Wyrok NSA z dnia 28 listopada 2018 r., sygn. II OSK 318/18

Zagospodarowanie przestrzenne; Administracyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędziowie sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 października 2017 r. sygn. akt II SA/Łd 488/17 w sprawie ze skargi W. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 27 marca 2017 r. nr ... w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 października 2017 r. sygn. akt II SA/Łd 488/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę W. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia (...) marca 2017 r. nr (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Decyzją z dnia (...) maja 2010 r. nr (...) Prezydent Miasta Ł. orzekł o odmowie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na zmianie sposobu użytkowania budynku magazynowego na budynek handlowy przewidzianej do realizacji w Ł przy ul. (...).

Wnioskiem z dnia (...) maja 2015 r. W. M. wystąpił do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. (dalej SKO lub Kolegium) o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia (...) maja 2010 r. nr (...) o odmowie ustalenia warunków zabudowy.

Decyzją z dnia (...) października 2015 r. nr (...) Kolegium stwierdziło nieważność decyzji organu pierwszej instancji (...) maja 2010 r. SKO uznało, że odmowę ustalenia warunków zabudowy dokonaną wyłącznie w oparciu o negatywne stanowisko zarządcy drogi zawarte w nieważnym postanowieniu wydanym w trybie art. art. 53 ust. 4 pkt 9 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199, z późn. zm.) zwanej dalej w skrócie u.p.z.p. oraz art. 106 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23, z późn. zm.) należy uznać za dotkniętą wadą nieważności wskazaną w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a.