Wyrok NSA z dnia 31 stycznia 2019 r., sygn. I FSK 361/17
1. Art. 70 § 6 pkt 1 O.p. wiąże skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia ze wszczęciem postępowania karnego skarbowego w sprawie (in rem), a nie przeciwko osobie (ad personam). Art. 70 § 6 pkt 1 O.p. nie wymaga, aby podatnikowi zostały przedstawione zarzuty w postępowaniu karnym skarbowym. Wystarczające jest, aby podatnik został przed upływem przedawnienia poinformowany o wszczęciu postępowania in rem.
2. Płatność gotówką za zakupiony towar umniejsza wiarygodności transakcjom. Jest to okoliczność, która w zasadzie wyłącza dobrą wiarę odliczającego podatek naliczony.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek (spr.), Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. sp. z o. o. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 633/16 w sprawie ze skargi P. sp. z o. o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za maj, czerwiec, wrzesień i październik 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. sp. z o. o. w G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 17 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 633/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. (dalej w skrócie: "Spółka" lub "strona skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 18 maja 2016 r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za maj, czerwiec, wrzesień i październik 2010 r.
Sąd I instancji zgodził się ze stanowiskiem zawartym w zaskarżonej decyzji, że faktury wystawione przez J. J.S. nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń, tj. sprzedaży na rzecz Spółki złomu i w świetle brzmienia art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej "ustawa o VAT") nie dają jej prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tych faktur. Sąd uznał zarazem, że Spółka winna mieć wiedzę, że uczestniczy w transakcjach mających na celu popełnienie oszustwa w podatku VAT.