Wyrok NSA z dnia 12 listopada 2019 r., sygn. I OSK 2878/18

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Borowiec sędzia del. WSA Edyta Podrazik po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Dobiegniew od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 1465/17 w sprawie ze skargi Gminy Dobiegniew na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] lipca 2017 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 7 marca 2018r., sygn. akt I SA/Wa 1465/17, oddalił skargę Gminy Dobiegniew na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Wojewoda Lubuski decyzją z [...] grudnia 2015 r. nr [...], stwierdził nabycie przez Gminę Dobiegniew, z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990 r., nieodpłatnie, prawa własności nieruchomości Skarbu Państwa, położonej w obrębie [...] R., gm. Dobiegniew, oznaczonej jako działka nr [...] o pow. 0,12 ha.

Odwołanie od w/w decyzji wniosła Gmina Dobiegniew.

Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z [...] lipca 2017 r. utrzymała w mocy decyzję Wojewody Lubuskiego z [...] grudnia 2015 r.

Komisja przywołała utrwalony w orzecznictwie sądów administracyjnych pogląd, iż użyte w art. 5 ust. 1 ustawy z 10 maja 1990 r. sformułowanie "należące do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego" oznacza przynależność mienia państwowego do tych podmiotów w sensie prawnym (rozumianym jako posiadanie określonego tytułu prawnego), a nie tylko w sensie faktycznym.

Komisja podzieliła stanowisko organu I instancji, że zebrana w sprawie dokumentacja potwierdza, iż 27 maja 1990 r. sporna nieruchomość stanowiła własność Skarbu Państwa, a Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w S. nie przysługiwał w tej dacie tytuł prawny do tej nieruchomości oparty na stosownej decyzji lub umowie. Tym samym, sporna nieruchomość należała, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, do terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego i podlegała komunalizacji z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r. na rzecz właściwej gminy. Komisja nie dopatrzyła się również wystąpienia negatywnych przesłanek komunalizacji, o których mowa w art. 11-12 ustawy.