Wyrok NSA z dnia 15 maja 2023 r., sygn. II FSK 1127/20

Podatek dochodowy od osób prawnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia WSA (del) Artur Kot, Protokolant Wojciech Zagórski, po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. z siedzibą w Luksemburgu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 lutego 2020 r. sygn. akt I SA/Wr 821/19 w sprawie ze skargi S. z siedzibą w Luksemburgu na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 29 lipca 2019 r. nr 0201-IOD3.4100.17.2019 w przedmiocie oprocentowania nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób prawnych za lata 2013-2014 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. z siedzibą w Luksemburgu na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 10 800 (dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 lutego 2020 roku, sygn. akt I SA/Wr 821/19 oddalający skargę S. w L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 29 lipca 2019 roku w przedmiocie odmowy oprocentowania nadpłaty za lata 2013 i 2014. Wyrok ten dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl (CBOSA).

Skarżąca złożyła skargę kasacyjną, w której na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, dalej: "p.p.s.a.") zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego:

a) art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym w latach 2013-2014, Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: "u.p.d.o.p.") w zw. z art. 18 i art. 63 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej: "TFUE") poprzez ich błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że art. 6 ust. 1 pkt 10a u.p.d.o.p. nie uchybia prawu wspólnotowemu, podczas gdy prawidłowa interpretacja powinna prowadzić do konkluzji, iż brzmienie przepisu w okresie istotnym dla rozstrzyganej sprawy, a nawet do dnia dzisiejszego ma charakter dyskryminujący nierezydentów;