Wyrok NSA z dnia 26 lutego 2019 r., sygn. I FSK 404/17

1. Zbycie wierzytelności na rzecz osoby trzeciej w wyniku zawarcia umowy cesji nie jest równoznaczne z uregulowaniem wierzytelności. Zmienia się jedynie osoba wierzyciela, a nie kwota długu, która pozostaje w wyniku takiej czynności nieuregulowana.

2. Nie budzi wątpliwości, że "zbycie należności" zostało przez ustawodawcę potraktowane odrębnie od "uregulowania należności w jakiejkolwiek formie". Pojęć tych nie można utożsamiać.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (sprawozdawca), Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Rozwoju i Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 grudnia 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2525/15 w sprawie ze skargi S. S.A. z siedzibą w P. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015 r. nr IPPP1/4512-410/15-2/MP w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz S. S.A. z siedzibą w P. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Skarga kasacyjna Ministra Rozwoju i Finansów dotyczy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 grudnia 2016 r., w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 2525/15. W orzeczeniu tym Sąd pierwszej instancji, odwołując się do art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w zw. z art. 146 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270, ze zm., obecnie: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a." uchylił, zaskarżoną przez S. S.A. z siedzibą w P., interpretację indywidualną Ministra Finansów z 9 czerwca 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.