Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2019 r., sygn. II OSK 3059/17

Budowlane prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak /spr./ Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant asystent sędziego J. S. po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 maja 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 1399/16 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 26 kwietnia 2016 r. znak: ...; ... w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 maja 2017 r., sygn. akt VII SA/Wa 1399/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. K. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 26 kwietnia 2016 r. znak: ...; ... w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

W motywach rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji wskazał, że postępowanie zakończone zaskarżoną decyzją Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 26 kwietnia 2016 r. było prowadzone w trybie art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.).

Sąd podał, że A. K. wywodzi, że organ administracji dopuścił się naruszenia art. 156 § 1 pkt 2 kodeksu postępowania administracyjnego, a także art. 6, art. 7, art. 8, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 kodeksu postępowania administracyjnego, z tego powodu, że błędnie ustalił, iż decyzja P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 10 października 2013 r. nie narusza rażąco prawa, chociaż została ona wydana pomimo nieprzedstawienia przez J. K. oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Zdaniem skarżącej takie oświadczenie było nieodzowne w świetle treści art. 33 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.), zwłaszcza, że - jak twierdzi - w toku całego postępowania nie wyrażała i nie wyraża zgody na wzniesienie budynku, którego dotyczyło postępowanie.