Wyrok NSA z dnia 9 maja 2023 r., sygn. II OSK 1411/20

Broń i materiały wybuchowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędzia del. WSA Anna Szymańska Protokolant: starszy asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lutego 2020 r. sygn. akt II SA/Wa 2278/19 w sprawie ze skargi S. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 22 sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską do celów łowieckich 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od S. B. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 28 lutego 2020 r., II SA/Wa 2278/19, oddalił skargę S. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 22 sierpnia 2019 r. nr: [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską do celów łowieckich.

Zaskarżoną decyzją, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, ze zm., dalej k.p.a.) oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2019 r. poz. 284),Komendant Główny Policji utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Katowicach z 11 lipca 2019 r. nr [...] o cofnięciu S. B. pozwolenia na broń palną myśliwską do celów łowieckich.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ podał, że w związku z uzyskaną informacją, iż S. B. przebywał w szpitalu ze względu na uraz głowy, organ pierwszej instancji powziął uzasadnione wątpliwości co do jego zdolności psychofizycznej do dysponowania bronią. Z tego względu, na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy o broni i amunicji, zobowiązał S. B. do poddania się badaniom psychologicznym i przedstawienia wydanego na ich podstawie orzeczenia, co zobowiązany wykonał dostarczając organowi pozytywne dla niego orzeczenie lekarskie z 28 marca 2018 r. nr [...]i orzeczenie psychologiczne z 26 marca 2019 r. nr [...]. Komendant Wojewódzki Policji w Katowicach skorzystał z przysługujących uprawnień i zaskarżył powyższe orzeczenia. W wyniku ponownych badań przeprowadzonych w trybie odwoławczym wydano 23 maja 2019 r. orzeczenie lekarskie nr [...], stwierdzające, że S. B. należy do osób wymienionych w art. 15 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy o broni i amunicji i nie może dysponować bronią oraz orzeczenie psychologiczne z 14 maja 2019 r. nr [...], w którym wskazano, że nie należy do osób wymienionych w art. 15 ust. 1 pkt 3 ustawy o broni i amunicji i może dysponować bronią. Organ stwierdził, że negatywne orzeczenie lekarskie uniemożliwia zachowanie pozwolenia na broń i w związku z tym organy Policji były zobligowane do cofnięcia S. B. pozwolenia na jej posiadanie. Powyższe orzeczenie jest wiążące dla organu Policji, bowiem wyeliminowało orzeczenie lekarskie z 28 marca 2019 r. nr [...] wydane w pierwszej instancji przez lek. M. G., które nie ma decydującej mocy dowodowej i wpływu na sposób rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Obowiązek nałożony na stronę na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy o broni i amunicji obejmuje przedstawienie dwóch odrębnych orzeczeń, które rozstrzygają o zdolności do dysponowania bronią w dwóch różnych zakresach i są wydawane przez różne podmioty, tj. upoważnionego lekarza i psychologa. Okoliczność, że strona uzyskała pozytywne orzeczenia psychologiczne w dwóch instancjach i lekarskie w pierwszej instancji, nie może przesądzić o zachowaniu jej pozwolenia na broń palną myśliwską, w sytuacji, gdy orzeczenie lekarskie w drugiej instancji uzyskała negatywne. Zgodnie bowiem z wolą ustawodawcy, jeżeli którekolwiek z orzeczeń (czy to lekarskie, czy psychologiczne) nie potwierdza zdolności do dysponowania bronią, to okoliczność taka stanowi samoistna podstawę do obligatoryjnego cofnięcia pozwolenia na broń palną, na każdy jej rodzaj i bez względu na cel, w którym została wydana, co wynika z art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy o broni i amunicji. W takich przypadkach ustawodawca nie pozostawił organom Policji możliwości wyboru sposobu rozstrzygnięcia sprawy, przyznając tym samym bezwzględnie pierwszeństwo interesowi społecznemu. Nie ma też w ocenie organu podstaw prawnych, o co wnosi strona, do skierowania na ponowne badania do innego ośrodka, skoro w jej przypadku zostały wydane w drugiej instancji ostateczne orzeczenia lekarskie i psychologiczne. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie organy Policji nie mają już uprawnień, ani narzędzi do wyjaśniania rozbieżności między orzeczeniami lekarskimi wydanymi w różnych instancjach. Tym samym orzeczenie lekarskie wydane stronie w trybie odwoławczym stwierdzające, że nie posiada ona zdolności fizycznej i psychicznej, do dysponowania bronią, należy uznać za ostateczne.