Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2023 r., sygn. II GSK 715/22

Ubezpieczenie społeczne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia NSA Małgorzata Rysz (spr.) Sędzia del. WSA Marek Krawczak po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2021 r. sygn. akt VI SA/Wa 1698/21 w sprawie ze skargi U. w O. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 19 marca 2021 r. nr 67/15/2021/Ub w przedmiocie ustalenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia na rzecz U. w O. 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 10 listopada 2021 r., sygn. akt VI SA/Wa 1698/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej zwany "WSA" lub "Sądem pierwszej instancji") uchylił zaskarżoną decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej zwany też "Prezesem NFZ" lub "Skarżącym") z 19 marca 2021 r., nr 67/15/2021/Ub w przedmiocie ubezpieczenia zdrowotnego I. M..

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył organ zaskarżając ten wyrok w całości i wnosząc o jego uchylenie oraz przekazanie sprawy WSA w Warszawie do ponownego rozpoznania i zasądzenie na rzecz organu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Na podstawie art. 176 § 2 ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325; dalej zwanej "p.p.s.a."), zrzekł się przeprowadzenia rozprawy.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a.:

1. art. 627 k.c. poprzez niewłaściwe zastosowanie, polegające na błędnej subsumpcji, tj. podciągnięciu stanu faktycznego pod dyspozycję przepisu art. 627 k.c. i błędne przyjęcie, iż:

1) wykonywanie określonych ustawowo czynności w postępowaniu habilitacyjnym (sporządzenie recenzji osiągnięć S. B. ubiegającego się o tytuł doktora habilitowanego) zmierzało do powstania nowego, niepowtarzalnego, twórczego, samoistnego i zdefiniowanego, w momencie zawarcia umowy, rezultatu (recenzji), podczas gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego wynikało, iż wkład w postaci wykorzystanych umiejętności praktycznych Wykonawcy, wynikających z jego wykształcenia i doświadczenia zawodowego w zakresie wykonywanych czynności, był odtwórczy, a sprowadzał się do sporządzenia na podstawie dostarczonych materiałów, pisemnego opracowania (recenzji) z uwzględnieniem wymogów ściśle określonych przepisami prawa, co do sporządzania takich pisemnych ocen i ich odpowiedniej kompozycji, w szczególności wypełnienia wymogów obowiązującej wówczas ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz.U. z 2016 r. poz. 882 z pózn. zm.), a więc stanowił jedynie element umowy starannego działania. Jako recenzent, zainteresowana miała obowiązek m.in. zapoznać się z dorobkiem naukowym habilitanta, dokonać oceny kryteriów ustawowych zawartych w rozporządzeniu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z 1 września 2011 r. w sprawie kryteriów oceny osiągnięć osoby ubiegającej się o nadanie stopnia doktora habilitowanego (Dz.U. Nr 196, poz. 1165) i określić, czy habilitant spełnia (czy też nie spełnia) te kryteria, wydać rekomendację co do nadania lub odmowy nadania mu stopnia naukowego;