Wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2019 r., sygn. I FSK 1212/17

1. Brak jest podstaw, aby wyodrębnienie finansowe wiązać z koniecznością prowadzenia odrębnego rachunku bankowego, przypisanego do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zakres niezbędnego wyodrębnienia finansowego zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinien być adekwatny do charakteru działalności, do jakiej przeznaczony jest dany zespół składników majątkowych, ale też w jaki sposób jest on wykorzystywany przez zbywcę. Nie ma więc decydującego znaczenia, czy podatnik prowadzi dla zorganizowanej części przedsiębiorstwa odrębne urządzenia księgowe. Istotne jest, czy prowadzone przez niego ewidencje umożliwiają uzyskanie na ich podstawie (wydzielenie z nich) informacji finansowych dotyczących zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Podobnie jak przy ocenie, czy dany zespół składników majątkowych jest wyodrębniony organizacyjnie oraz funkcjonalnie w sposób pozwalający uznać go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, także oceniając spełnienie przesłanki wyodrębnienia finansowego należy brać pod uwagę konkretne okoliczności faktyczne.

2. Samo wynajęcie danego składnika majątku nie powoduje, że w ramach przedsiębiorstwa wydzielona zostaje zorganizowana część przedsiębiorstwa, zajmująca się najmem. Tym niemniej wydzielona w przedsiębiorstwie jego zorganizowana część, np. zdolna do samodzielnej produkcji betonu, może być przedmiotem najmu. W takim przypadku nie ma przeszkód, aby oceniając wyodrębnienie w przedsiębiorstwie składników majątkowych na potrzeby ustalenia, czy tworzą one zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wziąć pod uwagę właśnie przedmiot najmu - składające się nań składniki majątkowe, tworzące całość umożliwiającą wykonywanie określonej działalności, np. produkcyjnej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia WSA del. Bożena Dziełak (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. sp. z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1261/16 w sprawie ze skargi K. sp. z o. o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za I kwartał 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. sp. z o.o. w K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 11.250 (słownie: jedenaście tysięcy dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.