odniesienia do międzynarodowej rejestracji;

b) wszelkie odniesienia do wycofania wniosku o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego rozumiane są jako odniesienia do zrzeczenia się międzynarodowej rejestracji w odniesieniu do Wspólnoty Europejskiej;

c) wszelkie odniesienia do zgłaszającego rozumiane są jako odniesienia do właściciela międzynarodowej rejestracji.

3. Jeżeli sprzeciw wniesiony został przed upływem terminu sześciu miesięcy, o którym mowa w art. 151 ust. 2 rozporządzenia, to uznawany jest za wniesiony pierwszego dnia następującego po upływie terminu sześciu miesięcy. Stosowanie art. 42 ust. 3 zdanie drugie rozporządzenia pozostaje nienaruszone.

4. W przypadku gdy właściciel międzynarodowej rejestracji zobowiązany jest być reprezentowanym w postępowaniu przed Urzędem na podstawie art. 88 ust. 2 rozporządzenia, a jeszcze nie wyznaczył pełnomocnika w rozumieniu art. 89 ust. 1 rozporządzenia, zawiadomienie właściciela międzynarodowej rejestracji o sprzeciwie, na podstawie zasady 19 zawiera wezwanie do wyznaczenia pełnomocnika w rozumieniu art. 89 ust. 1 rozporządzenia w terminie dwóch miesięcy od daty notyfikacji zawiadomienia.

W przypadku gdy właściciel międzynarodowej rejestracji nie wyznaczył pełnomocnika w tym terminie, Urząd podejmuje decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego z międzynarodowej rejestracji.

5. Postępowanie w sprawie sprzeciwu ulega zawieszeniu, jeżeli decyzja o tymczasowej odmowie udzielenia prawa ochronnego jest lub została wydana z urzędu na podstawie zasady 112. Gdy tymczasowa odmowa z urzędu prowadzi do decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak, która stała się decyzją ostateczną, Urząd nie przystępuje do wydania postanowienia i zwraca opłatę za sprzeciw, a decyzja o podziale kosztów nie zostaje podjęta.

Zasada 115

Zawiadomienie o tymczasowej odmowie w wyniku sprzeciwu

1. Gdy sprzeciw wobec międzynarodowej rejestracji został wniesiony do Urzędu na podstawie art. 151 ust. 2 rozporządzenia lub jest uznawany za wniesiony do Urzędu na podstawie zasady 114 ust. 3, Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe o tymczasowej odmowie udzielenia prawa ochronnego w wyniku sprzeciwu.

2. Zawiadomienie o tymczasowej odmownie udzielenia prawa ochronnego w wyniku sprzeciwu zawiera:

a) numer międzynarodowej rejestracji;

b) wskazanie, że odmowa oparta jest na fakcie, że wniesiony został sprzeciw, wraz z odniesieniem do przepisów art. 8 rozporządzenia, na które powołuje się sprzeciw;

c) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres strony wnoszącej sprzeciw.

3. W przypadku gdy sprzeciw oparty jest na zgłoszeniu lub rejestracji znaku towarowego, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera następujące wskazania:

i) datę wniesienia, datę rejestracji i, jeżeli zostało ono zastrzeżone, datę zastrzeżenia pierwszeństwa;

ii) numer wniesienia i, jeżeli jest on inny, numer rejestracji;

iii) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres właściciela;

iv) przedstawienie znaku; i

v) wykaz towarów i usług, na których oparty jest sprzeciw.

4. Jeżeli tymczasowa odmowa dotyczy jedynie niektórych towarów i usług, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, wskazuje te towary i usługi.

5. Urząd podaje do wiadomości Biura Międzynarodowego, co następuje:

a) w przypadku gdy w wyniku postępowania w sprawie sprzeciwu uchylona została decyzja o tymczasowej odmowie, fakt, że znak jest chroniony we Wspólnocie Europejskiej;

b) w przypadku gdy decyzja o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak stała się decyzją ostateczną, jeżeli jest to odpowiednie, po rozpatrzeniu odwołania na podstawie art. 57 rozporządzenia lub skargi na podstawie art. 63 rozporządzenia, fakt, że odmówiono udzielenia prawa ochronnego na znak we Wspólnocie Europejskiej;

c) w przypadku gdy odmowa na podstawie lit. a) lub b) dotyczy jedynie niektórych towarów i usług, te towary i usługi, w odniesieniu od których znak jest chroniony we Wspólnocie Europejskiej.

6. W przypadku gdy dla jednej i tej samej międzynarodowej rejestracji wydana została więcej niż jedna decyzja o tymczasowej odmowie na podstawie zasady 112 ust. 1, 2 lub ust. 1 niniejszej zasady, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5 niniejszej zasady, dotyczy odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak w całości lub w części, zgodnie z wynikiem wszystkich postępowań na podstawie art. 149 i 151 rozporządzenia.

Zasada 116

Oświadczenie o przyznaniu prawa ochronnego

1. W przypadku gdy Urząd nie wydał zawiadomienia o tymczasowej odmowie z urzędu na podstawie zasady 112, a w terminie na wniesienie sprzeciwu, o którym mowa w art. 151 ust. 2 rozporządzenia, do Urzędu nie wpłynął żaden sprzeciw i Urząd nie wydał zawiadomienia o tymczasowej odmowie z urzędu w wyniku wniesienia uwag strony trzeciej, Urząd przesyła dodatkowe oświadczenie o przyznaniu prawa ochronnego do Biura Międzynarodowego, w którym wskazuje, że znak jest chroniony we Wspólnocie Europejskiej.

2. Do celów art. 146 ust. 2 rozporządzenia, dodatkowe pismo o przyznaniu prawa ochronnego, o którym mowa w ust. 1, ma taki sam skutek jak pismo Urzędu, że zawiadomienie o odmowie zostało wycofane.

Zasada 117

Zawiadomienie Biura Międzynarodowego o unieważnieniu

1. W przypadku gdy, na podstawie art. 56 lub 96 i 153 rozporządzenia, skutki międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską uznane zostały za nieważne i gdy ta decyzja stała się decyzją ostateczną, Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe odpowiednio.

2. Zawiadomienie jest opatrzone datą i zawiera:

a) wskazanie, że Urząd wydał decyzję stwierdzającą nieważność lub wskazanie sądu właściwego dla rozpatrywania spraw dotyczących wspólnotowych znaków towarowych, który wydał wyrok stwierdzający nieważność;

b) wskazanie, czy unieważnienie miało formę stwierdzenia wygaśnięcia praw właściciela międzynarodowej rejestracji, uznania nieważności prawa ochronnego na znak towarowy ze względu na istnienie bezwzględnych podstaw unieważnienia lub uznania nieważności prawa ochronnego na znak towarowy ze względu na istnienie względnych podstaw unieważnienia;

c) wskazanie faktu, że unieważnienie nie jest już przedmiotem odwołania;

d) numer międzynarodowej rejestracji;

e) imię i nazwisko lub nazwę właściciela międzynarodowej rejestracji;

f) jeżeli nieważność nie dotyczy wszystkich towarów i usług, te towary i usługi, w odniesieniu do których stwierdzono nieważność lub te towary i usługi, w odniesieniu do których nie stwierdzono nieważności;

g) datę stwierdzenia nieważności wraz ze wskazaniem, czy unieważnienie jest skuteczne od tej daty, czy z mocą wsteczną.

Zasada 118

Skutek prawny rejestracji przeniesienia

Do celów art. 17, a także w związku z art. 2 3 ust. 1 lub 2 i artykułem 24 rozporządzenia, wpis w międzynarodowym rejestrze dotyczący zmiany własności międzynarodowej rejestracji zastępuje wpis przeniesienia w rejestrze wspólnotowych znaków towarowych.

Zasada 119

Skutek prawny rejestracji licencji i innych praw

Do celów art. 19, 20, 21 i 22, a także w związku z 23 i art. 24 rozporządzenia, wpis w Międzynarodowym Rejestrze licencji lub ograniczenia prawa właściciela do dysponowania w odniesieniu do międzynarodowej rejestracji zastępuje rejestrację w rejestrze wspólnotowych znaków towarowych licencji, prawa rzeczowego, środka egzekucyjnego lub postępowania upadłościowego.

Zasada 120

Rozpatrywanie wniosków o rejestrację przeniesień, licencji lub ograniczeń prawa właściciela do dysponowania

1. W przypadku gdy wniosek o rejestrację zmiany własności, licencji lub ograniczenia prawa właściciela do dysponowania złożony został za pośrednictwem Urzędu przez osobę inną niż właściciel międzynarodowej rejestracji, Urząd odmawia przesłania wniosku do Biura Międzynarodowego, jeżeli wniosek nie został złożony wraz z dowodem przeniesienia, licencją lub ograniczeniem prawa dysponowania.

2. W przypadku gdy wniosek o rejestrację zmiany lub unieważnienia licencji lub usunięcia ograniczenia prawa właściciela do dysponowania złożony został za pośrednictwem Urzędu przez właściciela międzynarodowej rejestracji, Urząd podejmuje decyzję o odmowie przesłania wniosku do Międzynarodowego Biura, jeżeli wniosek nie został złożony wraz z dowodem, że licencja już nie istnieje lub została zmieniona, lub że ograniczenie prawa dysponowania zostało usunięte.

Zasada 121

Znaki wspólne

1. W przypadku gdy międzynarodowa rejestracja wskazuje, że oparta jest na podstawowym zgłoszeniu lub podstawowej rejestracji, które(-a) dotyczy znaku wspólnego, znaku certyfikującego lub znaku gwarancyjnego, międzynarodowa rejestracja wskazująca Wspólnotę Europejską traktowana jest jak wspólnotowy znak wspólny.

2. Właściciel międzynarodowej rejestracji przedkłada regulamin używania znaku zgodnie z art. 65 rozporządzenia i zasadą 43 bezpośrednio Urzędowi w terminie dwóch miesięcy od daty, w której Biuro Międzynarodowe zawiadomiło Urząd o międzynarodowej rejestracji.

3. Zawiadomienie o tymczasowej odmowie z urzędu na podstawie zasady 112 wydawane jest również:

a) jeżeli istnieje jedna z podstaw odmowy przewidzianych w art. 66 ust. 1 lub 2 rozporządzenia w związku z ust. 3 tego artykułu;

b) w przypadku, gdy regulamin używania znaku nie został przedłożony zgodnie z ust. 2.

Stosuje się zasady 112 ust. 2 i 3 oraz 113.

4. Wzmianka o zmianie regulaminu używania znaku na podstawie art. 69 rozporządzenia publikowana jest w Biuletynie wspólnotowych znaków towarowych.

Zasada 122

Konwersja międzynarodowej rejestracji na zgłoszenie krajowego znaku towarowego

1. Wniosek o konwersję międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską na zgłoszenie krajowego znaku towarowego na podstawie art. 108 i 154 rozporządzenia zawiera:

a) numer rejestracyjny międzynarodowej rejestracji;

b) datę międzynarodowej rejestracji lub datę wskazania Wspólnoty Europejskiej, dokonanego po międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 3b ust. 2 Protokołu madryckiego, i, gdy ma to zastosowanie, szczegółowe dane dotyczące zastrzeżenia pierwszeństwa międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 154 ust. 2 rozporządzenia oraz szczegółowe dane dotyczące zastrzeżenia starszeństwa na podstawie art. 34, 35 i 148 rozporządzenia;

c) wskazania i elementy, o których mowa w zasadzie 44 ust. 1 lit a), c), d), e) oraz f).

2. W przypadku, gdy wnioskujący ubiega się o konwersję na podstawie art. 108 ust. 5 i art. 154 rozporządzenia w następstwie nieudanej próby przedłużenia prawa ochronnego z międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską, wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera wskazanie o tym i datę, z którą ochrona wygasła. Termin trzech miesięcy, przewidziany w art. 108 ust. 5 rozporządzenia, rozpoczyna swój bieg z dniem następującym po ostatnim dniu, w którym przedłużenie prawa ochronnego może jeszcze zostać dokonane na podstawie art. 7 ust. 4 Protokołu madryckiego.

3. Zasady 45, 46 ust. 2 lit. a) i c) oraz 47 stosuje się mutatis mutandis.

Zasada 123

Konwersja międzynarodowej rejestracji na wskazanie Państwa Członkowskiego będącego stroną Protokołu madryckiego lub Porozumienia madryckiego

1. Wniosek o konwersję międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską na wskazanie Państwa Członkowskiego będącego stroną Protokołu madryckiego lub Porozumienia madryckiego na podstawie art. 154 rozporządzenia zawiera wskazania i elementy, o których mowa w zasadzie 122 ust. 1 i 2.

2. Zasadę 45 stosuje się mutatis mutandis. Urząd odrzuca również wniosek o konwersję w przypadku, gdy warunki wskazania Państwa Członkowskiego będącego stroną Protokołu madryckiego lub Porozumienia madryckiego nie zostały spełnione zarówno z datą wskazania Wspólnoty Europejskiej, jak i z datą, w której wniosek o konwersję został otrzymany lub, zgodnie z art. 109 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia, uznawany jest za otrzymany przez Urząd.

3. Zasadę 46 ust. 2 lit. a) i c) stosuje się mutatis mutandis. Opublikowanie wniosku o konwersję zawiera również wskazanie, że wnioskujący ubiega się o konwersję na wskazanie Państwa Członkowskiego będącego stroną Protokołu madryckiego lub Porozumienia Madryckiego na podstawie art. 154 rozporządzenia.

4. W przypadku gdy wniosek o konwersję spełnia wymogi określone w rozporządzeniu i w niniejszych zasadach, Urząd przesyła ten wniosek niezwłocznie do Biura Międzynarodowego. Urząd podaje do wiadomości właścicielowi międzynarodowej rejestracji datę przesłania.

Zasada 124

Przekształcenie międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejska na zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego

1. Aby mogło być uznane za przekształcenie międzynarodowej rejestracji, unieważnionej przez Biuro Międzynarodowe, na wniosek Urzędu pochodzenia na podstawie art. 9d Protokołu madryckiego i zgodnie z art. 156 rozporządzenia, zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego musi zawierać wskazanie o tym fakcie. To wskazanie musi zostać dokonane z chwilą złożenia odnośnego wniosku.

2. Oprócz wskazań i elementów, o których mowa w zasadzie 1, wniosek zawiera:

a) wskazanie numeru międzynarodowej rejestracji, która została unieważniona;

b) datę, w której Biuro Międzynarodowe unieważniło międzynarodową rejestrację;

c) odpowiednio, datę międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 3 ust. 4 Protokołu madryckiego lub datę wpisu terytorialnego rozszerzenia na Wspólnotę Europejską, dokonanego po międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 3b ust. 2 Protokołu madryckiego;

d) gdy ma to zastosowanie, datę pierwszeństwa zastrzeżonego w międzynarodowym zgłoszeniu, wpisaną w Międzynarodowym Rejestrze prowadzonym przez Biuro Międzynarodowe.

3. W przypadku, gdy w trakcie badania, zgodnie z zasadą 9 ust. 3, Urząd stwierdził, że wniosek nie został złożony w terminie trzech miesięcy od daty, w której Biuro Międzynarodowe unieważniło międzynarodową rejestrację, lub gdy towary i usługi, dla których wspólnotowy znak towarowy ma zostać zarejestrowany, nie są objęte wykazem towarów i usług, dla których międzynarodowa rejestracja została zarejestrowana w odniesieniu do Wspólnoty Europejskiej, Urząd wzywa wnioskującego do uzupełnienia ujawnionych braków, a w szczególności do ograniczenia odnośnego wykazu towarów i usług do tych towarów i usług, które nie są objęte wykazem towarów i usług, dla których międzynarodowa rejestracja zarejestrowana została w odniesieniu do Wspólnoty Europejskiej, w dowolnym, wyznaczonym przez Urząd terminie.

4. Jeżeli braki, o których mowa w ust. 3, nie zostaną uzupełnione w wyznaczonym terminie, prawo do daty międzynarodowej rejestracji lub do daty terytorialnego rozszerzenia i, jeżeli zostało ono zastrzeżone, do daty pierwszeństwa międzynarodowej rejestracji ulega utracie.

Część c

Komunikacja

Zasada 125

Komunikowanie się z Biurem Międzynarodowym i formy elektroniczne

1. Do celów komunikowania się z Biurem Międzynarodowym stosuje się sposób i format, które uzgodnione zostały przez Biuro Międzynarodowe i Urząd, a najlepiej drogę elektroniczną.

2. Wszelkie odniesienia do formularzy rozumiane są jako odniesienia obejmujące formularze udostępniane w formacie elektronicznym.

Zasada 126

Stosowanie języków

Do celów stosowania rozporządzenia i niniejszych zasad w odniesieniu do międzynarodowych rejestracji wskazujących Wspólnotę Europejską, językiem dokonania międzynarodowego zgłoszenia jest język postępowania w rozumieniu art. 115 ust. 4 rozporządzenia, a drugim językiem wskazanym w międzynarodowym wniosku jest drugi język w rozumieniu art. 115 ust. 3 rozporządzenia.

Artykuł 2

Przepisy przejściowe

1. Na każdym wniosku o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego, złożonym w terminie trzech miesięcy przed datą ustaloną na podstawie art. 143 ust. 3 rozporządzenia, Urząd oznacza datę dokonania zgłoszenia ustaloną na podstawie tego przepisu oraz datę rzeczywistego otrzymania wniosku.

2. W odniesieniu do zgłoszenia, termin pierwszeństwa liczący sześć miesięcy przewidziany w art. 29 oraz 33 rozporządzenia, liczony jest od daty ustalonej na podstawie art. 143 ust. 3 rozporządzenia.

3. Urząd może wydać zgłaszającemu pokwitowanie przed datą ustaloną na podstawie art. 143 ust. 3 rozporządzenia.

4. Urząd może rozpatrzyć zgłoszenia przed datą ustaloną na podstawie art. 143 ust. 3 rozporządzenia oraz powiadomić zgłaszającego w celu usunięcia przed upłynięciem tej daty ewentualnych braków. Każda decyzja w odniesieniu do takich zgłoszeń może być podjęta dopiero po tej dacie.

5. W odniesieniu do zgłoszenia, Urząd nie może rozpocząć poszukiwania na podstawie art. 39 ust. 1 rozporządzenia, niezależnie od istnienia lub braku zastrzeżenia pierwszeństwa tego zgłoszenia na podstawie art. 29 i 33 rozporządzenia.

6. W przypadku gdy data otrzymania wniosku o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego przez Urząd, centralny urząd zajmujący się ochroną własności przemysłowej Państwa Członkowskiego lub przez Urząd Znaków Towarowych krajów Beneluksu, jest wcześniejsza od daty, z którą rozpoczyna się termin trzech miesięcy określony w art. 143 ust. 4 rozporządzenia, zgłoszenie uważa się za niezłożone. Zgłaszającego powiadamia się o tym i odsyła się mu zgłoszenie.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 13 grudnia 1995 r.