Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2015 r., sygn. I OSK 2337/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.), Sędzia NSA Monika Nowicka, Sędzia del. WSA Olga Żurawska-Matusiak, Protokolant asystent sędziego Jan Wasilewski, po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Kr 566/13 w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 27 czerwca 2013 r. sygn. akt II SA/Kr 566/13, po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji, oddalił skargę.

Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy.

Decyzją z [...] grudnia 2012 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy Kłaj z [...] września 2011 r. nr [...] orzekającej o ustaleniu opłaty adiacenckiej w wysokości 6 053,00 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości nr [...] o powierzchni budowlanej 0,5500 ha położonej w miejscowości Kłaj, będącej własnością A. P., wskutek stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do gminnej sieci kanalizacji sanitarnej.

W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że nie stwierdziło istnienia przesłanek warunkujących stwierdzenie nieważności decyzji.

Z powyższym stanowiskiem Kolegium nie zgodziła się A. P.. Strona podniosła ponownie, że nie występowała o możliwość korzystania z urządzeń kanalizacji sanitarnej wybudowanej przez Gminę Kłaj. Zatem nie spełnione zostało kryterium, o którym mowa w art. 54 ustawa prawo budowane i w związku z tym nie było podstawy prawnej do naliczenia opłaty adiacenckiej. Jak podniosła, brak wystąpienia o możliwość korzystania z urządzeń infrastruktury kanalizacji sanitarnej, wynika z przyczyn ekonomicznych, bowiem obecne jej dochody wynoszą miesięcznie netto 801 zł. Strona dodała, iż podczas jej nieobecności i bez jej zgody grupa budowlana weszła na ogrodzony teren jej posesji stanowiący część działki nr [...], wykonała wykop i położyła około 2 mb rury kanalizacyjnej. Ponadto A. P. wskazała, że pozwolenie na budowę sieci kanalizacyjnej, o którym mowa w decyzji Wójta Gminy Kłaj, nie mogło obejmować nieruchomości nr [...], bowiem Gmina Kłaj nie posiada prawa do dysponowania tą nieruchomością na cele budowlane oraz nie otrzymała stosownego upoważnienia od właścicielki gruntu. Natomiast inwentaryzacja powykonawcza, o której wspomniano w decyzji, jeżeli objęła również nieruchomość gruntową nr [...], to w tym zakresie powinno się stwierdzić zaistnienie samowoli budowlanej. Według A. P. nie można było sformułować konkluzji, że stworzone zostały warunki do podłączenia nieruchomości nr [...] do sieci kanalizacji sanitarnej, bowiem przez warunki należy rozumieć warunki formalne i techniczne, a zaistnienie tylko warunków technicznych jest niewystarczające. Ponadto A. P. podtrzymała swoje stanowisko z wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Kolegium, że Wójt Gminy Kłaj orzekając o ustaleniu opłaty adiacenckiej arbitralnie ustalił, że zostały stworzone warunki do podłączenia nieruchomości do infrastruktury technicznej bowiem nie wskazał w podstawie prawnej przepisów, o których mowa w art. 148b ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, a zatem należy uznać, że decyzja wydana została bez podstawy prawnej i zasadne jest wnioskowanie o stwierdzenie nieważności takiej decyzji w trybie nadzwyczajnym na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.