Wyrok NSA z dnia 27 maja 2020 r., sygn. I OSK 1580/19

Pomoc społeczna

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędzia del. NSA Jacek Hyla po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.B. reprezentowanej przez opiekuna prawnego M.B.2 od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Wa 1915/17 w sprawie ze skargi M.B. reprezentowanej przez opiekuna prawnego M.B.2 na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2017 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie przyznanego zasiłku stałego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 23 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Wa 1915/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, dalej również jako "WSA", oddalił skargę M.B. reprezentowanej przez opiekuna prawnego M.B.2 na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], dalej jako "SKO" lub "Kolegium", z [...] września 2017 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie przyznanego zasiłku stałego.

Skarżąca reprezentowana przez opiekuna prawnego wniosła od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości zarzuciła:

a) niezastosowanie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), dalej jako "p.p.s.a.", poprzez niezasadne oddalenie skargi na decyzję SKO z [...] września 2017 r., w sytuacji gdy została ona wydana z naruszeniem prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy tj. błędnej wykładni art. 11 § 2 w zw. z art. 37 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 107 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 (Dz.U. z 2016 r. poz. 930 ze zm.), dalej jako "u.p.s.", poprzez uznanie, że nastąpił "brak współdziałania z pracownikami socjalnymi przez rodzinę M.B., pomimo, iż z działań osób najbliższych nie można wywnioskować, iż działali oni w złej woli, a to ta przesłanka jest najistotniejszym czynnikiem stanowiącym samodzielną podstawę prawną odmowy przyznania świadczeń z pomocy społecznej";