Wyrok NSA z dnia 5 maja 2022 r., sygn. II OSK 955/19

Zagospodarowanie przestrzenne; Planowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie Sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski Protokolant: starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2022 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 14 listopada 2018 r. sygn. akt II SA/Ol 703/18 w sprawie ze skargi M. P. na uchwałę Rady Miejskiej w Biskupcu z dnia 31 marca 2015 r. nr VI/39/15 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Wyrokiem z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. akt II SA/Ol 703/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę M. P. na uchwałę Rady Miejskiej w Biskupcu z dnia 31 marca 2015 r., nr VI/39/15, w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów położonych w Biskupcu pomiędzy ulicami Niepodległości i 1 Maja, dalej także: "Plan", "zaskarżona uchwała".

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym.

M. P. wniósł skargę na uchwałę nr VI/93/15 z dnia 31 marca 2015 r. w sprawie uchwalenia Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów położonych w Biskupcu pomiędzy ulicami Niepodległości i 1 Maja.

W odpowiedzi na skargę, Rada Miejska w Biskupcu wniosła o jej oddalenie.

Wyrokiem z dnia 22 marca 2016 r., sygn. akt II SA/Ol 1105/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w stosunku do działek o nr: A, B i C. W pozostałym zakresie skargę oddalił i zasądził od organu na rzecz skarżącego kwotę 357 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W ocenie Sądu, organy nie wyważyły interesów skarżącego i właścicieli działek, po których możliwe byłoby zaplanowanie ewentualnych, alternatywnych dróg dojazdowych, zwalniając ich bez uzasadnienia z partycypowania w ograniczeniu ich prawa własności. Zdaniem Sądu, doszło do ograniczenia własności na działkach skarżącego, gdyż organ nie wykazał w toku procedury planistycznej, że ich wprowadzenie było niezbędne i konieczne dla osiągnięcia zamierzonych celów i celu tego nie można było osiągnąć przy proporcjonalnym obciążeniu praw właścicieli innych nieruchomości, planując inny przebieg spornej drogi, bądź też przekonująco uzasadniając, że nie było technicznej i prawnej możliwości ustalenia innego przebiegu spornej drogi. Ponadto, Sąd wskazał, że teren objęty Planem objęty jest ochroną konserwatorską, co powinno skłaniać Gminę do jak najmniejszej ingerencji w ten obszar.