Postanowienie NSA z dnia 11 września 2020 r., sygn. II GZ 239/20

Telekomunikacja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca po rozpoznaniu w dniu 11 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 maja 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 799/20 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi [...] na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie określenia warunków dostępu do infrastruktury telekomunikacyjnej operatora w zakresie kabli telekomunikacyjnych w budynkach wielorodzinnych postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

I

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, objętym zażaleniem postanowieniem z 5 maja 2020 r., sygn. akt VI SA/Wa 799/20, działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, dalej jako: "p.p.s.a."), odmówił [...] (dalej jako: "skarżąca") wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji z [...] stycznia 2020 r., którą Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej jako: "Prezes UKE") określił warunki dostępu do infrastruktury telekomunikacyjnej.

W uzasadnieniu sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżąca w skardze na opisaną wyżej decyzję Prezesa UKE wniosła również o wstrzymanie wykonania tej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia operatorowi znacznej szkody. Operator powinien mieć - zdaniem skarżącej - możliwość prowadzenia negocjacji w zakresie uzyskiwania dostępu do kabli telekomunikacyjnych innych przedsiębiorców na równych zasadach, a zaskarżona decyzja to uniemożliwia. W ocenie skarżącej decyzja istotnie wpływa na ograniczenie zmiany planów inwestycyjnych z powodu obowiązków ciążących na nowych inwestycjach. We wniosku skarżąca podała, że nie sposób przewidzieć skali szkód, które grożą operatorowi, a znaczne ułatwienie dostępu do kabli operatora może mieć bezpośrednie przełożenie na powstanie szkody, która osiągnie znaczne rozmiary. Zdaniem skarżącej na rozmiary potencjalnej szkody wpływa nie tylko brak równowagi pomiędzy zobowiązaniami, lecz także rażąco niski poziom opłat, jakie będzie uprawniony naliczać operator. Opłaty te są bowiem albo oparte na zaniżonych kosztach i nie pozwalają na dodanie marży, jak w przypadku opłat za dostęp do kabla, albo - jak w przypadku opłat za Nadzór i Wizję - ich wysokość została narzucona wprost i zrównana z wysokością opłat, jaką za Nadzór i Wizję obowiązana jest stosować [...]. Ponadto skarżąca stwierdziła, że skoro grono przedsiębiorców, którzy mogą ubiegać się o dostęp do kabli na zasadach określonych przez Prezesa UKE jest potencjalnie nieograniczone, a jednocześnie w okresie pierwszego roku relacji z dowolnym operatorem korzystającym nie jest on w istocie zobowiązany do tworzenia prognoz (a w każdym razie nieprawidłowe prognozy nie wiążą się dla niego z negatywnymi konsekwencjami), to skala szkody ponoszonej przez operatora może wzrastać w miarę upływu czasu. Ponadto skarżąca argumentowała, że wykonywanie decyzji wiąże się z niebezpieczeństwem spowodowania trudnych do odwrócenia skutków prawnych powstałych w związku z wykonywaniem decyzji.