Wyrok NSA z dnia 30 października 2018 r., sygn. II OSK 2130/18

Planowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie Sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędzia del. NSA Anna Żak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 30 października 2018r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R.S., A.P., R.P., M.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 26 kwietnia 2018 r. sygn. akt II SAB/Lu 9/18 w sprawie ze skargi R.S., A.P., R.P., M.P. na bezczynność Rady Gminy S. w przedmiocie zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

II OSK 2130/18

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2018r. w sprawie sygn. akt II SAB/Lu 9/18 oddalił skargę R.S., A.P., R.P. i M.P. na bezczynność Rady Gminy S. w przedmiocie zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

R.S., A.P., R.P. i M.P. wnieśli w dniu [...] 2017 r. (data wpływu do organu) - na podstawie art. 101 a ust. 1 w zw. z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz. U. z 2017, poz. 1875), dalej "u.s.g." - do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Rady Gminy S..

Zarzucili, że organ wbrew przepisom art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze (j.t. Dz. U. z 2016, poz. 1131 ze zm.), dalej zwanej też "p.g.k." w zw. z art. 9 ust. 4, art. 14 ust. 7 i art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (j.t. Dz. U. 2017, poz. 1073 z późn. zm.), dalej "u.p.z.p." - nie wprowadził do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy S. udokumentowanego złoża piasków "Z. I" w kat. C1 w miejscowości Z.K., gminy S., powiat ł., województwo l., zatwierdzonego decyzją Marszałka Województwa L. z dnia [...] 2013r. Nr [...], zlokalizowanego na działkach gruntu Nr [...],[...],[...],[...],[...] i [...], w obrębie [...] Z. oraz wprowadzonego do Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego Uchwałą Nr [...]Rady Gminy S. z dnia [...] 2001 r. z późn. zm. Zdaniem skarżących, wprowadzenie spornego złoża piasków do Studium, obligowało Radę Gminy S. do dalszej procedury planistycznej w celu wprowadzenia złoża również do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, gdyż zgodnie z art. 9 ust. 4 u.p.z.p. - ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych, a art. 15 ust. 1 u.p.z.p. obliguje wójta do sporządzenia projektu planu miejscowego, zgodnie z zapisami studium. Ponadto w świetle art. 14 ust. 7 u.p.z.p., plan miejscowy sporządza się obowiązkowo, jeżeli wymagają tego przepisy odrębne, a takim przepisem jest - zdaniem skarżących - art. 95 ust. 1 p.g.k. - nakazujący wprowadzenie udokumentowanego złoża kopaliny do planu miejscowego. Organy gminy powinny w ciągu 2 lat od zatwierdzenia dokumentacji geologicznej wprowadzić udokumentowane złoże kopaliny do studium, a następnie niezwłocznie - zgodnie z procedurą planistyczną do planu miejscowego, czego nie uczyła Rada Gminy S. Złoże piasków "Z. I" zostało bowiem wprowadzone do Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego z opóźnieniem, a pomimo upływu prawie pięciu lat od zatwierdzenia dokumentacji geologicznej nadal nie zostało wprowadzone do planu miejscowego. Bezczynność ta uniemożliwia skarżącym wystąpienie o koncesję i eksploatację złoża, a w konsekwencji powoduje szkody, ponieważ występuje duże zapotrzebowanie na piasek w związku z inwestycjami na drogach publicznych, a wnioskodawcy nie mogą korzystać ze swoich nieruchomości zgodnie z ich charakterem i przeznaczeniem w studium. W aktualnym planie nieruchomość wnioskodawców nadal znajduje się na terenie oznaczonym symbolem RP/RL - teren upraw polowych zalecany do zalesień.