Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2023 r., sygn. II GSK 576/22

Ubezpieczenia

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędzia del. WSA Marek Krawczak po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 października 2021 r. sygn. akt VI SA/Wa 1692/21 w sprawie ze skargi U. w O. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 19 marca 2021 r. nr 61/15/2021/Ub w przedmiocie ustalenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia na rzecz U. w O. 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 21 października 2021 r. o sygn. akt VI SA/Wa 1692/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi U. w O. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 19 marca 2021 r. w przedmiocie ustalenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, 1/ uchylił zaskarżoną decyzję; 2/ umorzył postępowanie administracyjne oraz 3/ zasądził od organu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia, zaskarżając orzeczenie w całości oraz domagając się jego uchylenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji, a także zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych.

Na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 329; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.) zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie:

I. naruszenie prawa materialnego, a w szczególności:

1. art. 734 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.; zwanej dalej: k.c.) w zw. z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. 2020 r. poz. 1398 ze zm.; powoływanej dalej jako: ustawa o świadczeniach), poprzez niewłaściwe zastosowanie, tj. niezastosowanie art. 734 § 1 k.c. w sytuacji, gdy czynności mające być wykonane z tytułu zawartej umowy, a polegające na sporządzeniu opinii (3 egzemplarze) w sprawie nadania bądź odmowy nadania stopnia doktora habilitowanego w związku z toczącym się postępowaniem o nadanie stopnia doktora habilitacyjnego dr M. M. (przewodniczący komisji habilitacyjnej) stanowiły umowę zlecenia, podczas gdy Sąd niewłaściwe uznał, że była to umowa o dzieło, której cechami konstytutywnymi jest m.in. swoboda i samodzielność w wykonaniu dzieła (których w tym przypadku nie było), a czynności wykonywane w jej ramach - ukierunkowane były na przyniesienie konkretnego, indywidualnego, samodzielnego rezultatu materialnego, wykonywania określonego w umowie, w tym do procesu nadania bądź nienadania stopnia naukowego i były wykonywane pod nadzorem płatnika - co przesądza, iż stanowiły wyłącznie jeden z elementów tego procesu habilitacyjnego);