Wyrok NSA z dnia 25 lutego 2021 r., sygn. I FSK 1899/18

W sytuacji, gdy zarówno stosunek prawny łączący beneficjentów z miastem (jego jednostkami), jak i zasady odpłatności za gwarantowane przez jednostkę samorządu terytorialnego świadczenia podlegają reżimowi administracyjnoprawnemu, wykluczającemu swobodę tejże jednostki, brak jest podstaw do stwierdzenia, by istniało zagrożenie wobec podmiotów prywatnych, dysponujących swobodą kształtowania stosunku cywilnoprawnego, w tym wysokości opłat pobieranych w zamian za świadczone usługi.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski (spr.), Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 czerwca 2018 r. sygn. akt III SA/Gl 297/18 w sprawie ze skargi Miasta C. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 stycznia 2018 r. nr 0112-KDIL2-1.4012.549.2017.3.DS w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 6 czerwca 2018 r., III SA/Gl 297/18, w sprawie ze skargi Miasta C. (dalej: Miasto), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS) z 26 stycznia 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

W skardze kasacyjnej Dyrektor KIS wniósł o uchylenie wyroku w całości i oddalenie skargi, ewentualnie o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu, a ponadto o zasądzenie na rzecz organu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono, na podstawie art. 174 pkt 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: Ppsa), naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 6 w związku z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) w związku z art. 13 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L nr 347 poz. 1 ze zm.) poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że w przedmiotowej sprawie w zakresie usług związanych z działalnością opiekuńczą, edukacją publiczną i pomocą społeczną (świadczone odpowiednio w oparciu o ustawę o samorządzie gminnym, ustawę o systemie oświaty, ustawę o opiece nad dziećmi do lat trzech, ustawę o pomocy społecznej), które są wykonywane za pośrednictwem własnych jednostek budżetowych, Miasto nie działa w charakterze podatnika VAT, tylko ww. usługi - będące zadaniami własnymi - realizuje jako organ władzy publicznej, który świadczy te usługi w reżimie publicznoprawnym (a nie cywilnoprawnym), a zatem jest wyłączone z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.