Wyrok NSA z dnia 30 października 2018 r., sygn. II OSK 2682/16

Zagospodarowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 30 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skarg kasacyjnych Wspólnoty Mieszkaniowej [...] oraz Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 17 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Gl 1114/15 w sprawie ze skarg Wspólnoty Mieszkaniowej [...] oraz Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy terenu oddala skargi kasacyjne.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2016 r., sygn. akt II SA/Gl 1114/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargi skarżących Wspólnot Mieszkaniowych na zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, zwanego dalej "SKO" w B. w przedmiocie warunków zabudowy terenu. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Decyzją z dnia [...] maja 2015 r., nr [...], Prezydent Miasta B. ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla budowy budynku usługowo-biurowego.

Odwołania od ww. decyzji wniosły trzy Wspólnoty Mieszkaniowe.

Zaskarżoną decyzję SKO w B., na podstawie art. 138 § 2 K.p.a., uchylił ww. decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Organ odwoławczy wskazał, że w decyzji o warunkach zabudowy organ powinien wskazać dokładne parametry nowej zabudowy. Tymczasem w przedmiotowej sprawie Prezydent Miasta określił parametry planowanej inwestycji w "sposób wadliwy używając właśnie sformułowań: "max", "nie więcej niż" co nie powinno mieć miejsca. Ponadto z przedstawionej analizy urbanistyczno-architektonicznej nie wynika jaka jest wysokość zabudowy występującej na terenie objętym analizą, co nie pozwala na weryfikację prawidłowości ustalenia wskaźnika wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki oraz wysokości głównej kalenicy - co jest wymagane stosownie do treści §§ 7 i 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1588). Kolegium zwróciło w szczególności uwagę na różnice między treścią wyników przeprowadzonej analizy, a ustaleniami zaskarżonej decyzji. Analiza cech poszczególnych obiektów zlokalizowanych w wyznaczonym obszarze analizowanym określa wysokość zabudowy w liczbie kondygnacji podczas gdy, w decyzji ten parametr jest określony w metrach. W związku z powyższym, ani strony postępowania, ani też organ odwoławczy nie mogły poznać, a także ocenić, uzasadnienia dokonanych w tym zakresie ustaleń. Brak skonkretyzowanych danych dotyczących wysokości budynków, znajdujących się w obszarze analizy, Kolegium uznało za istotną wadę analizy.