Wyrok NSA z dnia 11 września 2019 r., sygn. II OSK 2510/17

Administracyjne postępowanie; Zagospodarowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie sędzia NSA Robert Sawuła sędzia del. WSA Paweł Groński Protokolant asystent sędziego J. S. po rozpoznaniu w dniu 11 września 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. im. G. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 kwietnia 2017 r. sygn. akt II SA/Łd 4/15 w sprawie ze skargi A. im. G. w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 26 listopada 2014 r. nr ... w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2017 r. sygn. akt II SA/Łd 4/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę A. im. Gen. S. K. w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 26 listopada 2014 r. nr ... w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd wskazał, że przedmiotem kontroli Sądu w niniejszej sprawie jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. utrzymująca w mocy decyzję własną orzekającą o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie jednej elektrowni wiatrowej wraz z drogą dojazdową, placem manewrowym, trafostacją, przyłączem elektroenergetycznym, złączem kablowo-pomiarowym oraz zjazdem z drogi. Zaskarżona decyzja została wydana w ramach jednego z postępowań nadzwyczajnych, w toku którego organ administracji bada jedynie, czy kwestionowana decyzja została dotknięta jedną z wad określonych w art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013r. poz. 267 ze zm.).

We wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji zarzucono rażące naruszenie przepisów art. 10 ust. 2a i art. 15 ust. 2 pkt 3a ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2012r. poz. 647 ze zm.), art. 3 pkt 20 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2013r. poz. 1409 ze zm.) i art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002r. Prawo lotnicze (Dz.U. z 2013r. poz. 1393 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalenia wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1588). Z kolei we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy strona podniosła zarzuty naruszenia art. 156 § 1 pkt 2 w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 1 oraz art. 156 § 1 pkt 2 w zw. z art. 61 ust.1 pkt 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.