Wyrok NSA z dnia 7 października 2022 r., sygn. I OSK 2319/21

Samorząd terytorialny

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) sędzia NSA Mariola Kowalska po rozpoznaniu w dniu 7 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Śląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 września 2021 r. sygn. akt II SA/Gl 655/21 w sprawie ze skargi Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Powiatu Częstochowskiego z dnia 19 września 2013 r. nr XXIII/181/2013 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie opłat za pobyt dziecka w rodzinnej i instytucjonalnej pieczy zastępczej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 24 września 2021 r., II SA/Gl 655/21, oddalił skargę Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Powiatu Częstochowskiego z 19 września 2013 r. nr XXIII/181/2013 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie warunków umarzania, odraczania terminu płatności, rozkładania na raty lub odstępowania od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w rodzinnej i instytucjonalnej pieczy zastępczej.

W skardze kasacyjnej Wojewoda zaskarżył wyrok Sądu I instancji w całości, wnosząc o jego uchylenie w całości i wydanie merytorycznego rozstrzygnięcia albo o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, a także o zasądzenie kosztów postępowania podług norm przepisanych. Skarżący kasacyjnie zrzekł się przy tym przeprowadzenia rozprawy.

Sądowi I instancji zarzucono naruszenie prawa materialnego, tj.:

1. art. 79 ust. 1 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 920 ze zm.; dalej: u.s.p.) i art. 194 ust. 2 ustawy z 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 135; dalej: ustawa) oraz art. 2 i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (t.j. Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483 ze zm.; dalej: Konstytucja) przez błędną wykładnię polegającą na uznaniu przez Sąd, że ze wskazania przez organ nadzoru sposobu rozumienia treści przepisu § 2 ust. 1 i 2 i § 3 ust. 1 uchwały wynika, że jest ona jasna i czytelna, podczas gdy w ocenie skarżącego kasacyjnie organ nadzoru sformułował w ten sposób zarzut nieprawidłowego wypełnienia delegacji ustawowej polegającego ustalenia w części tych samych progów dochodowych dla dwóch różnych ulg przewidzianych w ustawie, a tym samym niemożności ustalenia na tej podstawie, która z przewidzianych uchwałą ulg znajdzie zastosowanie przy osiągnięciu przez uprawnionego określonego dochodu, co w konsekwencji czyni normy prawne niejasnymi i nieczytelnymi i stanowi istotne naruszenie prawa;