Wyrok NSA z dnia 30 października 2018 r., sygn. II OSK 2688/16

Budowlane prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 30 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 lipca 2016 r. sygn. akt II SA/Lu 388/16 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie budowli ziemnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 7 lipca 2016 r., sygn. akt II SA/Lu 388/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. S. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z [...] marca 2016r., znak [...], w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie budowli ziemnej uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] stycznia 2016 r., znak [...] i zasądził na rzecz skarżącego koszty postępowania w kwocie 997 złotych.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył J. S., zaskarżając go w całości, wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz wydanie orzeczenia reformatoryjnego w trybie art. 188 p.p.s.a. - utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zaskarżonemu wyrokowi, na podstawie art. 174 p.p.s.a. zarzucono:

1) naruszenie prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię, t.j. przepisów:

a) art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290), dalej: p.b. poprzez błędną jego wykładnię i przyjęcie, że nawiezienie ziemi i wykonanie deniwelacji terenu stanowi nasyp będący budowlą ziemną, a więc podlega regulacji tej ustawy, a w konsekwencji uznanie, że organu I i II instancji dopuściły się naruszenia art. 7, 77, 107 §3 oraz 105 §1 k.p.a.