Wyrok NSA z dnia 16 października 2019 r., sygn. I OSK 156/18

Dla ochrony interesów właściciela nieruchomości wystarczające jest, aby w okresie trzech lat od dnia stworzenia warunków, o których mowa w art. 145 ust. 2 u.g.n. doszło do wydania decyzji ustalającej wysokość opłaty adiacenckiej, bez względu na to, czy decyzja ta zostanie następnie uchylona przez organ drugiej instancji czy też przez sąd administracyjny. Z chwilą wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej przez organ pierwszej instancji ulega bowiem konkretyzacji zamiar jednostki samorządu terytorialnego do skorzystania z uprawnienia przewidzianego w art. 145 ust. 1 u.g.n. Sytuacji tej nie zmienia ewentualne późniejsze uchylenie decyzji organu pierwszej instancji, czy to przez organ odwoławczy, czy to przez sąd administracyjny.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tamara Dziełakowska sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) sędzia del. WSA Anna Wesołowska Protokolant starszy asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 16 października 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 13 września 2017 r. sygn. akt II SA/Gl 545/17 w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 2 (drugim).

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 13 września 2017 r., sygn. akt II SA/Gl 545/17, w pkt 1. uchylił zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Zabrze z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...], w przedmiocie opłaty adiacenckiej, w pkt 2. umorzył postępowanie administracyjne.