Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2023 r., sygn. II OSK 1369/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędziowie: sędzia NSA Tomasz Bąkowski (spr.) sędzia del. WSA Piotr Broda po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.O. i M.O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 16 grudnia 2019 r., sygn. akt II SA/Gl 1083/19 w sprawie ze skargi J.O. i M.O. na uchwałę Rady Gminy M. z dnia [...] 2019 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 16 grudnia 2019 r., sygn. akt II SA/Gl 1083/19, oddalił skargę J.O. i M.O. na uchwałę Rady Gminy M. z dnia [...] 2019 r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

J.O. oraz M.O. wnieśli skargę na uchwałę Rady Gminy M. nr [...] z dnia [...] 2019 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w miejscowości S. i W. w gminie M. Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie: art. 1 ust. 2 pkt 1 i pkt 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz.U. z 2018 r., poz. 1945 ze zm., dalej: "u.p.z.p.") przez nieuwzględnienie przy uchwalaniu planu miejscowego wymagań ładu przestrzennego oraz prawa własności; art. 3 pkt 1 u.p.z.p. przez naruszenie prawa zagospodarowania terenu, do którego skarżący mają tytuł prawny: art. 2 ust. 1 w zw. z art. 4 ust. 1 i art. 6 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2 u.p.z.p. przez przekroczenie przysługującego gminie władztwa planistycznego.

W oparciu o powyższe zarzuty wystąpiono o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części dotyczącej postanowień obejmujących obszar W. i części działek nr [...], [...], [...] i [...] obr. [...]. W motywach skargi podkreślono, że skarżącym przysługuje interes prawny, albowiem są bezpośrednimi sąsiadami terenu objętego przedmiotowym planem. Dodatkowo podniesiono, że na terenie objętym planem jest prowadzona działalność związana z przetwórstwem mięsa, a postanowienia planu naruszają ich własność. Działalność prowadzona na terenie objętym planem jest działalnością o dużej uciążliwości dla właścicieli gruntów sąsiednich. Zdaniem skarżących tylko na nieruchomości objętej planem jest prowadzona działalność produkcyjna, natomiast pozostałe nieruchomości wykorzystywane są na cele mieszkaniowe. Kwestionowana uchwała sprzeczna jest ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy M. przyjętego uchwałą Rady Gminy M. z dnia [...] 2000 r. nr [...] następnie dwukrotnie zmienioną. Wskazano w szczególności na ponadnormatywny hałas, który wzrośnie wraz z uruchomieniem działalności produkcyjnej. Podniesiono, że lokalizacja zakładu spowoduje przekształcenia powierzchni ziemi, w tym związane z drogami dojazdowymi, urządzeniami infrastruktury technicznej czy parkingami. Podkreślono zagrożenie związane z zanieczyszczeniem powietrza i wystąpienia kwaśnych deszczy, nadto akcentowano, że dotychczasowy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zakazywał działalności produkcyjnej na terenie objętym kwestionowaną uchwałą, a zmiana postanowień planu wymaga uprzedniej zmiany postanowień studium uwarunkowań czego w rozpoznawanej sprawie nie uczyniono. Zdaniem skarżących zaskarżona uchwała nie respektuje zasady proporcjonalności, czego wyrazem jest to, że nie miano w polu widzenia interesów prawnych właścicieli sąsiednich nieruchomości, a to oznacza, że przekroczone zostały granice władztwa planistycznego przysługującego gminie. W końcowej części skargi podniesiono, że niewykorzystywanie przez skarżących przysługujących im uprawnień w ramach procedury planistycznej nie niweluje skuteczności wniesionej skargi.