Wyrok NSA z dnia 23 maja 2023 r., sygn. III OSK 7188/21

Policja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Korzeniowski, Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak, Sędzia del. NSA Grzegorz Jankowski (spr.), po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2021 r. sygn. akt II SA/Wa 1979/20 w sprawie ze skargi D.S. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2020 r., nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji 1/ oddala skargę kasacyjną, 2/ zasądza od D.S. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2021 r., sygn. akt II SA/Wa 1979/20 oddalił skargę D.S. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2020 r., nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji.

W ocenie Sądu I instancji zaskarżony rozkaz personalny oraz poprzedzający go rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji nie naruszają prawa procesowego ani materialnego.

Stanowiący jego podstawę art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. z 2020 r., poz. 360 ze zm.) przewiduje możliwość zwolnienia funkcjonariusza ze służby, gdy wymaga tego "ważny interes służby". W przedmiotowej sprawie zasadnie organy obu instancji uznały, że ustalony stan faktyczny mieści się w kategorii ważnego interesu służby, o którym mowa w art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji, czego konsekwencją jest możliwość zwolnienia funkcjonariusza ze służby w tym trybie.

Skarżący z uwagi na długotrwałe i powtarzające się zwolnienia lekarskie, nie był obecny w służbie w latach 2017 - 2020 łącznie 694 dni. Sąd I instancji podzielił stanowisko organów, że nie sama długotrwała absencja skarżącego w służbie, lecz jej negatywne konsekwencje oraz okoliczności, które towarzyszyły całemu ciągowi zdarzeń uzasadniały rozwiązanie ze skarżącym stosunku służbowego w oparciu o art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji z uwagi na ważny interes służby. WSA podzielił w tym zakresie stanowisko NSA wyrażone w wyroku z 19 stycznia 2021 r., sygn. akt III OSK 2335/21, że absencja chorobowa funkcjonariusza wywołująca określone negatywne konsekwencje w organizacji pracy, wypełnia przesłanki z art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji. Organy Policji nie mogą być pozbawione możliwości takiego doboru kadry, aby służbę pełniły osoby o określonych predyspozycjach a także zdolne fizycznie i psychicznie oraz wykazujące niezbędną dyspozycyjność do wykonywania obowiązków służbowych w czasie i rozmiarze adekwatnym do potrzeb Policji. Obowiązki nieobecnego policjanta muszą być powierzane innym funkcjonariuszom, co prowadzi do obniżenia poziomu efektywności i jakości zadań własnych.