Wyrok NSA z dnia 13 listopada 2018 r., sygn. II OSK 2938/18

Zagospodarowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia Andrzej Jurkiewicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 26 czerwca 2018 r. sygn. akt II SA/Rz 587/18 w sprawie ze sprzeciwu [...] S.A. z siedzibą w W. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 czerwca 2018 r. sygn. akt II SA/Rz 587/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił sprzeciw [...] S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie sprawy:

Decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] Prezydent Miasta R. orzekł o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego p.n. Stacja Bazowa telefonii cyfrowej "[...]" - budowa wieży stalowej kratowej H=30,5 m ramy stalowej pod urządzenia techniczne i ogrodzenia z siatki stalowej na fundamentach betonowych na działce nr [...] położonej przy ul. [...] w [...].

Odwołanie od powyższej decyzji wywiodła A.G.

Na skutek tego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R. decyzją z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 2 k.p.a.(Dz.U. z 2016 r., poz. 23), uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że przedmiotowa inwestycja należy do kategorii przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2016 r., poz. 71), a zatem po myśli art. 59 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. 2017 r., poz. 1405 ze zm.), zwanej dalej "ustawą środowiskową", jej realizacja może wymagać przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, jeżeli obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko zostałby stwierdzony na podstawie art. 63 ust. 1 ustawy. Dalej Kolegium podniosło, że organ pierwszej instancji nie odniósł się do kwestii parametrów technicznych inwestycji, nie sprecyzował ilości anten przewidzianych do lokalizacji, sposobu umiejscowienia na wieży planowanej do realizacji, nie odniósł się do kategorii środka elektrycznego, do kwestii częstotliwości emisji pola elektromagnetycznego, równoważnej mocy promieniowania izotropowo wyznaczonego dla pojedynczej anteny, a w konsekwencji także odległości w jakiej znajdują się miejsca dostępne dla ludności. W tym zakresie uzasadnienie decyzji nie wyczerpuje znamion prawidłowego uzasadnienia w rozumieniu art. 107 § 3 k.p.a. Dodatkowo Kolegium zauważyło, że organ pierwszej instancji ograniczył gwarancje procesowe czynnego udziału strony w postępowaniu wynikające z art. 10 § 1 k.p.a. Obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie jest pouczenie strony lub stron o prawie zapoznania się z aktami i złożenia końcowego oświadczenia, a także wstrzymania się od wydania decyzji do czasu (określonego wyznaczonym stronie terminem) złożenia powyższego oświadczenia. Brak w aktach sprawy końcowego oświadczenia strony oraz dowodu, że organ prowadzący postępowanie pouczył stronę o przysługującym jej prawie - uzasadnia wniosek, że organ prowadzący postępowanie naruszył obowiązek ustalony w art. 10 § 1 k.p.a. Ponadto, w ocenie Kolegium, naruszając art. 10 § 1 k.p.a. Prezydent Miasta R. naruszył jednocześnie art. 81 k.p.a. Przepis ten wprowadza warunek, od spełnienia którego uzależnione jest uznanie przez organ administracji publicznej okoliczności faktycznej za udowodnioną.