Wyrok NSA z dnia 27 lutego 2020 r., sygn. I OSK 1968/18

1. Z art. 34 ust. 1 pkt 3 u.g.n. nie wynika roszczenie o zawarcie umowy sprzedaży, a jedynie pierwszeństwo nabycia nieruchomości, jeżeli została ona przez właściwy organ przeznaczona do sprzedaży. Tym samym pierwszeństwo przewidziane w art. 34 ust. 1 pkt 3 u.g.n. nie jest równoznaczne z roszczeniem, ponieważ nie jest prawem podmiotowym, z którego wynikałoby roszczenie najemcy mogące przymusić gminę będącą właścicielem do sprzedaży określonej nieruchomości.

2. Rada gminy ma kompetencję, wynikającą z art. 18 ust. 2 pkt 9a u.s.g., do określenia zasad zbycia nieruchomości, gdyż przeznaczenie nieruchomości do obrotu należy wyłącznie do ich właściciela, czyli gminy. W tym uprawnieniu mieści się możliwość wycofania określonych lokali z zamiaru ich sprzedaży, a także określenia dodatkowych uwarunkowań ich sprzedaży. Natomiast organ wykonawczy gminy gospodarując mieniem komunalnym, w rozumieniu art. 30 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 u.s.g., decyduje o tym, które konkretne lokale mieszkalne z kategorii lokali dopuszczonych przez radę do zbycia należy przeznaczyć do sprzedaży lub z tej sprzedaży wycofać.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak (spr.) Sędzia del WSA Jakub Zieliński Protokolant starszy asystent sędziego M.Z. po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2020 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 października 2017 r. sygn. akt II SA/Kr 746/17 w sprawie ze skargi M.B. na uchwałę Nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...] czerwca 2008 r. w sprawie zasad zbywania lokali mieszkalnych stanowiących własność Gminy Miejskiej [...] oraz określania warunków udzielania bonifikaty i wysokości stawek procentowych oddala skargę kasacyjną.