Wyrok NSA z dnia 28 października 2020 r., sygn. II FSK 1768/18

Egzekucyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Bogusław Dauter (spr.), Sędzia WSA (del.) Dominik Gajewski, po rozpoznaniu w dniu 28 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 grudnia 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 1432/17 w sprawie ze skargi A.Z. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 4 sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku na rzecz A.Z. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 13 grudnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, I SA/Gd 1432/17, oddalił skargę A.Z. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z 4 sierpnia 2017 r., w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku przyjął następujący stan sprawy:

Organ egzekucyjny - Naczelnik Urzędu Skarbowego (będący jednocześnie wierzycielem) wszczął postępowanie egzekucyjne do majątku skarżącej na podstawie tytułów wykonawczych z 9 listopada 2016 r., obejmujących należności z tytułu podatku od towarów i usług za m-ce od marca 2011 r. do grudnia 2011 r., w łącznej kwocie należności głównej 5 099.495,30 zł. Podstawę prawną dochodzonych obowiązków stanowiła decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z 3 czerwca 2016 r., której Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowieniem z 3 października 2016 r. nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Pismami z 21 listopada 2016 r. skarżąca wniosła - z zachowaniem ustawowego terminu - zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie ww. tytułów wykonawczych z 9 listopada 2016 r. Jako podstawę zarzutów zobowiązana wskazała nieistnienie obowiązku (art. 33 § pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r., Dz. U. z 2016 r. poz. 599, dalej: u.p.e.a.) oraz brak wymagalności obowiązku objętego tytułami ww. wykonawczymi z 9 listopada 2016 r. (art. 33 pkt 2 u.p.e.a.).