Wyrok NSA z dnia 19 września 2019 r., sygn. I FSK 1142/19

Ujednolicenie praktyki orzeczniczej w jednym z rozbieżnych wariantów nie oznacza przyzwolenia dla niezgodnego z prawem działania organu, mającego miejsce przed ugruntowaniem stabilnego stanowiska (art. 7 Konstytucji RP). Z zastrzeżeniem wyjątkowych sytuacji, uzasadnionych wartościami konstytucyjnymi, nie można przyjąć, by ujednolicenie zapatrywania w zakresie wykładni operatywnej danej regulacji miało odnosić skutek wyłącznie w stosunku do przyszłych stanów faktycznych. Dopiero głębokie i utrwalone rozbieżności mogą świadczyć o nieefektywnej harmonizacji orzecznictwa i tym samym o stanie niepewności prawa,  a w konsekwencji prowadzić do rozważenia braku podstaw do negowania niezgodnego z ujednoliconą praktyką (i poprzedzającego ją) działania organu administracji publicznej (art. 2 Konstytucji RP).

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski (spr.), Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA del. Krzysztof Wujek, po rozpoznaniu w dniu 19 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 1006/18 w sprawie ze skargi J. K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia 25 stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu zwrotu różnicy podatku od towarów i usług za lipiec 2016 r. oddala skargę kasacyjną.