Wyrok NSA z dnia 13 lipca 2021 r., sygn. II FSK 517/19

Podatek dochodowy od osób prawnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia WSA del. Małgorzata Bejgerowska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych Z. sp. z o.o. z siedzibą w B. i Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 sierpnia 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 3337/17 w sprawie ze skargi Z. sp. z o.o. z siedzibą w B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2009 r. oddala skargi kasacyjne.

Uzasadnienie

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 22 sierpnia 2018 r., o sygn. akt III SA/Wa 3337/17, uwzględnił skargę Z. sp. z o.o. z siedzibą w B. (zwanej dalej: "Spółką" lub "skarżącą") i uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lipca 2017 r., nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2009 r. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/ (dalej w skrócie: "CBOSA").

2.1. W skardze kasacyjnej wywiedzionej od powyższego wyroku Spółka podniosła, na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - dalej w skrócie: "P.p.s.a.") zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, tj.:

1) art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4 i ust. 4h oraz art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865 ze zm. - dalej w skrócie: "u.p.d.o.p.") poprzez ich rażąco błędną wykładnię, sprzeczną z literalnym brzmieniem przepisu polegającą na nierozróżnianiu składek na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez płatnika od składek na ubezpieczenie społeczne, w części finansowanej przez ubezpieczonego i nieuwzględnieniu w kosztach uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonego, w efekcie błędne zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów jedynie wynagrodzenia netto i kwoty podatku, z pominięciem wysokości składki ZUS ubezpieczonego, a w konsekwencji zaniżenie kosztów uzyskania przychodów Spółki za 2009 r. o wartość ok. 250 tys. zł;