Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. I GSK 1163/19

Podatek akcyzowy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Salachna (spr.) Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia del. WSA Artur Adamiec Protokolant Michał Mazur po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej H. S.A. w upadłości układowej w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 listopada 2018 r. sygn. akt III SA/Gl 440/18 w sprawie ze skargi H. S.A. w upadłości układowej w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 26 lutego 2018 r. nr 2401-IOAC1.4105.33.2017.MM w przedmiocie nadpłaty w podatku akcyzowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od H. S.A. w Ł. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 5 400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 21 listopada 2018 r., sygn. akt III SA/Gl 440/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze z zm.; dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę H. S. A. w upadłości układowej (obecnie, po zawarciu układu: H. S.A.) w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z 26 lutego 2018 r., w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym.

Od tego wyroku skarżąca wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi, na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. zarzucono:

A. naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj.:

1) art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1114 ze zm.; dalej: u.p.a.) w zw. z art. 1 w zw. z art. 2 ust. 4 lit. b) tiret trzy i cztery dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U. UE.L. z 2003 r. nr 283, poz. 51 ze zm.; dalej: Dyrektywa Energetyczna) poprzez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że wyłączenie z opodatkowania energii elektrycznej na podstawie art. 2 ust. 4 lit. b) tiret trzy i cztery nie jest równoznaczne z zakazem jej opodatkowania oraz że wyłączenie to nie oznacza także, że energia elektryczna podlega obowiązkowemu zwolnieniu z opodatkowania, natomiast oznacza ono jedynie, że państwo członkowskie przy opodatkowaniu takich produktów nie jest związane z regułami harmonizacyjnymi na poziomie wspólnotowym, podczas gdy w rzeczywistości przepisy Dyrektywy Energetycznej wskazują na całkowite zwolnienie od podatku akcyzowego energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo w procesach metalurgicznych lub w przypadku gdy stanowi ona ponad 50% kosztów produktu;