Wyrok NSA z dnia 27 lutego 2019 r., sygn. II OSK 945/17

Ochrona środowiska

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie Sędzia NSA Robert Sawuła (spr.) Sędzia del. WSA Tomasz Świstak Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 grudnia 2016 r. sygn. akt II SA/Kr 1026/16 w sprawie ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. akt II SA/Kr 1026/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej jako: WSA) w Krakowie oddalił skargę [...] Sp. z o.o. z/s w [...] (dalej także jako: Spółka, inwestor) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (SKO lub Kolegium) w [...] z dnia [...] czerwca 2016 r., znak: [...], w przedmiocie odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego. Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Jak wynika z ustaleń sądu wojewódzkiego, decyzją z dnia [...] grudnia 2015 r., nr [...], Burmistrz Miasta [...] w sprawie z wniosku Spółki orzekł o odmowie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia inwestycyjnego dla budowy stacji bazowej telefonii komórkowej [...] wraz z wewnętrzną linią zasilającą, na działce nr [...] położonej w obrębie ewidencyjnym [...]. Sąd pierwszej instancji przywołał obszerne motywy uzasadnienia tej decyzji, gdzie wskazywano, że dla instalacji objętej wnioskiem inwestora, ze względu na jej położenie i parametry, uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach może być konieczne. Ponieważ inwestor nie przedłożył takiej decyzji, na organie prowadzącym postępowanie spoczywał obowiązek przeprowadzenia kwalifikacji przedsięwzięcia pod tym względem. Zdaniem Burmistrza dane wynikające z przedłożonego przez inwestora opracowania "Kwalifikacja przedsięwzięcia" były niewystarczające, a organ gminy nie miał podstaw do ich bezkrytycznej akceptacji. Dokument ten zawierał wskazaną moc promieniowania izotropowego dla pojedynczej anteny bez przedstawienia sposobu jej wyliczenia oraz zakresy promieniowania poszczególnych anten sektorowych wnioskowanej stacji bazowej i na tej podstawie "uzasadniał", że planowane przedsięwzięcie nie zalicza się do mogących zawsze lub mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Organ I instancji dwukrotnie wzywał inwestora do przedstawienia parametrów technicznych przedsięwzięcia pozwalających na weryfikację przedłożonej przezeń "Kwalifikacji przedsięwzięcia", ponieważ inwestor takich danych nie przedłożył, organ gminy powołał biegłego.