Wyrok NSA z dnia 28 maja 2019 r., sygn. II OSK 1763/17

Planowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak /spr./ Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak sędzia del. WSA Piotr Broda Protokolant starszy inspektor sądowy M. S. po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjne A. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 kwietnia 2017 r. sygn. akt II SA/Ol 1093/16 w sprawie ze skargi A. D. na uchwałę Rady Miejskiej w M. z dnia 28 czerwca 2016 r. nr ... w przedmiocie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2017 r. sygn. akt II SA/Ol 1093/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w O. oddalił skargę A. D. na uchwałę Rady Miejskiej w M. z dnia 28 czerwca 2016 r., nr ... w przedmiocie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

W motywach rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji wskazał, że zasadniczym kryterium legalności decyzji wydanej w postępowaniu ponowionym wskutek wyroku sądu administracyjnego jest zastosowanie się do wyrażonej przez ten sąd oceny prawnej oraz podporządkowania się wytycznym co do dalszego postępowania. Zdaniem Sądu, rozpoznając niniejszą sprawę po wydaniu prawomocnego wyroku Sądu z dnia 14 lipca 2016 r., sygn. akt II SA/Ol 661/16, organy obu instancji uwzględniły zarówno dokonaną przez Sąd wykładnię przepisów prawa materialnego, mających zastosowanie w sprawie, jak i wskazania co do dalszego postępowania zawarte w tym wyroku.

Sąd pierwszej instancji podniósł, że w powołanym wyżej wyroku Sąd, związany stanowiskiem zajętym przez NSA w wyroku z dnia 2 września 2011 r. sygn. akt II OSK 1167/11, przesądził, że skarżący wykazał, że kwestionowane zapisy studium dotyczące obszaru IA, na którym położone są jego działki, naruszają interes prawny skarżącego przez realny wpływ na wykonywanie przysługującego mu do działek prawa własności, ugruntowanego w art. 64 Konstytucji RP i art. 140 Kodeksu cywilnego. Sąd stwierdził, że w sytuacji skarżącego tylko prawo zaskarżenia ustaleń studium uczyni realnym konstytucyjne prawo do sądu przez merytoryczne rozpoznanie zarzutów do rozwiązań planistycznych ustalonych w studium. Ocenił, że zmienione studium określa drastyczne ograniczenia jakiejkolwiek ingerencji na przedmiotowych działkach skarżącego, które są bardziej rygorystyczne niż w poprzednio obowiązującym studium. Powyższe oznacza w świetle art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, że zaistniały warunki kontroli legalności zaskarżonego studium przez Sąd.