Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2019 r., sygn. II OSK 44/18

Ochrona zdrowia

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak /spr./ sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski Protokolant asystent sędziego T. B. G. po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2017 r., sygn. akt VII SA/Wa 2140/16 w sprawie ze skargi J. N. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia 8 lipca 2016 r., nr ... w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 września 2017 r., sygn. akt VII SA/Wa 2140/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. N. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia 8 lipca 2016 r. nr ... w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że Sąd kontrolował postanowienie w przedmiocie nałożenia na skarżącego grzywny w celu przymuszenia z powodu uchylania się od poddania małoletniego syna obowiązkowym szczepieniom ochronnym, zgodnie z tytułem wykonawczym. W postanowieniu wezwano także zobowiązanego do wykonania, w określonym terminie, obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym. Dodatkowo organ obciążył zobowiązanego opłatą za wydanie przedmiotowego postanowienia. W postanowieniu zawarta została również informacja o tym, że w razie niewykonania nałożonego obowiązku w terminie, będą nakładane dalsze grzywny w tej samej lub wyższej kwocie oraz, że w sytuacji nieuiszczenia grzywny (wraz z opłatą), zostaną one ściągnięte w trybie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych.

Sąd badając zaskarżone postanowienia oraz rozpoznając skargę miał w szczególności na uwadze to, że uwzględnienie zarzutów skargi podważających istnienie obowiązku, tryb szczepień ochronnych, czy też wskazujących na niewykonalność obowiązku szczepień w postępowaniu o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia, nie było możliwe z formalnego punktu widzenia, bowiem tego rodzaju zarzuty mogły być rozważane wyłącznie jako odrębna instytucja "zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym". Tym samym o podjętym przez Sąd rozstrzygnięciu zdecydowała ocena zaistniałej zgodności zaskarżonego i poprzedzającego go postanowieniu organu pierwszej instancji w szczególności z przepisami art. 119-126 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.