Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 30 października 2018 r., sygn. II OSK 2699/16

Budowlane prawo

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 30 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. [...] ul. [...] w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Gd 365/15 w sprawie ze skargi W. [...] w G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Gd 365/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu skargi W. [...][...] w G. na decyzję Wojewody [...] z [...] kwietnia 2015r. nr [...], w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, oddalił skargę.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła wyżej wymieniona W. [...], wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, oraz o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. I. Na podstawie art. 174 pkt 1u.p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, a mianowicie: 1) art. 47 § 1 kc, art. 48 kc i art. 151 kc w zw. art. 3 pkt 11, art. 4, art. 32 ust. 4 pkt 2, art. 33 ust. 2 pkt 2, art. 33 ust 4 pkt 1 ustawy z dnia 07.07.1994 r. Prawo budowlane (tj. 2013 r., poz. 1409: dalej: pr. bud.) poprzez ich błędną wykładnię (a w konsekwencji ich niewłaściwe zastosowanie) wyrażającą się w przyjęciu błędnego poglądu, iż:

a) nie ma istotnego znaczenia, to z jakich względów granica nieruchomości (tu: inwestora i K. R.) nie przebiega równolegle po ścianie budynku i jakie były rzeczywiste przyczyny tego, że budynek inwestora wykracza poza granice jego nieruchomości, czy zaistniała sytuacja jest wynikiem wzniesienia w przeszłości budynku przeznaczonego do rozbiórki z przekroczeniem granicy sąsiedniej nieruchomości, czy też nieprawidłowości związanych z dokonanym w przeszłości podziałem nieruchomości podczas gdy, prawidłowa wykładnia w/w przepisów powinna prowadzić do wniosku, iż ma to znaczenie dla ustalenia tego, kto jest właścicielem budynku (w świetle art. 47 § 1 kc, art. 48 kc i art. 151 kc), czy inwestor ma prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane (art. 4 pr. bud.) oraz czyja (kogo) zgoda wymagana jest na rozbiórkę tak usytuowanego budynku (obiektu) (art. 33 ust. 4 pkt 1 pr. bud.);

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00