Wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2019 r., sygn. II OSK 1403/19

Budowlane prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Leszek Kiermaszek /spr./ Sędziowie sędzia NSA Zdzisław Kostka sędzia del. WSA Piotr Broda Protokolant starszy inspektor sądowy Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2018 r. sygn. akt VII SA/Wa 1650/18 w sprawie ze skargi M. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz M. S.A. z siedzibą w W. kwotę 1400 (słownie: tysiąc czterysta) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 września 2018 r., sygn. akt VII SA/Wa 1650/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. S.A. z siedzibą w W. (wcześniej M. S.A., dalej określanej jako skarżąca) na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2010 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Wyrok wydano w następujących okolicznościach stanu faktycznego i prawnego sprawy.

Decyzją z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...] Prezydent W. zatwierdził projekt budowlany i udzielił skarżącej pozwolenia na budowę zespołu zabudowy mieszkalno-usługowej "N." w W.

M.S. oraz A.J. wnieśli od tej decyzji odwołania do Wojewody [...]. W tym drugim odwołaniu podniesiono m.in., że skarżąca zaliczyła do powierzchni biologicznie czynnej powierzchnie pokryte nawierzchnią Hanse Grand, która wprawdzie przepuszcza wody opadowe, lecz nie stanowi gruntu rodzimego i nie może być zagospodarowana roślinnością.

W piśmie z dnia [...] sierpnia 2010 r. skarżąca nie zgodziła się z tym zarzutem. Podniosła, że nawierzchnię Hanse Grand wykonuje się na gruncie rodzimym oraz że jest ona przepuszczalna i potencjalnie możliwa do zagospodarowania roślinnością, gdyż w jej obrębie nie stosuje się rozwiązań, które by to wykluczały, np. geowłóknin lub folii antykorzennych.