Wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2019 r., sygn. II OSK 25/19

Zagospodarowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Sędziowie sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Agata Stolarska po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Z. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 lipca 2018 r. sygn. akt II SA/Gd 217/18 w sprawie ze skargi Z. S. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia (...) stycznia 2018 r. nr (...) w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 25 lipca 2018 r. sygn. akt II SA/Gd 217/18, oddalił skargę Z. S. (dalej skarżący) na decyzję Wojewody Pomorskiego z (...) stycznia 2018 r. nr (...) utrzymującą w mocy wydaną w trybie ustawy z dnia (...) kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 687 ze zm., dalej: specustawa drogowa), decyzję Prezydenta Miasta G. z (...) marca 2014 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej pn. przebudowa ul. (...) na odcinku od ul. (...) do ul. (...) w G.

W przedmiotowej sprawie pierwotnie decyzją z (...) czerwca 2014 r. Wojewoda Pomorski, po rozpoznaniu wniesionych odwołań, umorzył postępowanie odwoławcze. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt II SA/Gd 550/14, oddalił skargę skarżącego na decyzję Wojewody Pomorskiego z (...) czerwca 2014 r. w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skargi kasacyjnej skarżącego, wyrokiem z 18 maja 2017 r. sygn. akt II OSK 2375/15 uchylił zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję Wojewody Pomorskiego z (...) czerwca 2014 r. NSA wskazał, że uwzględniając charakterystykę przedmiotowej inwestycji drogowej oraz usytuowanie budynku (lokalu), którego współwłaścicielem jest skarżący, należało przyjąć, że przysługiwała mu legitymacja procesowa do zaskarżenia decyzji z (...) marca 2014 r., a zatem niezasadne było umorzenie postępowania odwoławczego. Niewątpliwie skarżący miał interes prawny, aby domagać się sprawdzenia, czy przyjęte według kwestionowanej decyzji rozwiązania projektowe gwarantują mu ochronę prawa własności do lokalu, stosownie do art. 11f ust. 1 pkt 4 specustawy.