Wyrok NSA z dnia 27 lutego 2019 r., sygn. I OSK 699/17

Wynikający z treści art. 2 pkt 7 lit. d ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów obowiązek, osoby pobierającej świadczenia z funduszu alimentacyjnego, powstrzymywania się od bezpośredniego pobierania alimentów od dłużnika alimentacyjnego lub pobierania ich za pośrednictwem komornika sądowego, dotyczy zarówno alimentów zaległych, jak i bieżących. Co więcej, w czasie pobierania świadczeń z funduszu alimentacyjnego wierzyciel nie ma możliwości zaliczenia na poczet zaległości alimentacyjnej kwoty alimentów dobrowolnie uiszczonej przez dłużnika.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia del. WSA Rafał Wolnik (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 23 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Rz 329/16 w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 listopada 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 329/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2016 r., nr [...], w przedmiocie nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego, oddalił skargę.

W uzasadnieniu powyższego wyroku zawarto następujące ustalenia faktyczne:

Decyzją z dnia [...] grudnia 2015 r. Burmistrz Gminy i Miasta [...] uznał za nienależne pobrane świadczenia z funduszu alimentacyjnego wypłacone skarżącej w okresie od [...] do [...] października 2014 r. w wysokości [...] zł. W podstawie prawnej decyzji powołano art. 1a, art. 2 pkt 7 lit. d), art. 9, art. 10, art. 12, art. 15 i art. 23 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (obecnie: Dz. U. z 2018 r., poz. 554), zwanej dalej u.p.u.a. W motywach organ podał, że na podstawie decyzji z dnia [...] października 2014 r. skarżącej zostały przyznane i wypłacone świadczenia z funduszu alimentacyjnego w okresie od [...] października 2014 r. do [...] września 2015 r. w łącznej wysokości [...] zł, na dwójkę dzieci. Pismem z dnia [...] lipca 2015 r. pełnomocnik dłużnika alimentacyjnego poinformował Ośrodek Pomocy Społecznej w [...], iż w okresie od [...] lutego do [...] października 2014 r. dłużnik przekazywał na rachunek bankowy skarżącej świadczenia pieniężne na poczet alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. Na potwierdzenie dołączył kopie wyciągów bankowych. Pytany przez organ na tę okoliczność Komornik Sądowy w [...] wyjaśnił, że nie otrzymał od skarżącej żadnych informacji o wpłatach od dłużnika alimentacyjnego. Uwzględniając ustalone okoliczności organ przyjął, iż w sprawie ma zastosowanie art. 2 pkt 7 lit. d) u.p.u.a., zgodnie z którym przez nienależnie pobrane świadczenie z funduszu alimentacyjnego należy rozumieć świadczenia z funduszu alimentacyjnego wypłacone, w przypadku gdy osoba uprawniona w okresie ich pobierania otrzymała, niezgodnie z kolejnością określoną w art. 28, zaległe lub bieżące alimenty, do wysokości otrzymanych w tym okresie alimentów.