Postanowienie NSA z dnia 1 grudnia 2022 r., sygn. III OSK 2604/22

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Wincenciak po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E.W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 12 sierpnia 2022 r. sygn. akt II SA/Sz 383/22 o odrzuceniu skargi E.W. na postanowienie Dyrektora Delegatury Najwyższej Izby Kontroli w Szczecinie z dnia 9 marca 2022 r. nr LSZ.411.004.02.2021 w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej postanawia uchylić zaskarżone postanowienie. Sygn. akt III OSK 2604/22 P O S T A N O W I E N I E Dnia 1 grudnia 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Wincenciak po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku E.W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi kasacyjnej E.W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 12 sierpnia 2022 r. sygn. akt II SA/Sz 383/22 o odrzuceniu skargi E.W. na postanowienie Dyrektora Delegatury Najwyższej Izby Kontroli w Szczecinie z dnia 9 marca 2022 r. nr LSZ.411.004.02.2021 w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2022 r. sygn. akt II SA/Sz 383/22, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E.W. na postanowienie Dyrektora Delegatury Najwyższej Izby Kontroli w Szczecinie z dnia 9 marca 2022 r. nr LSZ.411.004. 02.2021 w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej, odrzucił skargę (pkt 1); zwrócił skarżącej kwotę 200 zł uiszczoną tytułem wpisu od skargi (pkt 2).

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podał, że E.W. przedmiotem skargi w niniejszej sprawie uczyniła postanowienie Dyrektora Delegatury Najwyższej Izby Kontroli w Szczecinie z dnia 9 marca 2022 r. nr LSZ 411.004.02.2021, utrzymujące w mocy postanowienie zespołu kontrolerskiego Delegatury Najwyższej Izby Kontroli w Szczecinie z dnia 16 lutego 2022 r. nr LSZ 411.004.02.2021 o nałożeniu na E.W. kary pieniężnej za nieusprawiedliwione niestawiennictwo na przesłuchanie. W ocenie skarżącej, zaskarżone postanowienia stanowią władcze rozstrzygnięcie w sprawie indywidualnej o charakterze publicznoprawnym, dotyczące obowiązku wynikającego z przepisu prawa. Pomimo tego, że przepisy ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (t.j.: Dz. U. z 2020 r., poz. 1200 ze zm., dalej w skrócie "ustawa o NIK") nie przewidują kontroli sądowej w odniesieniu do postanowień takich jak zaskarżone, nie stoi to na przeszkodzi do wniesienia skargi. Skarżąca podkreśliła, że w tej konkretnej sprawie nie chodzi o kontrolę sądowoadministracyjną wyników kontroli dokonywanej przez NIK, czy też samą działalność kontrolną NIK sensu largo, do czego odwołuje się orzecznictwo sądów administracyjnych. Niniejsza sprawa dotyczy bowiem incydentalnej kwestii w odniesieniu do całości postępowania kontrolnego, jaką jest możliwość nałożenia kary pieniężnej przez kontrolera NIK, działającego na podstawie art. 48 ust. 1 ustawy o NIK. Zdaniem skarżącej, brak możliwości poddania takiej czynności kontroli sądowej stałby w sprzeczności z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji RP.